Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 541
ท่ามกลางความคึกคักของคอมเมนต์
หลินเยวียนและอิ่นตงต่างนั่งลงบนเก้าอี้ของตนเอง ทั้งสองไม่แสดงสีหน้าใด
คนแรกสีหน้าเรียบเฉยเฉกเช่นที่เคยเป็นมา ส่วนคนหลังเป็นอัมพาตใบหน้าแต่กำเนิด
บนเวที
ซุนเหมิงเหมิงเริ่มต้นแสดง
เพลงนี้มีชื่อว่า ‘เพลงของกระต่าย’ เสียงประกอบซึ่งใช้ในการเริ่มต้นบทเพลงเป็นเสียงของเด็กผู้หญิงไร้เดียงสาคนหนึ่ง ถามว่า
“น้องกระต่ายน่ารักขนาดนี้ ทำไมถึงกินน้องกระต่าย”
ดนตรีดังขึ้น
ซุนเหมิงเหมิงเริ่มต้นการแสดง
เนื้อเพลงร่าเริงและซุกซน ทำให้ผู้ชมในห้องส่งสนุกสนานตามไปด้วย!
แม่เจ้า!
นี่มันเพลงที่อิ่นตงเขียนหรือนี่?
สไตล์ดนตรีโดยภาพรวมของอิ่นตงจะค่อนข้างจริงจัง ต่อให้เขียนเพลงรักก็จะเป็นเพลงเศร้าเป็นหลัก ทว่าเพลงในครั้งนี้ไม่จริงจังแม้แต่น้อย ตั้งแต่เนื้อเพลง ทำนอง ไปจนถึงการเรียบเรียงเพลงล้วนเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกซุกซน!
ซุนเหมิงเหมิงเหมาะกับเพลงนี้มาก
เสียงของเธอค่อนข้างหวาน ให้ความรู้สึกน่ารักน่าเอ็นดูอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งเข้ากับบทเพลงประเภทนี้ได้เป็นอย่างดี
ทุกคนในห้องส่งได้ฟังเพลงนี้ต่างคลี่ยิ้มด้วยความเอ็นดู!
แม้แต่หลินเยวียนก็ยังอดยกยิ้มมุมปากไม่ได้
เพลงนี่ไม่ได้มีพลังทำลายล้าง ทำนองเพลงไม่ได้ถึงขั้นล้ำเลิศ
แต่หลายคนชื่นชอบเพลงน่ารักจนใจเจ็บประเภทนี้ กอปรกับความรู้สึกขวยเขินและงุนงนของซุนเหมิงเหมิง เข้ากับเพลงนี้ได้เป็นอย่างดี!
รู้สึกราวกับอิ่นตงกำลังเล่นสนุก
แถมยังเล่นสนุกอย่างสร้างสรรค์
เจิ้งจิงกำลังแวะไปเยี่ยมเยียนหยางจงหมิง เมื่อได้ยินเพลงนี้ ก็หัวเราะจนตัวโยน “ฉันอยากเลือกซุนเหมิงเหมิง เสียงของเธอมีพื้นที่ให้ต่อยอดมากกว่าที่ฉันคิดไว้ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่พี่ตงเขียนเพลงสบายๆ ทำนองสนุกสนานแบบนี้สินะ?”
“โลดโผนเลยทีเดียว”
หลางจงหมิงเอ่ยราวกับกำลังตำหนิ ทว่าตนเองก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
บรรยากาศของเพลงประเภทนี้ ถ่ายทอดความสุขออกมาได้อย่างง่ายดาย
เห็นได้ชัด
เมื่อซุนเหมิงเหมิงร้องเพลงจบ ทั้งห้องส่งก็มีเสียงปรบมือดังสนั่น!
“ขำแทบตาย!”
“ซุนเหมิงเหมิงน่ารักจริงๆ !”
“เป็นนักร้องแถวหน้า อายุก็เกือบสามสิบ มาร้องเพลงน่ารักแบบนี้แล้วรู้สึกว่าย้อนวัยไปสมัยอายุสิบกว่า!”
“ฉันชอบเพลงนี้!”
“ฟังๆ ไปก็สนุกดีเหมือนกัน!”
“ตอนแรกรู้สึกว่าไม่เข้าท่าเอาซะเลย แต่พอฟังจบ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าทางพ่อเพลงอวี๋เจองานยากอยู่แฮะ”
“อิ่งตงทำเซอร์ไพรส์ซะแล้ว?”
“เหมิงเหมิงน่ารักมาก!”
“เธอคือ ‘หน้ากากน่ารัก’!”
‘อาจารย์อิ่นตงดูดุ แต่กลับเขียนเพลงน่ารักแบบนี้ออกมา เหมือนจะโดนตกแล้ว!’
‘…’
เพลงนี้มีความสนุกสนาน
บางทีเพลงนี้อาจติดกระแสได้ไม่นาน
แต่หลายคนเมื่อได้ยินเพลงประเภทนี้ จะอดไม่ได้เปิดฟังหลายรอบ
เมื่อพิจารณาจากมุมมองของกลยุทธ์ นี่คือการซ่อนอาวุธลับ!
อันหงกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “ต่อจากนี้ ขอเชิญนักร้องเฉินจื้ออวี่…”
มือสองข้างของซุนเหมิงเหมิงดึงเชือกที่หมวกของตน ‘ใบหู’ ทั้งสองข้างตั้งขึ้น หลังจากนั้นจึงกระโดดลงจากเวที
ห้องส่งส่งเสียงเชียร์ดังสั่น!
เมื่อเฉินจื้ออวี่ขึ้นมาบนเวที หันหลังกลับไปมองหลินเยวียน หลินเยวียนพยักหน้าน้อยๆ
การรับเวทีต่อจากบทเพลงประเภทนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย
เขาเองก็ไม่มั่นใจว่าเฉินจื้ออวี่จะรับไหวหรือไม่
แต่ถ้าเปรียบเทียบกันเรื่องเพลง ‘เพลงของเรา’ ไม่ได้เป็นรองอีกฝ่ายเลย
ในที่สุด
เสียงหัวเราะก็หยุดลง
เพลงดังขึ้น
เสียงของเฉินจื้ออวี่ ดังขึ้นท่ามกลางเสียงดนตรี
“ฟังเพลงนับร้อยครั้ง
ฟังเท่าไหร่ไม่เคยเบื่อหน่าย
ฟังตอนเช้าจนตกกลางคืน
ยังคงมีเธออยู่ข้างกาย …”
ชื่อเพลงปรากฏขึ้นบนหน้าจอใหญ่ เขียนว่า…
เพลงของเรา!
ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างเผยสีหน้าประหลาดใจ
ชื่อเพลงของเราซะด้วย ชื่อเพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋เหมือนกับชื่อรายการเลย!
“มาเหนือ!”
“ต้องเป็นเพลงที่เซี่ยนอวี๋เพิ่งเขียนขึ้นมาแน่ๆ !”
“มาตรงธีมรายการไปอีก!”
“จังหวะเร็วอยู่นะ…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน