Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 330

ตอนที่ 330 หัตถ์พระเจ้า

เมื่อเผชิญกับผลงานชั้นยอดอย่าง ‘ฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรส’ นักเขียนวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนทุกคนทำได้เพียงบอกว่าฉู่ขวงฝีมือระดับปีศาจ!

อันที่จริง มันยากที่จะจินตนาการว่างานคลาสสิกที่สามารถทำให้สมาคมวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนให้คะแนนสูงเป็นพิเศษนั้น จะเป็นผลงานของนักเขียนที่มีประสบการณ์ในหมวดหมู่สืบสวนสอบสวนไม่มาก

ฉู่ขวงผลิตผลงานอย่างมีประสิทธิภาพจริงๆ

เขียนนิยายแฟนตาซีได้ เชี่ยวชาญการเขียนเรื่องสั้น แค่ผลิตผลงานข้ามสองรูปแบบหลัก ก็เป็นนักเขียนเปี่ยมพรสวรรค์ที่วงการนิยายให้การยอมรับแล้ว

แต่หากกล่าวถึงผลงานแนวสืบสวนสอบสวนที่ฉู่ขวงสร้างสรรค์จริงๆ อันที่จริงมีเพียงเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์เท่านั้น แต่ปรากฏว่าเพียงครั้งแรกที่ก้าวเข้ามาในวงการนิยายสืบสวนสอบสวน ฉู่ขวงก็ทำให้รูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้โด่งดังเป็นพลุแตกได้อย่างงดงาม!

ส่วนเรื่องสั้นชื่อว่าสะพานแขวนตงตงหล่นลงมาซึ่งเผยแพร่ไปเมื่อเดือนก่อน ทุกคนไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก

พูดให้น่าฟังสักหน่อยก็คือ ฉู่ขวงตกแต่งและเสริมอรรถรสให้กับรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้

พูดให้แทงใจดำสักหน่อยก็คือ หมอนี่ไม่มีอะไรทำ ก็เลยปั่นหัวคนอ่านเล่น พลางรับเงินค่าต้นฉบับก้อนโตจากบล็อก ได้รับความสนใจมากจนเต็มอิ่มทีเดียว

จนถึงตอนนี้ ภาพจำที่วงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนมีต่อฉู่ขวงก็คือ เขาเป็นอัจฉริยะที่ชอบปั่นหัวคนอ่าน หลอกลวงคนอ่าน และมักใช้อุบายอย่างรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้ก็เท่านั้น

จนกระทั่งฉู่ขวงปล่อยเรื่องฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรส ข้อกังขาทั้งหลายในแวดวงวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนก็พังทลายลงต่อหน้าผลงานเรื่องนี้ทันที

รูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้

ไม่มีใครพูดว่าฉู่ขวงใช้พรสวรรค์หลอกลวงผู้อ่านอีกต่อไป

เขาเหมือนกับหยอกเย้าเป็นครั้งคราวเสียมากกว่า แท้จริงแล้วเขาเป็นปรมาจารย์ด้านวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนผู้ทรงภูมิ!

ประหนึ่งว่าเขาทำการแสดงด้านวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนอันสัตย์ซื่อ ซึ่งเริ่มต้นที่ปัวโรต์ และจบลงที่ปัวโรต์!

จากรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้ จนถึงรูปแบบดั้งเดิม…

จากผลงานเพื่อความสนุกสะใจ จนถึงผลงานแนวไขปริศนาสุดคลาสสิก…

ในฐานะผู้ดำเนินเรื่อง ปัวโรต์มีแนวโน้มว่าจะกลายเป็นเทพเจ้าแล้ว!

และในฐานะผู้ให้กำเนิดตัวละครนี้ ฉู่ขวงจึงได้กลายเป็น ‘หน้าใหม่’ ที่มีฝีมือระดับปีศาจในสายตาของเหล่านักเขียนในวงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวน!

ใช่ มองจากจำนวนผลงานแนวสืบสวนสอบสวน ฉู่ขวงยังคงเป็นหน้าใหม่

แต่หน้าใหม่คนนี้น่ากลัวเหลือเกิน ไม่มีนักเขียนแนวสืบสวนสอบสวนคนไหนกล้าใช้คำว่า ‘หน้าใหม่’ เรียกฉู่ขวงหรอก

เพราะฉะนั้นกล่าวว่า ‘ฝีมือระดับปีศาจ’ เห็นจะเหมาะสมกว่า

นี่กลายเป็นฉายานามประจำตัวฉู่ขวง ใครให้ทุกคนรู้สึกลำบากใจยามที่เรียกฉู่ขวงว่าหน้าใหม่กันล่ะ? หน้าใหม่ที่ไหนเขาเปิดตัวมาได้อย่างยอดเยี่ยมถึงขนาดนี้?

‘ฉู่ขวงกลายเป็นเส้นคั่นอันเลือนรางของวงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวน จะบอกว่าเขาเป็นนักเขียนแนวสืบสวนสอบสวนแนวหน้า ผลงานของเขาก็เข้าไปติดสิบอันดับแรก ผลการประชันวรรณกรรมก็เอาชนะนักเขียนแนวสืบสวนสอบสวนแนวหน้าอย่างเหลิ่งกวงได้ แต่ถ้าบอกว่าเขาเป็นระดับปรมาจารย์อย่างคาเธอร์ละก็ เขาเพิ่งเขียนนิยายสืบสวนสอบสวนไปได้สองเรื่องเอง! อื้ม ฉันว่าเรื่องสะพานแขวนตงตงหล่นลงมาไม่นับว่าเป็นแนวสืบสวนสอบสวน’

ในวงการมีความเคยชินในการประเมินระดับนักเขียนที่แตกต่างกัน

แต่ถึงอย่างนั้น ทุกคนก็ไม่อาจประเมินระดับของฉู่ขวงได้

คุณสมบัติของเขาน้อยเกินไป และขีดจำกัดด้านบนสูงเกินไป ตอนนี้ผลงานของฉู่ขวงเพียงแค่น้อยเกินไป ไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตเขาจะอยู่ในระดับไหน

ถึงอย่างไรเหลิ่งกวงซึ่งเขาเอาชนะได้อย่างขาดลอยในการประชันวรรณกรรมครั้งนี้ ก็เป็นถึงนักเขียนแนวสืบสวนสอบสวนที่มีหน้ามีตา นี่นับว่าเป็นปัจจัยอ้างอิงในการประเมินฉู่ขวงอย่างหนึ่ง