Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 55

ตอนที่ 55 ตายเรียบ

ฉู่ขวงโพสต์นิยายขนาดสั้น

เมื่อได้รับข้อความ ปฏิกิริยาตอบรับแรกของแฟนคลับก็เหมือนกัน

ฉู่ขวงโพสต์ภาคแยกของปรินซ์ออฟเทนนิสในปู้ลั่วเหรอ

ความคิดแบบนี้ธรรมดามาก

มีนักเขียนบางคนชอบโพสต์ภาคแยกของนิยายซึ่งเดิมทีไม่มีแผนจะตีพิมพ์ผ่านปู้ลั่ว และพูดคุยกับนักอ่าน

แต่ว่าฉู่ขวงเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ชอบมีปฏิสัมพันธ์กับแฟนคลับ

เมื่อทุกคนกดเข้าไปดูในปู้ลั่วตามแจ้งเตือน ก็พบว่านี่ไม่ใช่ภาคแยกแต่อย่างใด หากแต่เป็นนิยายสั้นที่ฉู่ขวงเขียน

“ถ้าเป็นภาคแยกของปรินซ์ออฟเทนนิสก็ดีน่ะสิ”

ในตอนนั้น ปรินซ์ออฟเทนนิสได้ตีพิมพ์เล่มที่สองแล้ว ฐานแฟนคลับก็ขยายใหญ่ขึ้น เมื่อพบว่าไม่ใช่ภาคแยก คนจำนวนมากก็ผิดหวังอยู่บ้าง

ยกตัวอย่างเช่นจูหมิง นักเรียนมัธยมปลายของเมืองซานในฉินโจว เรียกได้ว่าเป็นแฟนตัวยงของปรินซ์ออฟเทนนิสเลย

“นายน่าจะอ่านหนังสือที่มีสาระให้มากกว่านี้นะ”

จูฮุ่ยพี่สาวของจูหมิงต่อต้านนิยายแฟนตาซีเยาวชนที่น้องชายอ่านมาโดยตลอด ได้โอกาสก็เอ่ยปากบ่นจูหมิงอยู่เสมอ

จูฮุ่ยมีอคติกับนิยายแนวแฟนตาซีเยาวชนพรรค์นี้

เพราะในนิยายประเภทนี้ที่เธอเคยอ่านนั้น ตัวละครทะลุมิติไปยังต่างโลก วันๆ ก็เอาแต่ขลุกอยู่กับสาวสวยโขยงหนึ่ง สุดท้ายหญิงสาวกลุ่มนี้ก็กลายเป็นภรรยาของเขาทั้งหมด บทบรรยายในเนื้อเรื่องบางครั้งก็ยังสอดแทรกเนื้อหาของผู้ใหญ่ไว้ด้วย…

“ผมบอกแล้วไง”

น้องชายตอบโต้จูฮุ่ย “ปรินซ์ออฟเทนนิสไม่เหมือนกับนิยายพวกนั้นซะหน่อย นิยายเรื่องนี้เขียนเกี่ยวกับเทนนิส นักกีฬาเทนนิสมืออาชีพยังบอกเลยว่านิยายเขียนดีมาก มีผู้หญิงตั้งเยอะแยะที่อ่านนิยายเล่มนี้”

“งั้นเหรอ”

จูฮุ่ยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เธอนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ ในคอมพิวเตอร์ล็อกอินบัญชีผู้ใช้ปู้ลั่วของน้องชายค้างไว้ “เมื่อกี้นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉู่ขวงโพสต์นิยายสั้น เป็นนักเขียนที่นายชอบใช่มั้ย ไหนพี่ดูหน่อยซิว่าเขาเขียนเกี่ยวกับอะไร”

“เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายแฟนตาซีเยาวชน”

“ขอแค่เป็นคนเดียวกันก็ได้”

“งั้นพี่ก็ไปอ่านปรินซ์ออฟเทนนิสสิ ผมมีหนังสือ”

“ไม่จำเป็นต้องวุ่นวายขนาดนั้น บางครั้งอ่านจากสำนวนก็เข้าใจคนได้แล้ว” จูฮุ่ยว่าพลางกดเปิดนิยายที่ชื่อว่า ‘โฉมงามประดิษฐ์’

เนื้อเรื่องสั้นจริงๆ นั่นละ

บทเปิดของเรื่องบรรยายถึงเถ้าแก่บาร์คนหนึ่งเห็นว่าบาร์ของตนเองล้มละลาย จึงเดิมพันหมดหน้าตัก ผลิตหุ่นยนต์สาวสวยซึ่งสามารถบริการลูกค้าในบาร์ได้ เพราะหุ่นยนต์หญิงสาวนี้จะตัดสินโชคชะตาของบาร์แห่งนี้ ดังนั้นเถ้าแก่จึงทุ่มเท สร้างเธอออกมาให้สวยสะคราญชวนตะลึง

ผิวขาวผุดผ่องเนียนละเอียดดุจหยกเกินสาววัยแรกแย้มคนใดเปรียบ พานให้ทึกทักว่าเป็นมนุษย์จริงๆ

ผู้ที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ย่อมต้องคิดว่านี่เป็นหญิงสาวที่ผิวเนียนนุ่มที่สุดคนหนึ่งที่ตนเคยพบมาเลย!

เมื่อบรรดาลูกค้าเห็นเด็กสาวอายุน้อยรูปร่างหน้าตาสะสวยมาใหม่หลังเคาน์เตอร์ในบาร์ ก็รีบปรี่เข้ามาแย่งกันทักทาย

ยามที่อีกฝ่ายถามชื่อเสียงเรียงนามและอายุ เธอยังตอบได้พร้อมรอยยิ้มสบายๆ แต่ถ้าถามต่อไปเรื่อยๆ เธอก็จะตอบไม่ได้แล้ว…

แม้จะพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่มีใครจับสังเกตได้ว่าเธอเป็นหุ่นยนต์

ดังนั้นบาร์แห่งนี้จึงโด่งดังขึ้นมา

ผู้คนมากมายหลั่งไหลมาที่บาร์นี้มากขึ้นเรื่อยๆ เชื้อเชิญให้โฉมงามคนนี้ร่ำสุรา

ส่วนเถ้าแก่ก็ยืนอยู่ในเคาน์เตอร์ บ้างครั้งก็นั่งยองลง เก็บสุราในท่อพลาสติกที่เท้าของหุ่นยนต์หญิงสาวกลับมา แล้วนำไปขายให้ลูกค้าด้วยราคาเที่ยงธรรม

บรรดาลูกค้าไม่ล่วงรู้ถึงความลับนี้

[หญิงสาวคนนั้นยังเยาว์วัย ดื่มสุราไปไม่น้อยเลย แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าร่างกายต้องแข็งแรงมากแน่ๆ เธอไม่ได้เข้าไปดึงลูกค้ามายั่วเย้าคลอเคลีย ลูกค้าเลี้ยงเหล้าเธอ เธอก็ดื่มจนหมดเสียทุกครั้ง แต่กลับไร้ซึ่งท่าทีว่าจะเมามาย]

ลูกค้าคิดกัน

จูฮุ่ยซึ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์รู้สึกตกตะลึง

ความคิดของฉู่ขวงคนนี้น่าสนใจอยู่เหมือนกันแฮะ

ในสำนวนภาษาคล้ายกับจะระคนกลิ่นอายของการเสียดสีอยู่เล็กน้อย เพราะทุกคนสนใจเพียงรูปลักษณ์