Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 668
ด้านนอกสนามรังนก
ด้านนอกแถบกั้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรวมพลเป็นกลุ่ม
เจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบยังคงรักษาความสงบเรียบร้อย
นักข่าวซึ่งเป็นตัวแทนจากสื่อรายใหญ่ยกกล้องรัวชัตเตอร์ ทางออกถูกปิดกั้น!
“น่าจะจบแล้วล่ะมั้ง?”
“นี่ก็กี่ชั่วโมงแล้ว”
“หลังจากนี้น่าจะไม่มีผู้ชมเป็นลมแล้วล่ะมั้ง”
“พระเจ้าช่วย เป็นลมเป็นร้อยกว่าคนแล้ว คุณจะให้เป็นลมเพิ่มอีกหรือ?”
“ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าการแสดงแบบไหนถึงทำให้คนดูตอบสนองเกินจริงได้แบบนี้!”
“ฉนวนกันเสียงของสนามรังนกดีมาก พวกเราที่อยู่ด้านนอกยังได้ยินการเคลื่อนไหวที่ดังมากพอ เห็นได้ชัดว่าในคอนเสิร์ตมันหยดขนาดไหน!”
“คงจะดีถ้าข้างในถ่ายได้”
“ไม่ใช่แค่พวกเรา ชาวเน็ตทั้งฉินฉีฉู่เยี่ยนหานต่างก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
“…”
ผู้สื่อข่าวถกเถียงกันอย่างกระตือรือร้น สายตาของพวกเขาจับจ้องไปยังทางออก ในแววตาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังและกระตือรือร้น!
ทันใดนั้น
ประตูของสนามรังนกก็เปิดออก
หลังจากนั้น
ผู้ชมกลุ่มแรกเดินออกมา
“ออกมาแล้ว!”
นักข่าวเหมือนกับฉลามซึ่งได้กลิ่นคาวเลือดในท้องทะเลกว้างใหญ่ แววตาของพวกเขาเป็นประกายวาบ มองดูผู้ชมตรงหน้าด้วยความหิวกระหาย!
นี่คือความกระวนกระวายอย่างเป็นหมู่คณะ!
ก่อนที่จะเจ้าหน้าที่จะอธิบายอย่างเป็นทางการ หากต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การถามผู้ชมนั้นจะได้รับคำตอบซึ่งตรงไปตรงมามากที่สุด
“โอ้โฮ…”
หวังอวี่และแฟนสาวของเขาจับมือกันออกมา เมื่อพวกเขาเห็นนักข่าวมารอกันอย่างคราคร่ำ จึงสูดลมหายใจเย็นเฉียบโดยไม่รู้ตัว
นักข่าวมากมายขนาดนี้?
โจวเมิ่งสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นความเคลื่อนไหวจากภายนอก
ในขณะนั้น
กล้องนับไม่ถ้วนชี้มายังพวกเขา เสียงชัตเตอร์ดังแชะๆๆ !
“ไม่ทราบว่าพวกคุณคิดเห็นอย่างไรกับคอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋?”
ผู้ชมสองสามร้อยคนแรกถูกนักข่าวขัดขวางไว้ทันที
สีหน้าของผู้ชมเหล่านี้ตื่นเต้นขึ้นมา!
ระเบิดลูกใหญ่แต่ละลูกในคอนเสิร์ตล้วนทำให้ผู้ชมสนุกสนานเข้าขั้นติดลม
ผู้ชมกลุ่มนี้ราวกับดื่มจนเมามาย ต่างคนต่างเสียงดัง ประหนึ่งเพิ่งหนีออกมาจากโรงพยาบาล
“ฉ่ำ!”
“ปัง!”
“จึ้ง!”
“เลิศ!”
“ทำถึง!”
“ดีแบบตะโกน!”
“มันส์หยด!”
“แรงไม่มีตก!”
สีหน้าของผู้สื่อข่าวเต็มไปด้วยความตกใจ
โชคดีที่ไม่ใช่ผู้ชมทุกคนจะสติหลุด มีผู้ชมบางส่วนซึ่งเมื่อเทียบกันแล้วยังอยู่ในสภาวะที่ปกติกว่า
“นี่เป็นคอนเสิร์ตที่มันที่สุดในประวัติศาสตร์ ไม่ต้องเติมคำว่า ‘หนึ่งใน’!”
“กรี๊ด กรี๊ด แล้วก็กรี๊ด ตอนนี้เสียงฉันแหบแล้ว ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงเก่งขนาดนี้!”
ผู้ชมเหล่านี้เสียงแหบแห้งจนแทบไม่ไหว
“ตอนแรกผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเซี่ยนอวี๋เลย ที่มาคอนเสิร์ตเซี่ยนอวี๋ก็เพราะมากับแฟน แต่พอดูคอนเสิร์ตเซี่ยนอวี๋จบผมนี่กลายเป็นแฟนคลับตัวยงเลยครับ!”
ผู้ชมชายวัยรุ่นคนหนึ่งบอก
“เรียกว่าพ่อเพลงอวี๋สิ!”
แฟนสาวด้านข้างพูดแทรกขึ้นมา
“พ่อเพลงอวี๋สุดยอด!”
แฟนหนุ่มพูดตามอย่างว่าง่าย
“คอนเสิร์ตนี้สมบูรณ์แบบในทุกแง่มุม!”
“เซี่ยนอวี๋ทำให้ผมร้องไห้ได้ ทำให้ผมหัวเราะได้ ทำให้ผมตกตะลึงจนอ้าปากค้างได้ และทำให้ผมได้สัมผัสถึงความสงบในจิตใจ ถ้าครั้งหน้าเซี่ยนอวี๋จัดคอนเสิร์ต ผมต้องมาอีกครั้งอย่างแน่นอน!”
“วันเป็นวันที่ผมจะไม่มีวันลืม!”
“ถ้าไม่ได้ไปอยู่ในนั้น ฉันจะไม่มีทางจินตนาการออกเลยว่าในคอนเสิร์ตน่าตกใจมากแค่ไหน อย่างตอนที่มีผู้ชมที่เป็นลมถูกส่งตัวข้ามหัวออกมา อาจไม่มีนักร้องคนไหนสามารถสร้างมหากาพย์อย่างในวันนี้ได้อีก!”
“…”
โจวเมิ่งและหวังอวี่ถูกผู้สื่อข่าวสัมภาษณ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน