Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 17

ตอนที่ 17 ถ้าไม่ไฟแรง จะเรียกว่าวัยรุ่นเหรอ

หลังจากนั้นอีกหลายวัน วิชาเรียนของหลินเยวียนก็แน่นเอี้ยด เขาไม่มีเวลาไปห้องซ้อมเปียโนอีก

ต่อให้มีเวลาว่างบ้างเป็นครั้งคราว เขาก็จะใช้เวลาไปกับเจี่ยนอี้และซย่าฝาน

ปลายเดือนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

หลินเยวียนกลับไปบริษัทอีกครั้ง

เขาไม่ได้นั่งอยู่ที่แผนกประพันธ์เพลง แต่กลับอัดเพลงอยู่ในสตูดิโอครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็อัดเพลง ‘ปลายักษ์’ ออกมาเป็นที่เรียบร้อย

ครั้งนี้

เขายังคงควบรวมทั้งแต่งเนื้อเพลง แต่งทำนอง และเรียบเรียงเพลง

มิหนำซ้ำในส่วนของเปียโนในการเรียบเรียงเพลง ก็เป็นเขาที่ลงมือจัดการเอง

แม้เขาจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งในวิทยาลัยวิจารณ์ว่า ‘สกิลเปียโนอ่อนหัด’ แต่เป็นเพราะระดับของนักเปียโนท่านนั้นที่บริษัทจัดหามานั้นใกล้เคียงกับระดับของหลินเยวียน หลินเยวียนจึงลงมือเองซะเลย จะได้เทียบเคียงอารมณ์เพลงได้ด้วย

เมื่ออัดเพลงเสร็จ

เขาก็ส่งผลงานไปยังอีเมลภายในบริษัทของหัวหน้าเหล่าโจว แถมยังจงใจเขียนหมายเหตุไปว่า

‘OST. [1]’

สิ่งที่เรียกว่า OST. ก็คือเพลงที่สะท้อนมุมมองหรืออารมณ์ของงานต้นฉบับ ผลงานอย่าง ‘ปลายักษ์’ ที่ทั้งเนื้อเพลงและสไตล์ค่อนข้างเข้าได้กับบรรยากาศของอนิเมชั่น จัดได้ว่าเป็น OST. ที่ค่อนข้างคลาสสิกเพลงหนึ่ง

ส่งเพลงเสร็จ

หลินเยวียนเห็นว่างานช่วงเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงไปกินข้าวในโรงอาหารของบริษัท เมื่อเทียบกับในวิทยาลัยแล้ว โรงอาหารของบริษัทนั้นราคาถูกและอร่อยกว่าซะอีก

ขณะเดียวกัน

ในห้องทำงานของหัวหน้าแผนก

เหล่าโจวเองก็กำลังจะไปกินข้าวที่โรงอาหารเหมือนกัน แต่ก็ได้รับอีเมลจากหลินเยวียนกะทันหัน ทำให้เขาชะงักกลางคัน

“หลินเยวียนส่ง OST.มา?”

หลินเยวียนเป็นคนแรกในชั้นสิบที่ส่งงานมา!

ทว่าเหล่าโจวในฐานะหัวหน้าแผนก เขาไม่เพียงไม่ได้รู้สึกดีใจกับเรื่องนี้ แต่หัวคิ้วกลับขมวดมุ่นขึ้นมา

แรกเริ่มเดิมทีเขารู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านขึ้นมา เพราะออเดอร์ ‘มังกรมัจฉาเริงระบำ’ นี้ถึงคราวล้มเหลวไม่เป็นท่า ถึงขั้นว่าอยากจะต่อว่าหลินเยวียนเดี๋ยวนั้น

แต่เมื่อคิดว่าถึงอย่างไรหลินเยวียนก็เป็นเด็กใหม่ที่ตนพาเข้ามาในแผนกประพันธ์เพลงด้วยตนเอง ความสามารถในการรับคำตำหนิสู้คนอายุมากไม่ได้ สุดท้ายเขาจึงอดกลั้นเอาไว้ดีกว่า

เพียงแต่ในใจของเหล่าโจวก็ยังอดรู้สึกหมดหวังไม่ได้

เพราะวันนี้ห่างจากวันที่เขามอบหมายภารกิจแต่งเพลงประกอบเรื่อง ‘มังกรมัจฉาเริงระบำ’ ให้กับคนทั้งชั้นสิบเพียงแค่สองสัปดาห์ คิดคำนวณเบ็ดเสร็จก็เป็นเวลาแค่สิบกว่าวันเท่านั้นเอง!

สำหรับนักประพันธ์เพลงคนหนึ่งแล้ว…

เวลาน้อยขนาดนี้ จะเขียนเพลงดีๆ ที่ไหนออกมาได้

นี่คือข้อเสียของการเป็นคนดังตั้งแต่เด็ก

วันรุ่นไฟแรงไงล่ะ!

หลินเยวียนก็ไม่อาจรอดพ้นปัญหานี้

ความสำเร็จในชาร์ตดาวรุ่งทำให้เด็กวัยรุ่นคนนี้เกิดความหยิ่งผยอง

เพียงแต่เหล่าโจวนึกไม่ถึงว่าหลินเยวียนจะถึงกับทะนงตนจนกล้าส่งเพลงที่ใช้เวลาแค่สองสัปดาห์มา

“เดี๋ยวต้องเรียกเขามาคุยสักหน่อย”

เหล่าโจวถอนหายใจ ความเศร้าหมองสุมอยู่ในอก

ความโดดเด่นของ ‘ชีวิตดั่งมวลผกายามคิมหันต์’ ทำให้เหล่าโจวมองหลินเยวียนในแง่ดี เขาไม่สามารถทนดูต้นอ่อนชั้นดีซึ่งในอนาคตอาจเติบโตไปเป็นนักประพันธ์เพลงมือทองของบริษัทต้องเติบโตอย่างเบี้ยวๆ บูดๆ

วันนี้ละ!

ตอนเข้างานช่วงบ่าย จะต้องหาวิธีที่ไม่รุนแรงไปอบรมหลินเยวียนสักรอบ!

ในตอนนี้

เหล่าโจวถึงกับไม่อยากกดเปิดเพลงชื่อ ‘ปลายักษ์’ ที่หลินเยวียนส่งมาเลย ถึงมันจะอยู่ในความรับผิดชอบของเขาในฐานะหัวหน้าก็เถอะ

ทว่ามีเพียงการฟังเพลงให้จบ ถึงจะชี้ข้อบกพร่องของหลินเยวียนได้

ฉะนั้นแล้ว เพื่อที่จะสรรหาเรื่องมาพูดในช่วงบ่าย เหล่าโจวจึงใส่รหัสชั่วคราวสำหรับเข้าระบบภายในบริษัท กดเปิดเพลงของหลินเยวียน

แม้ว่าเขาจะขี้เกียจใส่หูฟังก็ตามแต่

……

เสียงจากลำโพง เป็นเสียงสามพยางค์ซึ่งเป็นเสียงเฉพาะของเปียโนดังขึ้น บรรเลงท่วงทำนองในท่อนแรก

จากนั้นท่อนเวิร์สก็เข้ามา

ฟังเนื้อเพลงไปได้เพียงสองประโยค เหล่าโจวก็ส่งเสียงแผ่วเบาด้วยความประหลาดใจ หัวคิ้วที่ขมวดแน่นก็พลันคลายลงไปมาก

ดูเหมือนว่า…

จะใช้ได้อยู่นะ?

ท่อนเวิร์สค่อยๆ จบลง ตั้งแต่คอรัสเริ่มต้น หัวใจของเหล่าโจวก็พลันเต้นระรัวขึ้น แววตาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ร่างกายของเขาขยับขึ้นหน้าเล็กน้อย ราวกับเพื่อให้เข้าใกล้เสียงดนตรีมากยิ่งขึ้น

และเมื่อถึงท่อนประสานเสียงของเนื้อเพลงช่วงสุดท้าย ปากของเหล่าโจวก็เผยอค้างอย่างห้ามไม่อยู่แล้ว

มิหนำซ้ำยังหุบไม่ลงไปจนจบเพลง

“เพลงนี้…”

เหล่าโจวสูดลมหายใจเข้าลึก

เขาหยิบหูฟังสั่งทำสุดรักสุดหวงออกมาจากลิ้นชัก ใส่ลงให้กระชับ จากนั้นก็กดเล่นเพลง ‘ปลายักษ์’ อีกครั้ง

ทำนองเพลงเดียวกัน

แต่ในครั้งนี้ ระบบเสียงเซอร์ราวด์ของหูฟังก็ยกระดับคุณภาพเสียงของเพลง ทำให้เหล่าโจวแยกแยะทุกรายละเอียดของเพลงนี้ออก เข้าถึงอารมณ์ของดนตรีได้มากขึ้นอีกหลายส่วน!

ฉะนั้น เมื่อถึงช่วงท่อนประสานเสียงของเพลง

ทั้งร่างของเขาก็ขนลุกเกรียวขึ้นมา!

เหล่าโจวกลืนน้ำลาย

ฝืนออกแรงกดเล่นเพลงเป็นครั้งที่สาม