Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1187

ตอนที่ 1187 เขียนให้หัวหมุน

ช่วงเวลาต่อจากนั้นแปดเทพอสูรมังกรฟ้าก็ยิ่งโบยบินไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ทั้งในแง่พล็อตและความหมาย ขอบเขตของการถกเถียงก็ยิ่งกว้างขึ้น จนสุดท้ายทุกคนถึงกับคุยกันไปถึงฉากหลังของนิยายเรื่องนี้

“ราชวงศ์ซ่ง!”

“เจ้าแก่ฉู่ขวงใช้นิยายกำลังภายในสี่เรื่องวางโครงสร้างของราชวงศ์นี้ได้แทบสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างดูสมจริงมาก แม้กระทั่งรายละเอียดด้านวัฒนธรรมและบริบทในยุคสมัยก็ถูกเขาเขียนออกมาครบถ้วน รู้สึกคล้ายกับประวัติศาสตร์จริงของบลูสตาร์เรา แต่ก็มีจุดต่างอยู่เยอะเหมือนกัน ตรงนี้เจ๋งสุดๆ ไปเลย”

“อยู่ดีๆ ก็อยากเห็นเจ้าแก่เขียนเรื่องอื่นที่เกิดในราชวงศ์ซ่งอีก”

“นิยายกำลังภายในสี่เล่มของเขาล้วนกล่าวถึงการเมืองในราชวงศ์ซ่ง ยังแอบคาดหวังอยู่นะว่าเขาจะเอาราชวงศ์ซ่งมาเป็นธีมหลักแล้วแต่งออกมาเป็นเรื่องใหม่อีกสักเล่ม”

“ฉากหลังที่แต่งขึ้นมีให้เห็นบ่อยก็จริง แต่จินตนาการระดับเจ้าแก่ฉู่ขวงนี่ไม่ค่อยได้เห็นที่ไหนมาก่อนเลย”

“ต้าซ่ง ต้าเหลียว ต้าจิน ต้าหลี่ มองโกล สงครามระหว่างแคว้นมหาอำนาจพวกนี้มันน่าติดตามจริงๆ ”

“ทุกคนน่าจะอินไปกับราชวงศ์ซ่งของชาวฮั่น”

“เจ้าแก่ฉู่ขวงนี่ถึงกับสร้างฉากหลังยุคสมัยที่สมบูรณ์ขึ้นมาได้ด้วยตัวเอง เพื่อแต่งนิยายกำลังภายในพวกนี้เลยนะ”

“ทำให้เข้าถึงได้มากจริงๆ เหมือนกับว่าบลูสตาร์ของเรามีประวัติศาสตร์ราชวงศ์ซ่งอยู่จริงๆ ”

ในมังกรหยกไตรภาคทั้งสามเล่มก็ใช้ฉากหลังเป็นราชวงศ์ซ่ง

นิยายเล่มใหม่อย่างแปดเทพอสูรมังกรฟ้าก็ยังคงใช้ฉากหลังเป็นราชวงศ์ซ่ง

เรื่องนี้จุดกระแสความสนใจอย่างล้นหลามของผู้อ่านที่มีต่อราชวงศ์ซ่ง

ถึงขั้นมีคนออกมาเรียกร้องว่า อยากให้เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับราชวงศ์ซ่งต่ออีก และเขียนเกี่ยวกับราชวงศ์ซ่งเป็นเล่มเดี่ยวไปเลยก็ยังได้

…

ในบ้าน

แน่นอนว่าหลินเยวียนได้เห็นการถกเถียงเหล่านี้แล้ว

จริงๆ ตอนเขียนไตรภาคมังกรหยกหลินเยวียนก็รู้ตัวอยู่แล้วว่า

ฉากหลังอย่างราชวงศ์ซ่งที่ถูกแต่งขึ้นมาแบบ ‘กึ่งสมมติ’ ลักษณะนี้ จะต้องดึงดูดความสนใจของผู้อ่านบางส่วนแน่นอน

จากระดับความคาดหวังของผู้อ่านตอนนี้แล้ว เขาเองก็อาจจะลองพิจารณา ต่อยอดโครงสร้างยุคสมัยของราชวงศ์ซ่งให้สมบูรณ์ขึ้นอีกหน่อยก็ได้

ไม่สิ

คิดแค่นี้ถือว่ามองแคบเกินไปแล้ว

ไม่ใช่แค่ราชวงศ์ซ่งเท่านั้น

ประวัติศาสตร์ 5,000 ปีบนโลก

หากไม่นับช่วงเวลาที่บลูสตาร์กับโลกเดิมมีประวัติศาสตร์เดินไปพร้อมกันแล้ว ช่วงเวลาหลังจากนั้นยังมีอีกมากมายที่ควรค่าแก่การเล่า

ถ้าผู้อ่านสนใจจริงๆ ละก็ เขาเองก็อาจจะลองเขียนประวัติศาสตร์ของโลกมนุษย์ออกมาในรูปแบบนิยายพงศาวดารดูบ้างในอนาคต

แน่นอน

ต้องเป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์เท่านั้น

เพราะหากเขียนออกมาเป็นพงศาวดารล้วนๆ ก็มักจะน่าเบื่อเกินไป และขาดเสน่ห์ในการเล่าเรื่อง เขาจะต้องใช้มุมมองของตัวเอกหนึ่งคนหรือหลายคนเป็นตัวดำเนินเรื่อง เพื่อพาผู้อ่านดำดิ่งเข้าสู่ประวัติศาสตร์ของโลก

อย่างเช่น ถ้าอยากเขียนเกี่ยวกับสามก๊ก

ก็ต้องยึด ‘สามก๊ก’ เป็นแกนหลักของเนื้อเรื่องอยู่แล้ว

ถ้าจะเขียนเกี่ยวกับยุคราชวงศ์ฮั่น ก็สามารถหยิบเรื่อง ‘วีรบุรุษเจ้าบัลลังก์’ ก็เป็นแนวทางได้เหมือนกัน

ส่วนถ้าอยากเขียนยุคราชวงศ์ถัง ผลงานสไตล์เดียวกับเรื่อง ‘ตำนานวีรบุรุษสุยถัง’ ก็เข้าท่าดีเหมือนกัน

ต่อให้เป็นยุคราชวงศ์ซ่ง ซึ่งถูกบรรยายเรื่อยมาในทั้งนิยายแนวกำลังภายในทั้งสี่เรื่อง เขาก็อาจจะลองพิจารณาใส่เรื่อง ‘ซ้องกั๋ง’ ลงไปด้วยก็ได้ ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับต้นฉบับไปเสียทั้งหมดก็ได้ ขอเพียงหยิบมาใช้เป็นแกนเรื่อง แล้วเล่าให้น่าสนใจก็พอแล้ว

ประวัติศาสตร์ของโลก

ประวัติศาสตร์ของอารยธรรมหวาซย่า[1]

เดิมทีก็น่าตื่นเต้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?

นี่เรากำลังจะเขียนบันทึกประวัติศาสตร์ฉบับกึ่งสมมติอยู่หรือเปล่าเนี่ย?

หลินเยวียนจดแนวคิดเหล่านี้ไว้เงียบๆ ในแววตาของเขาฉายแววสว่างไสว เพราะทั้งหมดนี้คือเส้นทางในอนาคตที่เขาอาจเลือกเดินต่อไปได้

…

ในช่วงเวลาเดียวกันนี้

วันอัปเดตอันดับนักเขียนในบลูสตาร์ก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ผู้คนมากมายต่างจับตาดูว่า ระหว่างฉู่ขวงกับหลู่หยางใครจะแซงใครกันแน่

นิยายเรื่องใหม่ของฉู่ขวง เรียกได้ว่ากระแสแรงกว่า นิยายหลู่หยางก็จริง

หากดูจากยอดขาย ฉู่ขวงแทบจะยืนหนึ่งแบบไร้เทียมทาน

แต่ถึงกระนั้น หนังสือเล่มใหม่ของหลู่หยางได้รับคำวิจารณ์ที่ดีมาก จัดเป็นวรรณกรรมแนวคลาสสิกแบบดั้งเดิม สำหรับงานประเภทนี้ ยอดขายนั้นเป็นเรื่องรอง ชื่อเสียงและคุณค่าทางวรรณกรรมต่างหากที่เป็นปัจจัยสำคัญอย่างแท้จริง

ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

เช่นเดียวกับเวลาเราเอ่ยถึงยอดขายและกระแสของนิยาย

ทุกคนก็รู้ว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ของเจ.เค. โรว์ลิ่งมียอดขายถล่มทลาย แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเจ.เค. โรว์ลิ่งคือนักเขียนที่เก่งที่สุดในโลก จุดนี้ก็เหมือนกับการจัดอันดับผู้กำกับภาพยนตร์ ที่ไม่ควรพิจารณาแค่รายได้จากบ็อกซ์ออฟฟิศเพียงอย่างเดียว ไม่เช่นนั้นการจัดอันดับก็จะดูตื้นเขินเกินไปหน่อย

ห้าวัน

สิบวัน

สิบห้าวัน

ยี่สิบวัน

ในที่สุดเวลาก็เดินทางมาถึงสิ้นเดือน!

การจัดอันดับจะอัปเดตอย่างเป็นทางการในเวลาเที่ยงคืนตรง ทั่วทั้งโลกออนไลน์ต่างอบอวลไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง ทุกคนต่างตั้งตารอการอัปเดตของตารางจัดอันดับนักเขียนอย่างใจจดใจต่อ

อย่างไรก็ตาม

เมื่อการจัดอันดับนักเขียนประจำเดือนนี้อัปเดตออกมา สามสิบอันดับแรกกลับไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ทั้งสิ้น!

ฉู่ขวงยังคงอยู่ที่อันดับ 11!

หลู่หยางยังคงอยู่อันดับ 12!

ศึกชิงอันดับของทั้งสองคนเหมือนจะไร้ความหมาย?

แต่ที่น่าสนใจคือ

อันดับที่ 10 11 และ 12 บนตารางอันดับถูกเปลี่ยนเป็นตัวอักษรสีแดง!

นอกจากนี้

ในอันดับด้านล่างของตาราง ก็ยังมีบางชื่อซึ่งอยู่ติดกันและกลายเป็นตัวอักษรสีแดงเช่นกัน

ด้านข้าง

สมาคมวรรณศิลป์ได้ใส่หมายเหตุไว้ด้วยฟอนต์ตัวหนาสีแดงว่า ‘เพื่อให้การจัดอันดับสมบูรณ์และชัดเจนยิ่งขึ้น ทางฝ่ายเทคนิคของเราได้เน้นชื่อของนักเขียนซึ่งมีสถิติใกล้เคียงกันมากที่สุดด้วยสีแดง’

…

ครืน!

โลกออนไลน์ทั้งบลูสตาร์พูดถึงเรื่องนี้กันเป็นวงกว้าง!

‘ชื่อสีแดงคือหมายความว่าคะแนนสูสีกันเหรอ?’

‘รอบนี้หลู่หยางแพ้แหละ เจ้าแก่ฉู่ขวงเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่แล้ว และครั้งนี้ก็สามารถป้องกันอันดับของตัวเองไว้ได้สำเร็จ แต่ผลการดวลระหว่างหลู่หยางกับฉู่ขวงครั้งนี้ก็น่ากลัวอยู่เหมือนกัน เพราะตอนนี้คะแนนของทั้งคู่เข้าใกล้อันดับที่ 10 มากแล้ว!?’

‘ให้ตายเถอะ!’

‘อันดับที่ 10 คือสวีผิงเลยนะ!”

‘ในฐานะนักเขียนที่อยู่สิบอันดับแรกของบลูสตาร์ ถึงเหล่าสวีจะเป็นแค่ผู้พิทักษ์ประตู แต่สถานะในวงวรรณกรรมก็ไม่ใช่ว่าใครจะโค่นได้ง่ายๆ หรอกนะ! การปะทะกันระหว่างฉู่ขวงกับปรมาจารย์หลู่รอบนี้ทำให้สถิติพุ่งสูงขนาดไหนกันแน่นะ!’

‘ขำแทบแย่’

‘อันดับ 11 กับ 12 ทะเลาะกัน แต่คนที่ซวยสุดคืออันดับ 10 ซะงั้น คราวนี้เหล่าสวีคงต้องรีบปล่อยนิยายเล่มใหม่มาเพื่อรักษาอันดับแล้วล่ะ!’

‘พูดแบบนี้แสดงว่าฉู่ขวงมีโอกาสติด 10 อันดับแรกใช่ไหม!?’

‘ด้วยความเร็วในการเขียนของเจ้าแก่ฉู่ขวง บอกเลยว่าปีนี้เขาอาจจะเขียนออกมาได้อีกเล่มก็ได้นะ แล้วแบบนั้นละก็ เหล่าสวีมีหนาวแน่นอน!’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน