Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 573
บอกตามตรง
เดิมทีนักเรียนก็ชื่นชอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมากทีเดียว
ไม่จำเป็นต้องให้สมาคมวรรณศิลป์โปรโมต ทุกคนก็อ่านได้อย่างเพลิดเพลินใจ
แต่ว่า…
เมื่อสมาคมวรรณศิลป์เริ่มต้นโปรโมต สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป
เนื่องจากภาพที่เกิดขึ้นแปรเปลี่ยนเป็น
[จงอธิบายคำตอบของคำถามดังต่อไปนี้:
ภิกษุถังรับลูกศิษย์แต่ละคนที่ใดบ้าง…
จงระบุเคราะห์กรรมซึ่งอาจารย์และลูกศิษย์ประสบพบเจอมาสี่ข้อ…]
คุณครูยังมอบหมายการบ้านเพิ่มมาอีก
[จงอ่าน ‘บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ’ ฉบับเต็ม พร้อมทั้งเขียนบรรยายความรู้สึกหลังอ่าน ความยาวไม่ต่ำกว่า 800 ตัวอักษร]
แบบนี้บอกเป็นนัยได้ว่ายังไง
ให้ตายเถอะ!
แดนนิทานก่อนหน้านี้ยังไม่พออีกหรือไง
ยังอุตส่าห์ให้พวกเราเขียนเกี่ยวกับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศอีก
นักเรียนแทบสติแตกแล้ว…
การบ้านทั่วไปยังทำไม่เสร็จเลย ไม่มีนักเรียนที่ชื่นชอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศคนไหนเห็นดีเห็นงามด้วย!
พวกเราเป็นปฏิปักษ์ต่อเจ้าแก่ฉู่ขวง!
ขณะเดียวกัน
ในวงการล้วนสั่นสะเทือน!
ไม่มีใครคาดคิดว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศของฉู่ขวงจะเกทับบรรพกาลได้ ทั้งยังได้รับการโปรโมตจากบัญชีทางการสมาคมวรรณศิลป์อีก…
นั่นมันนิยายชุดบรรพกาลเชียวนะ!
ถึงแม้บรรพกาลจะไม่จัดอยู่ในระดับยอดผลงานบนบลูสตาร์ แต่เนื่องจากอิทธิพลของละครโทรทัศน์ การ์ตูน และสินค้าต่างๆ ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากบรรพกาล ส่งผลให้เรื่องราวของบรรพกาลกลายเป็นที่รู้กันมาช้านาน!
ในขณะนั้นมีคนฉุกคิดถึงการถกเถียงก่อนหน้านี้
‘ทุกคนบอกไม่ใช่หรือ ว่าหนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวงต้องเทียบเท่ากับคนขุดสุสานสองเรื่อง ถึงจะก้าวขึ้นชิงตำแหน่ง…’
‘งั้นบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเทียบได้กับคนขุดสุสานกี่เรื่อง?’
‘ไม่ใช่แค่สองเรื่องแน่ๆ !’
‘นิยายชุดคนขุดสุสานถึงแม้จะเป็นที่นิยม แต่บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศได้รับการผลักดันจากทางการ ส่วนบรรพกาลไม่ได้รับการผลักดันจากทางการแต่อย่างใด แม้ว่าพยายามกระเสือกกระสนอยู่นาน’
‘มองจากระดับการถกเถียงและตีความจำนวนมาก เหมือนว่าจะไขคำตอบจากการเดินทางสู่ประจิมทิศไม่ได้!’
‘เมื่อสถานการณ์พลิกผัน ทุกคนล้วนเข้าใจดีว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะก้าวขึ้นบัลลังก์เทพสูงสุด’
และท่ามกลางความตกใจ
มีคนเริ่มถกเถียง ว่าเทพปกรณัมเรื่องบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะเข้ามาแทนที่บรรพกาลในใจของผู้ชมหรือไม่
“‘เป็นไปได้ แต่ยากมาก!’
‘บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเทียบกับบรรพกาลแล้วชนะในแง่ของชื่อเสียงและคำวิจารณ์จากบุคลากรในหลายสาขา แม้แต่ทางการยังผลักดันในนิยายเรื่องนี้เป็นหนังสือนอกเวลาสำหรับนักเรียน แต่พวกคุณอย่าลืมว่าบรรพกาลพัฒนามานานเท่าไหร่แล้ว’
‘วัฒนธรรมอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องที่เกิดจากนิยายชุดบรรพกาล ตั้งแต่ละครโทรทัศน์ อนิเมชัน ไปจนถึงดนตรี ได้ส่งอิทธิพลต่อผู้คนมากมายไม่ว่าจะผ่านการฟังหรือดู นี่คือสิ่งที่บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศไม่อาจตามทันในเวลาอันสั้น’
‘ถ้าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศคิดจะเติบโตได้ถึงระดับนี้ อย่างน้อยต้องใช้เวลาหลายสิบปี’
‘นอกจากนั้นในสายตาของคนกลุ่มที่ไม่ชอบอ่านนิยาย บรรพกาลยังคงมีพลังดึงดูดมหาศาล ละครโทรทัศน์และภาพยนตร์ซึ่งเกี่ยวข้องกับบรรพกาลที่เข้าฉายทุกปีเป็นข้อพิสูจน์ที่ชัดเจนที่สุด’
‘หากนิยายต้องการอิทธิพลสูงสุด ย่อมหนีไม่พ้นแรงผลักดันรูปแบบต่างๆ ทั้งละครโทรทัศน์ หรืออนิเมชัน’
‘ถ้าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเติบโตเมื่อหลายร้อยปีก่อน บรรพกาลคงไม่มีโอกาสได้รุ่งโรจน์อย่างทุกวันนี้’
‘แต่โลกแห่งความจริงไม่มีถ้าหาก บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเผยแพร่ช้าเกินไป จึงจำเป็นต้องตามให้ทัน’
‘เรื่องนี้ยังต้องดูว่าพวกซีรีส์กับอนิเมชันของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะสนุกแค่ไหน’
‘ยกตัวอย่างเช่นซีรีส์ของนิยายชุดบรรพกาลเวอร์ชันเก่า ก็เป็นที่รู้จักกันดีของทุกคน คะแนนบนเว็บไซต์สตาร์เน็ตก็สูงถึงเก้าคะแนน’
‘ยอมรับว่าบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศสุดยอดกว่าบรรพกาล แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าหลังจากมีบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศแล้ว ทุกคนจะไม่ชอบบรรพกาล’
‘…’
คำพูดเหล่านี้ล้วนเป็นความจริง
ถึงแม้การเผชิญหน้าของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศและบรรพกาลนั้นจะเกี่ยวโยงถึงใครหลายคน ทว่าสุดท้ายแล้วสิ่งที่ทุกคนเหยียบย่ำนั้นไม่ใช่บรรพกาล
ผู้คนยังคงมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อบรรพกาล
สิ่งที่ทุกคนเหยียบย่ำคือแฟนคลับบรรพกาลซึ่งไร้เหตุผล และสมาคมวิจัยบรรพกาลซึ่งคิดว่าพวกเขาสามารถเป็นตัวแทนของวัฒนธรรมบรรพกาลได้
เช่นเดียวกับที่ไม่ว่าลิ่วเสี่ยวหลิงถง[1]จะแสดงฝีมือได้อย่างยอดเยี่ยมอย่างไร ผู้คนก็ยังคงชื่นชอบเจ้าลิงน้อยที่เขานำแสดงมากกว่า
ช่วยไม่ได้
อารมณ์และความคลาสสิกนั้นทรงพลังเหลือเกิน
ในแง่หนึ่ง ลิงตัวนั้นไม่ได้รับบทโดยนักแสดงอีกต่อไป แต่เป็นพญาวานรที่แท้จริง!
ในใจของผู้คน บรรพกาลมีความหมายคล้ายคลึงกัน
บรรพกาลไม่เท่ากับสมาคมวิจัยบรรพกาล และไม่เท่ากับแฟนคลับบรรพกาลที่ไร้เหตุผล
……
แน่นอนว่าหลินเยวียนสังเกตเห็นการถกเถียงจากโลกภายนอก
นับตั้งแต่บรรพกาลเปิดตัว เขาก็ติดตามเรื่องนี้อย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน