Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 676

ตอนที่ 676 หุ้นให้เปล่า

เกมเริ่มเข้ากระบวนการตรวจสอบแล้ว?

หลินเยวียนตั้งตารออย่างอดไม่ไหว

ในอนาคตเมื่อเผชิญหน้ากับความท้าทายมากมายจากจงโจว หลินเยวียนจะต้องซื้อผลงานเพลงเหล่านี้จากระบบมากขึ้นอย่างแน่นอน และทั้งหมดนี้จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนด้านการเงินอย่างมหาศาล เขาหวังว่าเกมพืชปะทะซอมบีจะทำเงินได้ก้อนโต

ในขณะนั้น

เหล่าโจวมาหา

หลังจากกู้ตงชงชาให้ทั้งสองเสร็จ จึงออกไปจากห้องทำงาน เหล่าโจวจิบหนึ่งคำ ก่อนจะยิ้มตาหยีมองหลินเยวียน “การประชุมผู้บริหารระดับสูงของบริษัทในวันนี้ผ่านมติเรื่องหนึ่ง…”

“เกี่ยวกับผม?”

หลินเยวียนรู้จักนิสัยถ้าไม่มีเรื่องไม่มาให้เห็นหน้าค่าตาของอีกฝ่าย เมื่อใดก็ตามที่เหล่าโจวปรากฏตัวที่ออฟฟิศของตน จะต้องเป็นเพราะมีเรื่องอะไรในบริษัท และดูเหมือนว่าเรื่องเหล่านี้ล้วนสื่อสารกับหลินเยวียนผ่านเหล่าโจว

“เกี่ยวข้องมากเลยละ”

เหล่าโจวมองหลินเยวียนด้วยสีหน้าจริงๆจัง แววตาปรากฏความอิจฉาเบาบาง หลังจากนั้นจึงเอ่ยด้วยท่าทางขึงขัง “บริษัทตัดสินใจว่าจะยกระดับผลประโยชน์ตามสัญญาของนายอีกครั้ง นายจะได้รับหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัท!”

“หุ้น?”

หลินเยวียนสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

จินมู่พูดคุยกับหลินเยวียนเกี่ยวกับความเป็นไปได้ในการเข้าเป็นผู้ถือหุ้นในสตาร์ไลท์มาโดยตลอด ถึงขั้นที่ยังคิดว่าจะออกหน้าไปเจรจากับสตาร์ไลท์ด้วยตนเอง นึกไม่ถึงว่าก่อนที่จะได้ดำเนินการตามแผน สตาร์ไลท์ก็ออกตัวแบ่งหุ้นให้กับเขาแล้ว นอกจากนั้นให้มาครั้งหนึ่งก็ 10 เปอร์เซ็นต์ มากกว่าที่หุ้นที่ฉู่ขวงได้จากคลังหนังสือซิลเวอร์บลูตั้งหนึ่งเท่าตัว!

“ใช่แล้ว!”

เหล่าโจว “ที่จริงบริษัทมีแผนการในด้านนี้มาตั้งนานแล้ว แต่เพราะยังไม่ได้คุยรายละเอียดเรื่องหุ้นกันเรียบร้อย เลยเลื่อนมาจนถึงตอนนี้ หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์เป็นสัดส่วนที่ผู้ถือหุ้นทุกคนยอมรับได้…”

“มีเงื่อนไขอะไรครับ”

แน่นอนหลินเยวียนรู้ว่าแผนการของสตาร์ไลท์จะต้องแฝงเจตนาที่ลึกซึ้งกว่านั้น ลองดูก่อนว่าเงื่อนไขที่บริษัทเสนอมาคืออะไร ถ้าหากเงื่อนไขหนักหน่วงเกินไป หลินเยวียนจะไม่ตอบตกลงอย่างหุนหันพลันแล่น

“ไม่มีเงื่อนไข”

สีหน้าของเหล่าโจวแปลกพิลึก

ในครั้งนี้หลินเยวียนไม่เพียงประหลาดใจ แต่ยังรู้สึกตะลึงเล็กน้อยอีกด้วย คลังหนังสือซิลเวอร์บลูยังเสนอเงื่อนไขปกติเพื่อกระชับความสัมพันธ์กับหลินเยวียน ส่วนสตาร์ไลท์ให้หุ้น 10 เปอร์เซ็นต์กับตน โดยที่ไม่ได้เอ่ยถึงเงื่อนไขด้วยซ้ำไป?

ให้เปล่า?

เหล่าโจวจับตามองปฏิกิริยาของหลินเยวียน พลางนึกสะท้อนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลินเยวียนตกตะลึงเช่นนี้ เหมือนกับสีหน้าของบรรดาผู้บริหารระดับสูงเมื่อทราบถึงการตัดสินใจของประธานกรรมการไม่มีผิด

“คำแนะนำของหัวหน้าคือ?”

จู่ๆ หลินเยวียนก็เอ่ยถามขึ้น

เหล่าโจวอึ้งไปชั่วครู่ ทันใดนั้นจึงคลี่ยิ้มบาง แววตาระคนความอบอุ่น “ฉันคิดว่านายจะตอบรับโดยไม่ลังเลซะอีก ถึงยังไงนายก็เป็นเจ้าหนูคนแรกที่กล้าใช้เครื่องคิดเลขคำนวณค่าคอมมิชชันในห้องประชุมแผนกประพันธ์เพลง”

หลินเยวียนไม่ได้พูดอะไร

เหล่าโจวจ้องมองหลินเยวียน น้ำเสียงแปลกไปเล็กน้อย “ฉันเข้าใจว่านายถามถึงความเห็นส่วนตัวของฉัน ไม่ใช่ความเห็นในฐานะหัวหน้าของสตาร์ไลท์ แต่ไม่ว่าจะในฐานะคนทั่วไปหรือในฐานะหัวหน้า ฉันก็อยากแนะนำให้นายตอบรับ ไม่มีของฟรีในใต้หล้า ถึงนี่จะเป็นการส่งมอบหุ้นให้โดยไร้เงื่อนไข แต่ที่จริงแล้วเป็นการผูกมัดทางความรู้สึก เพียงแต่มันปรากฏต่อหน้านายในรูปแบบที่อ่อนโยนที่สุด ไม่ว่าใครก็รู้สึกว่าความรู้สึกนี้ยากที่จะต้านทาน”