Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 684

ตอนที่ 684 แก้

แก้เถอะ!

ช่วยไม่ได้นี่นา

ปฏิกิริยาตอบสนองของผู้อ่านนั้นเกินความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง หลินเยวียนทำได้เพียงทำให้ชุบชีวิตโฮล์มส์เท่านั้น ถึงแม้บรรดาตอนคืนชีพจากนิยายชุดโฮล์มส์จะมีคุณภาพไม่เท่ากัน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีวิธีแก้ไข วิธีที่ง่ายที่สุดในคือการเลือกเฉพาะตอนที่มีคุณภาพค่อนข้างสูง ถึงอย่างไรผู้อ่านก็ต้องการตอนจบที่สมเหตุสมผลเท่านั้น

เมื่อโพสต์เรียบร้อยแล้ว

หลินเยวียนวางโทรศัพท์ลง “ติดต่อคลังหนังสือซิลเวอร์บลูไปหน่อยครับ ว่าจะมีเรื่องราวของโฮล์มส์อีกสองสามตอนที่ต่อจากตอนจบ ไม่ต้องกังวลไป ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ผมมีแผนปลอบใจของผู้อ่านไว้แล้ว”

“คุณตัดสินใจแก้ตอนจบแล้ว”

จินมู่ได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง และรู้สึกดีใจขึ้นมา!

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดเปิดปู้ลั่ว ขณะเดียวกันเสียงของเขายังคงแฝงไปด้วยความตื่นเต้น

“ทำไมคุณถึงนั่ง…”

กึก

เมื่อหน้าแอปพลิเคชันปู้ลั่ว จู่ๆ เสียงของจินมู่หยุดลงกะทันหัน ราวกับสวิตช์ไฟถูกสับลงอย่างกะทันหัน

หืม?

หลินเยวียนมองไปยังจินมู่

ทำไมจู่ๆ ถึงเงียบไปล่ะ

เมื่อสายตาของกวาดไปยังหน้าจอโทรศัพท์ ทันใดนั้นสีหน้าของหลินเยวียนก็เปลี่ยนไป จู่ๆ รู้สึกขนลุกขึ้นมาฉับพลัน

แย่แล้ว!

คำว่า ‘แก้’ ที่โพสต์ไปเมื่อครู่นั้น คนที่โพสต์ไม่ใช่ฉู่ขวงแต่อย่างใด หากแต่เป็นสองคำที่คุ้นเคย

‘เซี่ยนอวี๋!’

เนื่องจากปฏิกิริยาตอบสนองของผู้อ่านนั้นเหลือเชื่อเกินไป หลินเยวียนก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน จนไม่ทันได้ไตร่ตรอง นึกไม่ถึงว่าจะดันไปใช้บัญชีของฉู่ขวง!

“นี่คือการล็อกอินผิดบัญชีครั้งที่เท่าไหร่แล้วครับ”

จินมู่มองไปยังหลินเยวียน พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“เรื่องเดิมไม่เกิดขึ้นเกินสามครั้ง”

หลินเยวียนรู้สึกผิดขึ้นมา

นี่เหมือนจะเป็นการล็อกอินผิดบัญชีเป็นครั้งที่สาม

ในความเป็นจริง หลินเยวียนระมัดระวังมากหลังจากเข้าสู่ระบบผิดบัญชีในสองครั้งแรก ครั้งนี้เป็นเพราะเรื่องใหญ่มากจนทำอะไรไม่ถูก

“เฮ้อ”

จินมู่มองไปยังหลินเยวียนอย่างปวดเศียรเวียนเกล้า หลังจากนั้นจึงกดเปิดพื้นที่แสดงความคิดเห็นของหลินเยวียน ปรากฎว่าทันทีที่ได้อ่านสองสามคอมเมนต์ สีหน้าของเขาก็แปลกประพิลึกขึ้นมา คล้ายกับกำลังพึมพำด้วยความโล่งใจ

“ไม่ใช่ปัญหาใหญ่…”

“หืม?”

หลินเยวียนก็กดเปิดพื้นที่แสดงความคิดเห็น หลังจากนั้นเขาจึงเข้าใจว่าทำไมจินมู่จึงมีสีหน้าแปลกประหลาดเช่นนั้น

เฉกเช่นสองครั้งก่อนหน้านี้

ไม่มีผู้อ่านคนใดคาดเดาได้ว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ภาพของการสนทนาบนโลกออนไลน์จึงค่อนข้างแปลกตา

‘พ่อเพลงอวี๋ทำได้สวย!’

‘นึกไม่ถึงว่าพ่อเพลงอวี๋จะทนดูต่อไปไม่ไหว ในช่วงเวลาวิกฤต พ่อเพลงอวี๋เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่เลือกที่จะเงียบเพียงเพราะความสัมพันธ์กับเซี่ยนอวี๋!’

‘ชื่นชมพ่อเพลงอวี๋!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงทำไม่เหมาะสม แต่เพื่อนที่เขาคบหานั้นไว้ใจได้ พ่อเพลงอวี๋คือแสงสว่างแห่งความยุติธรรม!’

‘ฉู่ขวงเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่พ่อเพลงอวี๋อบอุ่นแบบนี้มาตลอด!’

‘ฉู่ขวงต้องเรียนรู้จากพ่อเพลงอวี๋นะ!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงไม่คู่ควรกับความไว้วางใจของคนอ่าน พ่อเพลงอวี๋ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับฉู่ขวงเพื่อพวกเรา!’

‘เชื่อมือพ่อเพลงอวี๋ได้เสมอ!’

‘…’

ผู้อ่านเหล่านี้จินตนาการล้ำเลิศ!

ต่อให้หลินเยวียนก่อให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดเป็นครั้งที่สาม ก็ไม่มีผู้อ่านคนใดสืบรู้ความจริง!

เซี่ยนอวี๋ยังจับพลัดจับผลูไปได้รับคำยกย่องและชื่นชมจากชาวเน็ตมากมาย

“ถ้าคนเหล่านี้รู้ความจริง…”

จินมู่มองไปยังหลินเยวียนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ไม่มีทาง!”

หลินเยวียนตัดบทจินมู่ด้วยท่าทางหนักแน่นอย่างยิ่ง!

ฉู่ขวงใจร้าย!

เซี่ยนอวี๋คือความยุติธรรม!

จุดนี้ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง!

คนที่ชาวเน็ตก่นด่าคือฉู่ขวง เกี่ยวอะไรกับเซี่ยนอวี๋ของเราด้วย!

……

ในร้านอาหารนอกสตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

เหล่าโจว หยางจงหมิง รวมไปถึงเจิ้งจิงกำลังกินอาหารกลางวันด้วยกัน

กินไปได้ครึ่งทาง เสียงโทรศัพท์ของทั้งสามคนก็ดังขึ้น

เจิ้งจิง “…”

หยางจงหมิง “…”

เมื่อเซี่ยนอวี๋โพสต์ข้อความ โทรศัพท์มือถือของทั้งสามคนดังขึ้นพร้อมกัน

เพราะทั้งสามคนล้วนตั้งแจ้งเตือนบนปู้ลั่วไว้เป็นพิเศษสำหรับเซี่ยนอวี๋