Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 682

ตอนที่ 682 รถคันนี้กันกระสุน

บนโลกออนไลน์

เมื่อผู้อ่านทราบถึงการตายถึงโฮล์มส์มากขึ้น เสียงก่นด่าก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน!

ในสตูดิโอ

เสียงของจินมู่สั่นเครือ ถึงแม้จะคาดเดาฉากนี้ได้ เขาก็ยังตื่นตระหนกเมื่อเผชิญกับการเคลื่อนไหวนี้

“สถานการณ์ไม่ดีครับ เมื่อกี้คลังหนังสือซิลเวอร์บลูติดต่อผมมาบอกว่าโทรศัพท์หลังบ้านของพวกเขาสายแทบไหม้แล้วครับ พวกเขาอยากให้คุณเปลี่ยนตอนจบ มีผู้อ่านบางคนยังขู่อีกว่าถ้าไม่เปลี่ยนตอนจบจะยกเลิกการสั่งนิยายชุดยอดนักสืบโฮล์มส์ และจะไม่ซื้อผลงานใดๆ ในจากคลังหนังสือซิลเวอร์บลูอีกต่อไป…”

“ใจเย็นครับ”

หลินเยวียนปลอบใจ

ทุกคนเพียงแค่ยากจะยอมรับด้านจิตใจกับความจริงที่ว่าโฮล์มส์ตายแล้ว

คนตายไปแล้วไม่อาจฟื้นคืนชีพ และการสงบสติอารมณ์จำเป็นต้องใช้เวลาอย่างแน่นอน รอให้ทุกคนสงบลงก็พอแล้ว

ครั้งก่อนเมื่อเผชิญหน้ากับการตายของปัวโรต์ แรกเริ่มเดิมทีทุกคนไม่ได้เอะใจมากนัก?

ภายหลังก็ยอมรับไม่ใช่หรือ?

นอกจากนั้นพล็อตเรื่องนี้ยังมีทางหนีทีไล่

ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ฟื้นคืนชีพให้โฮล์มส์ก็ใช้ได้แล้ว?

ถึงอย่างไร นี่ก็เป็นสิ่งที่ เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ผู้เป็นนักเขียนต้นฉบับทำ และนั่นคือสาเหตุที่โฮล์มส์กลับมา

แต่จะว่าไปแล้ว

หลินเยวียนจะไม่คืนชีพให้โฮล์มส์ เว้นแต่จำเป็นจริงๆ

เป็นเรื่องดีที่นิยายจบลงตรงนี้

เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ทนรับแรงกดดันไม่ไหว ไม่ได้หมายความว่าฉู่ขวงจะทนรับแรงกดดันไม่ไหว

อย่างไรเสีย ในแง่ของความช่ำชองในการรับมือกับการลุกฮือของผู้อ่าน เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ไม่ได้มีมากเท่าหลินเยวียนอย่างแน่นอน

ถึงอย่างไร นี่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของเซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ซึ่งเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ แต่หลินเยวียนกลับผ่านประสบการณ์มามากถึงสองครั้ง

ไม่มีอะไรไปมากกว่าความเคยชิน

“ครั้งนี้เหมือนจะต่างออกไป ผมรู้สึกว่าความอดทนของทุกคนที่มีต่อคุณนั้นแตะถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้าคุณดูยอดการคลิกข่าวกับจำนวนคอมเมนต์ จะเห็นได้ชัดว่ารุนแรงกว่าครั้งก่อน”

จินมู่ให้หลินเยวียนดูข่าวบนอินเทอร์เน็ต

‘การตายโฮล์มส์ ฉู่ขวงก่อให้เกิดการลุกฮือขึ้นของผู้ชมเป็นครั้งที่สาม!’

‘เพราะเหตุใดเจ้าแก่ฉู่ขวงถึงชอบเขียนให้ตัวละครยอดนิยมตายภายใต้นามปากกาของตน’

‘ครั้งแล้วครั้งเล่า การตายของโฮล์มส์ทำให้ฉู่ขวงยั่วโมโหสาธารณชนได้โดยสมบูรณ์!’

‘โศกเศร้าจากมรณกรรมของโฮล์มส์ ฉู่ขวงทำร้ายความรู้สึกของผู้อ่าน!’

‘เชอร์ล็อก โฮล์มส์ยอดนักสืบผู้ยิ่งใหญ่คนที่สองต่อจากปัวโรต์เสียชีวิตแล้ว ฉู่ขวงคือเทวดาหรือปีศาจ?’

‘พสกนิกรเขียนหนังสือโลหิต ขอร้องให้ฉู่ขวงเปลี่ยนตอนจบ!’

‘…’

ถ้าหากสุ่มคลิกขึ้นมาสักข่าว ในนั้นเต็มไปด้วยถ้อยคำประณาม ตอกย้ำความเคืองแค้นของผู้คน

มีผู้อ่านบางคนบอกอีกว่าจะค้นหาที่อยู่ของฉู่ขวง และจะตามไปปากระจกให้แตกอะไรทำนองนั้น

“ไม่ต้องกังวลไปครับ เรื่องเล็กน้อย”

หลินเยวียนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องปกติมาก

ต้องเข้าใจว่าเดิมทีคดีสุดท้ายก็เป็นตอนจบของนิยายชุดโฮล์มส์อยู่แล้ว

เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ไม่สามารถทนรับแรงกดดัน จึงเขียน ‘บ้านร้าง’ ขึ้นมา จัดการฟื้นคืนชีพให้โฮล์มส์ และเปิดใช้ภาคฟื้นคืนชีพ

ทว่าสิ่งที่ต้องพูดถึงก็คือ…

เนื้อเรื่องโดยรวมของภาคฟื้นคืนชีพนั้น เมื่อเทียบกับเล่มก่อนหน้าแล้ว คุณภาพออกจะเป็นรองกว่า

เพราะฉะนั้นหลินเยวียนจึงรู้สึกว่าไม่ใช่ปัญหาที่จบเรื่องราวไว้ที่ตรงนี้

“นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยเหรอครับ?”

จิน มู่โมโหจนกระโดดโหยง ราวกับถูกใครเหยียบหางเข้า “ดีไม่ว่าดีพวกเขาจะคืนสินค้ากันหมดจริงๆ นะครับ ร้านหนังสือรับมือกับคนอ่านเยอะขนาดนี้ไม่ไหวหรอก สุดท้ายแล้วมันจะย้อนกลับมาที่คลังหนังสือซิลเวอร์บลู…”

“รออีกสองสามวัน”

หลินเยวียนรู้สึกว่าจินมู่ตื่นตูมเกินไป ความสามารถในการยอมรับของผู้อ่านไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดนั้นสักหน่อย

“ผม…”

จินมู่มองท่าทางของหลินเยวียน รู้สึกโกรธเคืองจนคันเขี้ยว ถึงอย่างไรเขาก็เป็นแฟนคลับของโฮล์มส์เช่นเดียวกัน!

ขณะนั้น

โทรศัพท์ของจินมู่ดังขึ้น

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดว่าอย่างไร สีหน้าของจินมู่จู่ๆ ก็กลายเป็นย่ำแย่ขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้นครับ”

“คุณดูเองก็แล้วกัน!”

จินมู่หยิบรีโมตขึ้นมา กดเปิดโทรทัศน์ในห้องโถงสตูดิโอ และกดเปลี่ยนช่อง

ในรายการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์

ผู้คนหลายร้อยคน ออกันอยู่หน้าประตูคลังหนังสือซิลเวอร์บลู และถือป้ายสีแดงขนาดใหญ่!

“ประท้วง!”