Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1181

ตอนที่ 1181 มังกรสวรรค์ผยองเดช

ร้านหนังสือแห่งหนึ่ง

หลู่หยางลอบสังเกตยอดขายของนิยายทั้งสองเล่มเงียบๆ

แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกหดหู่ใจก็คือ

แม้ว่าล่องนาวาพันลี้ของเขาจะขายดี แต่เมื่อเทียบกับนิยายแนวกำลังภายในของฉู่ขวงแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าไม่ถึงฝั่งฝันอยู่ดีสิ่งที่ทำให้หลู่หยางแทบกระอักเลือดยิ่งกว่านั้นคือ

เขาเองก็เจอแฟนคลับของฉู่ขวงที่ตะโกนว่า ‘เชียร์หลู่หยาง!’ แต่กลับไปซื้อแปดเทพอสูรมังกรฟ้ากันหน้าตาเฉย

เพี้ยนกันไปหมดแล้วหรือเปล่า!

ไหนว่าช่วยเชียร์ผมไง?

สรุปก็คือเชียร์ด้วยปากงั้นหรือ?

ปากก็พูดซะเสียงดัง แต่มือนี่หยิบกันแต่แปดเทพอสูรมังกรฟ้ากันเป็นระวิงเนี่ยนะ!

ยิ่งตะโกนเชียร์เสียงดังเท่าไหร่ ยิ่งซื้อมากขึ้นไปเท่านั้น จนดูเผินๆ แล้วนึกว่าคนเขียนแปดเทพอสูรมังกรฟ้าคือหลู่หยางเสียอีก!

พวกขี้โกง!

โกงกันเกินไปแล้ว!

หลู่หยางถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามควบคุมสติของตัวเองให้เย็นลง “ยอดขายของฉู่ขวงแรงจริงๆ แต่ในการจัดอันดับนักเขียนของบลูสตาร์ ยอดขายก็เป็นแค่หนึ่งในหลายปัจจัยเท่านั้น สิ่งที่ฉันจะสู้กับเขาคือเสียงชื่นชมต่างหาก อีกหน่อยถ้ากระแสดีขึ้น ใครว่ายอดขายผมจะแซงไม่ได้ล่ะ?”

ใช่แล้ว!

เสียงชื่นชม!

จากนั้นหลู่หยางก็แอบซื้อล่องนาวาพันลี้ของตัวเองสิบเล่ม แล้วเดินจากไปอย่างเงียบเชียบ

ไม่นานนัก

จำนวนคนที่มาซื้อหนังสือนั้นไม่ได้มืดฟ้ามัวดินเหมือนตอนเปิดร้านอีกต่อไป

ในขณะเดียวกัน

บรรดาผู้อ่านที่ได้หนังสือกันไปแล้วก็พากันกลับบ้าน และเริ่มเปิดอ่านทันที

…

นิยายเรื่องล่องนาวาพันลี้

สำนวนลื่นไหล จังหวะลงตัว เนื้อหาลึกซึ้ง เรื่องราวน่าสนใจ เทคนิคการเขียนสุกงอมช่ำชอง

หลู่หยางทำผลงานได้สมศักดิ์ศรีนักเขียนระดับแนวหน้าของบลูสตาร์จริงๆ เพียงไม่กี่บทแรก ผู้อ่านก็สามารถจินตนาการภาพคร่าวๆ ของโลกแฟนตาซีอันงดงามได้ทันที

ราวกับประตูแห่งโลกใหม่อันแสนงดงามได้เปิดออก

หลายคนถึงกับเคลิบเคลิ้ม

ในเว็บบอร์ดต่างๆ ของแต่ละทวีปก็เริ่มคึกคัก

“ปรมาจารย์หลู่ยังเฉียบคมไม่เปลี่ยนจริงๆ แค่สามบทแรกก็ทำให้ฉันหลงหัวปักหัวปำแล้ว!”

‘นี่แหละที่เขาเรียกว่าสามบททองคำ!’

‘รู้สึกว่าหลู่หยางเก่งกว่าเดิมอีกนะ!’

‘ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะกลับมา!’

‘เก่งชะมัด!’

‘บทพูดของตัวเอกนี่คลาสสิกมาก!’

‘ภาพในเรื่องก็ชัดเจนมากเลย!’

‘รู้สึกว่าเขียนได้มีวรรณศิลป์มากขึ้นกว่าเดิมนะ ถึงจะชอบมาก แต่คิดว่าไม่ใช่นิยายที่อ่านรวดเดียวจบได้ง่ายๆ’

‘หนังสือดีต้องค่อยๆ ละเลียดอ่านสิถึงจะได้รสชาติ’

‘ก็นึกว่ากำลังอ่านนิยายกำลังภายในของฉู่ขวงสิ เดินเรื่องเร็วจี๋ สะใจสุดๆ ตกเหวปุ๊บ ก็ฝึกสุดยอดวิชาได้ปั๊บ?’

‘แต่ยังไงก็รู้สึกว่านิยายของอาจารย์หลู่หยางสนุกกว่าอยู่ดี!’

‘ถ้าอาจารย์หลู่หยางเลิกเขียนไปจริงๆ วงการวรรณกรรมบลูสตาร์คงเสียหายครั้งใหญ่เลยละ’

‘รู้สึกว่ารอบนี้ปรมาจารย์หลู่ชนะแน่นอน นิยายเรื่องนี้มีแววจะกลายเป็นผลงานชิ้นเอกเรื่องใหม่ของเขาเลยนะ!’

…

อีกด้านหนึ่ง

ผู้อ่านของฉู่ขวงก็เปิดอ่านแปดเทพอสูรมังกรฟ้าเช่นกัน

แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ

เปิดเรื่องมาไม่ได้เข้าเนื้อเรื่องโดยตรง

แต่มีบทนำสั้นๆ ก่อนเริ่มเรื่องจริง

ที่แม่นยำกว่านั้นคือ เป็น “บทอธิบายชื่อเรื่อง”

[คำว่า ‘แปดเทพอสูรมังกรฟ้า’ มาจากพระไตรปิฎก ฝ่ายมหายานหลายบท หลายคัมภีร์บันทึกว่า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมแก่เหล่าพระโพธิสัตว์และภิกษุ ก็มักจะมีเทพและมารทั้งแปดจำพวกมาร่วมฟังธรรมด้วย เช่นในคัมภีร์สัทธรรมปุณฑรีกสูตร ปริจเฉทว่าด้วยเทวทัต กล่าวว่า ‘เทพ และนาคแปดจำพวก มนุษย์และอมนุษย์ทั้งหลาย ต่างก็เห็นธิดามังกรบรรลุพุทธภาวะ’]

ซึ่งตรงกับที่อาจารย์เน็ตไอดอลคนนั้นเคยวิเคราะห์ไว้

นิยายเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับพุทธศาสนา

และในท้ายของบทนำ

ก็มีการเกริ่นถึงพื้นหลังของเนื้อเรื่องโดยคร่าวๆ อีกด้วย

[ฉากหลังของไตรภาคมังกรหยกนั้นเป็นประวัติศาสตร์สมมติ กล่าวคือ เป็น ราชวงศ์ซ่งที่ทุกคนคุ้นเคยกันอยู่แล้ว

ส่วนอาณาจักรต้าหลี่ก็เป็นการแต่งขึ้นเช่นกัน

นี่คือดินแดนที่นับถือพุทธศาสนา จักรพรรดิล้วนศรัทธาในพุทธศาสนาเป็นอย่างลึกซึ้ง

ในช่วงต้นของมังกรหยกภาคแรก ได้เขียนถึงราชันทักษิณต้วนตี่เฮง ซึ่งก็คือจักรพรรดิของอาณาจักรต้าหลี่นั่นเอง

สำหรับนิยายเล่มนี้ เรื่องราวก็เกิดขึ้นในราชวงศ์ซ่งเช่นเดียวกัน

หากจะพูดให้ชัดเจนก็คือ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในรัชสมัยของเจ๋อจงอู๋ฮู่ และจักรพรรดิเซ่าเซิ่ง ของราชวงศ์ซ่งเหนือ ราวปี ค.ศ. 1094]

นิยายได้แนะนำถึงเทพและอมนุษย์แปดจำพวก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน