Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1140

ตอนที่ 1140 ซิเรียสลาลับ (1)

เช้าวันที่ 10 เมษายน ซึ่งตรงกับวันเสาร์พอดี

แฮร์รี่ พอตเตอร์ ภาคที่ห้าได้วางจำหน่ายอย่างเป็นทางการ!

เช้าตรู่

ทั่วทั้งบลูสตาร์ในทุกทวีป

เหล่าแฟนๆ ที่ตั้งตารอกันจนแทบจะระเบิดด้วยความคาดหวัง

ต่างพุ่งตรงไปยังร้านหนังสือ เพื่อแย่งกันซื้อแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์เล่มล่าสุดทันที!

บรรดาร้านหนังสือเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

“โอ้โฮ”

“ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยนะเนี่ย”

“ซีรีส์นี้ยิ่งออกก็ยิ่งฮิตขึ้นเรื่อยๆ เลยจริงๆ ”

“ตอนจบของเล่มที่แล้วโหดมาก ฉู่ขวงฆ่าเซดริกซะงั้น ฉันยังนึกว่าจะทำให้ยอดขายเล่ม 5 ตกซะอีก”

“คุณคิดมากไปแล้ว”

“ถึงยังไงเซดริกก็ไม่ใช่ตัวละครหลัก”

“ฉู่ขวงฉลาดมากจริงๆ เขารู้ดีว่าการเขียนให้เซดริกตาย แม้จะทำให้ผู้อ่านเสียใจ แต่ก็ยิ่งเน้นให้เห็นถึงความโหดร้ายของการต่อสู้ระหว่างแฮร์รี่กับโวลเดอมอร์ การที่ผู้บริสุทธิ์อย่างเซดริกต้องมาตายโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ทำให้ผู้อ่านยิ่งเกลียดโวลเดอมอร์เข้าไปใหญ่”

“ไม่เพียงแต่ผู้อ่านจะไม่เลิกติดตาม แต่กลับยิ่งเฝ้ารอเรื่องราวในเล่มต่อไปด้วยซ้ำ”

“ทุกคนกำลังตั้งตารอให้แฮร์รี่ฆ่าโวลเดอมอร์ได้จริงๆ แก้แค้นให้คนมากมายที่ต้องสังเวยชีวิตให้กับโวลเดอมอร์”

“ใช่เลย”

“ดูจากยอดขายถล่มทลายก็รู้แล้ว ว่าฉู่ขวงตัดสินใจเขียนให้เซดริกตาย เป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดแค่ไหน”

…

แฮร์รี่ พอตเตอร์ ซีรีส์นี้ฮิตถล่มทลายจริงๆ

แม้แต่ในหมู่เจ้าของร้านหนังสือทั่วบลูสตาร์เอง ก็ยังมีแฟนคลับของหนังสือเล่มนี้อยู่ไม่น้อย

อย่างเช่นเจ้าของร้านหนังสือนอร์ตันแห่งจงโจว

พูลแมน

เขาเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าในวัยขนาดนี้แล้ว เขาจะมาติดนิยายวรรณกรรมเยาวชนเข้าได้

แรกเริ่มเดิมที

เขาเพียงแค่อยากอ่านทำความเข้าใจอย่างผิวเผิน เพราะเป็นผลงานขายดีของร้าน

แต่เมื่อหยิบเล่มแรกมาอ่านเท่านั้นแหละ ก็วางไม่ลงอีกเลย!

ตามมาด้วยเล่มสอง!

เล่มสาม!

เล่มสี่!

ทุกครั้งที่ร้านมีสินค้าเข้าใหม่ พูลแมนจะเป็นคนแรกที่หยิบขึ้นมาอ่านเสม

และเช้าวันนี้ก็เช่นกัน พูลแมนแค่เดินดูยอดขายคร่าวๆ และพบว่า จำนวนลูกค้าที่มาซื้อแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ซึ่งเป็นเล่มที่ห้านั้น ดูจะคึกคักกว่าตอนเล่มสี่เสียอีก เขาจึงหยิบหนังสือจากชั้นวางด้วยความกระตือรือร้น แล้วกลับไปอ่านต่อในห้องทำงานทันที

…

แฮร์รี่เคยเห็นกับตาตัวเองว่าโวลเดอมอร์ฟื้นคืนชีพแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากมองเซดริกตายไปต่อหน้า

เขาสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า

และปิดเทอมฤดูร้อนปีนั้นก็คงเป็นช่วงเวลาที่ทั้งยาวนานและเดียวดายที่สุดในชีวิตของเขา

ในบ้านที่ถูกเรียกว่า ‘บ้าน’

ลุงกับป้ายังปฏิบัติต่อเขาราวกับเป็นตัวน่ารำคาญ

ดัดลีย์ลูกพี่ลูกน้องก็มักจะใช้เขาเป็นกระสอบทรายเพื่อระบายอารมณ์

ถึงขั้นที่ยังมีผู้คุมวิญญาณสองตนที่หลุดจากการควบคุมของกระทรวงเวทมนตร์ บุกมาดักเล่นงานแฮร์รี่ที่ซอยพรีเว็ต

ดัดลีย์เองก็โดนผู้คุมวิญญาณจู่โจม

โชคดีที่แฮร์รี่ใช้คาถาผู้พิทักษ์ขับไล่มันออกไปได้

ใครจะไปคิดเล่าว่า กระทรวงเวทมนตร์กลับใช้เหตุการณ์นี้เป็นข้ออ้าง ใส่ร้ายแฮร์รี่ว่าใช้เวทมนตร์นอกโรงเรียน ฝ่าฝืนกฤษฎีการควบคุมการใช้เวทมนตร์

เพราะโดยปกติแล้ว กระทรวงเวทมนตร์ห้ามผู้เยาว์ใช้เวทมนตร์นอกโรงเรียนโดยเด็ดขาด!

วันนั้น

แฮร์รี่ต้องไปขึ้นศาลที่กระทรวงเวทมนตร์

ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์อาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์มาเป็นพยานให้ จึงช่วยให้แฮร์รี่หลุดพ้นจากข้อกล่าวหาได้ในที่สุด

หลังจากเผชิญกับเรื่องราววุ่นวายตลอดช่วงปิดเทอมฤดูร้อนอันยาวนานแฮร์รี่ผู้น่าสงสารก็ได้กลับมาเริ่มต้นปีการศึกษาใหม่อีกครั้ง

นี่คือปีที่ห้าของแฮร์รี่ พอตเตอร์ในโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์

อย่างไรก็ตาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน