Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 636

การปลอบใจคนต้องใช้ทักษะ

คุณต้องทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าปัญหาไม่ได้เป็นเพราะพวกเขา แต่เป็นเพราะคู่แข่งของพวกเขาต่างหาก

นี่คือเคล็ดลับของหลินเยวียนในการปลอบใจคน ทุกคนกระจ่างด้วยตนเอง

เมื่อปลอบเจียงขุยเสร็จ หลินเยวียนมุ่งหน้าไปยังบริษัท

ครั้นภารกิจสำเร็จ จึงซ่อนเร้นตัวตนแลชื่อเสียง[1]

มาถึงบริษัทได้ไม่นาน ซุนเย่าหั่วก็พาเผยเชียนมายังห้องทำงานของหลินเยวียน

ทั้งสองฝ่ายนัดหมายเพื่อพบกันล่วงหน้า

เหตุผลหลักคือเผยเชียนสร้างเกมพืชปะทะซอมบี้เสร็จแล้ว และที่มาในวันนี้เพื่อให้หลินเยวียนทดลองเล่น ถึงอย่างไรเกมนี้ก็พัฒนาขึ้นมาเพื่อให้หลินเยวียนเล่น

“ตอนนี้มีด่านไม่มากครับ คุณลองเล่นดูว่าถูกต้องหรือไม่ ส่วนตัวผมคิดว่าคุณน่าจะชอบ”

เผยเชียนเอ่ย จากคำพูดของเขาฟังได้ความว่าเขาค่อนข้างมั่นใจในเกมนี้

“ได้ครับ”

หลินเยวียนเปิดเกม พลางมองไปยังหน้าอินเทอร์เฟซ

อินเทอร์เฟซของเกมนับว่าคุ้นตา แน่นอนว่าแตกต่างกับเวอร์ชันดั้งเดิมเล็กน้อย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ตราบใดที่วิธีการเล่นและสไตล์โดยภาพรวมไม่มีปัญหา

ขอบด้านบนมีทานตะวันและต้นถั่ว

วิธีการเล่นนั้นค่อนข้างเรียบง่าย

ทานตะวันคือเส้นลมปราณของเศรษฐกิจ ส่วนพืชจำพวกถั่วเป็นอาวุธในการปกป้องสวน

เมื่อเห็นว่าหลินเยวียนปลูกดอกทานตะวันอย่างคล่องแคล่ว รอให้ซอมบี้ปรากฏตัว จึงใช้ถั่วยิงใส่อีกฝ่าย ผลปรากฏว่าซอมบี้ถูกจัดการก่อนที่จะไปถึงถั่ว

“รุ่นน้องสุดยอดมาก!”

ซุนเย่าหั่วอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่นชม

หลินเยวียนคลี่ยิ้มบาง รู้สึกตัวลอยอยู่ในใจ

เป็นอย่างที่คิด!

เกมฝึกไหวพริบเหมาะกับตนเอง!

เมื่อมีเงินเพียงพอ ระดับความเร็วมือของหลินเยวียนแตะถึงจุดสูงสุด หลังจากทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ เขาวางถั่วไว้ทุกแถว จนสวนของเขาติดอาวุธครบครัน

“รุ่นน้องโหดแท้!”

ซุนเย่าหั่วยกนิ้วโป้งขึ้น “ซอมบี้พวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนายแล้ว!”

“ที่จริงก็พอได้”

หลินเยวียนถูกชมจนรู้สึกเก้อเขิน

“อันที่จริงแนวคิดเรียบง่ายมาก เราต้องรวบรวมทรัพยากร และใช้มันเพื่อสร้างหน่วยอื่นๆ ประเด็นสำคัญอยู่ที่เมื่อไหร่ควรพัฒนาเศรษฐกิจ เมื่อไหร่ควรพัฒนากองทัพ”

“รุ่นน้องวิสัยทัศน์กว้างไกลจริงๆ !”

“…”

เผยเชียนซึ่งอยู่ด้านข้างมองเจ้านายคนดังซึ่งซื้อสตูดิโอของตัวเองด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ

ขี้ประจบอะไรขนาดนี้!

นี่เป็นระดับที่นักเรียนป.1ทำได้ไม่ใช่หรือไง?

“ถั่วนี้แข็งแกร่งเกินไป”

หลินเยวียนใช้เวลาสักพัก ก่อนจะเสนอแนะเป็นครั้งแรก

“งั้นผมจะกลับไปปรับข้อมูล…”

“ไม่ต้องยุ่งยากครับ ผมจะส่งข้อมูลให้คุณ”

หลินเยวียนหยิบสำเนาของการออกแบบข้อมูลเกมที่พิมพ์เมื่อไม่กี่วันก่อนออกมาให้เผยเชียนทันที

เผยเชียนเปิดดู

ชื่อ: ต้นถั่ว

ความทนทาน: 300

พลังโจมตี: 20

ระยะ: แนวตรงด้านหน้า

ระยะห่างการโจมตี: 1.4 วินาที

ราคา: 100 แสงอาทิตย์

ระยะเวลาแช่แข็ง: 7.5 วินาที

สามารถปลูกในหญ้า/ดอกบัว/กระถางดอกไม้

ลักษณ​ะจำเพาะ: ยิงถั่วหนึ่งนัดต่อการโจมตี

…”

เอกสารนี้ประกอบไปด้วยข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับต้นไม้ในพืชปะทะซอมบี้ รวมแล้วกว่า 40 ชนิด

จากมุมมองของมืออาชีพอย่างเผยเชียน การออกแบบเหล่านี้สมเหตุสมผลมาก!

เผยเชียนตกตะลึง!

“นี่คือการออกแบบที่คุณเพิ่งทำเสร็จในช่วงนี้เหรอครับ?”

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”

หลินเยวียนตอบอย่างคลุมเครือ

เขาต้องการเล่นเวอร์ชันที่เหมาะสมที่สุดโดยเร็ว ดังนั้นเขาจึงเลือกจัดเรียงข้อมูลออกมา

นี่คือเกมที่เขาจ่ายเงินแลกมาจากระบบ ข้อมูลใดๆ ในเกมล้วนถูกจดจำอย่างชัดเจนในสมองของเขา