Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 716
ตอนที่ 716 ดูถูกใครกัน
ยังคงเป็นคลับเดิมกับที่พบกันเมื่อครั้งก่อน
เยี่ยเซินเฉินและเทียนเหมินนั่งตรงข้ามกัน
เยี่ยเซินเฉินซึ่งอยู่ฝั่งซ้ายจ้องมองประกาศบนเหลียนเหมิงในโทรศัพท์
เขานึกไม่ถึงว่าอิ่งจือวางแผนจะใช้ผลงานใหม่สองเรื่องมาแทนที่หลุมซึ่งตนและเทียนเหมินเหลือทิ้งไว้จริงๆ !
ฝั่งตรงข้ามคือเยี่ยเซินเฉิน
เทียนเหมินหัวเราะเย็นชา “เขาทำแบบนี้ไม่ใช้แค่กอบกู้เหลียนเหมิงไม่ได้ แต่ยังจะทำให้คุณภาพของนักเรียนประถมแห่งความตายได้รับผลกระทบไปด้วย ถ้าการ์ตูนสองเรื่องนี้ของอิ่งจือก้าวข้ามพวกเราไปได้ ฉันจะกินโต๊ะตรงนี้เลย!”
เปิดสามเรื่อง!
ทั้งยังหันไปลงมือในสายหลัก?
ทำเช่นนี้ต้องดูถูกระดับฝีมือของตัวเองแค่ไหนกัน
เยี่ยเซินเฉินหัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาเช่นกัน “เขาผลิตผลงานใหม่สองเรื่องขึ้นมาภายในเจ็ดวัน จะต้องแตะถึงระดับเดียวกับนักเรียนประถมแห่งความตาย ตอนที่กินโต๊ะคุณจะแบ่งกับผมคนละครึ่งก็ได้”
เขารู้สึกว่าตนเองโดนดูถูก!
เรื่องที่ไม่มีใครในวงการการ์ตูนทำได้ อิ่งจือเป็นใครจะมาทำได้!
รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากของเทียนเหมิน “ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเรามาเพลิดเพลินกับผลงานชิ้นโบว์แดงสองเรื่องที่เขาผลิตออกมาภายในเวลาเจ็ดวันดีกว่า”
“ก็ได้”
ทั้งสองคนเริ่มอ่านการ์ตูน
ยังไม่ต้องพูดถึง
ว่าในเวลาอันสั้นเพียงเจ็ดวัน ปริมาณการอัปเดตการ์ตูนทั้งสองเรื่องช่างอัศจรรย์
เทียนเหมินอ่านเรื่องราชาโจรสลัด
‘นี่มันลายเส้นแบบไหนกัน’
อ่านไปได้ไม่เท่าไหร่ สีหน้าของเทียนเหมินก็เริ่มแปลกชอบกล
[มีมใบหน้าเหยเก]
นี่คือยอมแพ้แล้วหรือ?
ความคิดเช่นนี้ผ่านเข้ามาในใจ เทียนเหมินอ่านต่อไป
หืม?
อ่านไปเรื่อยๆ
สีหน้าของเทียนเหมินเปลี่ยนไปอีกครั้ง
โจรสลัด?
สมบัติ?
ไม่รู้ว่าทำไม
จู่ๆ หัวใจของเขาก็เต้น ‘ตึกตัก’ ขึ้นมา
เทียนเหมินขมวดคิ้ว
และอ่านต่อไป
……
เยี่ยเซินเฉินอ่านนินจาจอมคาถา
ในฐานะนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพ เขาเชี่ยวชาญการจับประเด็นสำคัญ จึงอ่านได้ว่องไวกว่าผู้อ่านทั่วไป
จังหวะของเรื่องราวในนินจาจอมคาถาไม่นับว่าช้า
ไม่นานนัก เยี่ยเซินเฉินก็เห็นเนื้อหาของการ์ตูน
จักระ…
ผนึกเก้าหาง…
อุซึมากิ นารุโตะ…
เซ็ตติงของการ์ตูนถูกปล่อยออกมาพร้อมกับเรื่องราว
จู่ๆ มือข้างที่ถือโทรศัพท์มือถือพลันอ่อนระทวยขึ้นมา
ในใจปรากฏสัญญาณเตือนซึ่งไม่อาจอธิบายได้
นี่คือสัญชาตญาณของนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพ
‘เพิ่งจะเริ่มต้น จะบอกอะไรได้’
เขาตั้งสติ ปรับลมหายใจสักพัก จากนั้นจึงอ่านต่อไป
……
ในเวลาเดียวกัน
ชาวเน็ตกำลังอ่านการ์ตูน
บรรณาธิการก็อ่านการ์ตูนเช่นกัน
เวลาผ่านไปอย่างแช่มช้า
สามนาที
สิบนาที
ครึ่งชั่วโมง…
เนื้อหาในการ์ตูนมากค่อยๆ นำเสนอสู่สายตาของผู้อ่านแต่ละกลุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เรื่องราวของนินจาจอมคาถาค่อยๆ ถูกเปิดเผย
เรื่องราวของราชาโจรสลัดค่อยๆ ถูกเปิดเผย
สองโลกการ์ตูนอันยิ่งใหญ่ ได้เปิดฉากขึ้นอย่างเงียบเชียบ!
และบนโลกออนไลน์
เนื่องจากทุกคนกำลังอ่านการ์ตูน กระทู้สนทนาต่างๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จึงเงียบลงอย่างที่พบเห็นได้ไม่บ่อยนัก
……
ในนาทีที่ 40
เทียนเหมินซึ่งร่างอวบอ้วนหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะขึ้นมาเช็ดเหงื่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน