Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 740
สรุปบท ตอนที่ 740 สแลมดังก์: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
อ่านสรุป ตอนที่ 740 สแลมดังก์ จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 740 สแลมดังก์ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 740 สแลมดังก์
พูดไปพวกคุณก็อาจไม่เชื่อ
เมื่อหลินเยวียนเห็นคำโฆษณาอย่างยิ่งใหญ่ของปู้ลั่ว ความคิดแรกซึ่งผุดขึ้นในสมองคือ
ฉันไปบอกตอนไหนว่าจะสร้างแอนิเมชันบาสเกตบอล
เหตุผลซึ่งทำให้เขาเกิดความคิดนี้นั้นง่ายมาก นั่นเพราะหลินเยวียนคิดว่าตนเองคืออันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬา
เพราะอะไรน่ะหรือ?
ก็เพราะเจ้าชายลูกสักหลาดน่ะสิ!
นี่คือผลงานเดบิวต์ของหลินเยวียนภายใต้นามปากกาอิ่งจือ และทำให้เขาโด่งดังในชั่วพริบตา!
งั้นคนที่ปู้ลั่วโฆษณาว่าเป็นอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬาคือใครกัน
“ที่แท้ก็คือเหอต้าจวิ้น!”
จินมู่ซึ่งอยู่ด้านข้างคลิกเข้าไปในข้อความโปรโมต แล้วจึงเอ่ยอธิบายอย่างสะท้อนใจ ซึ่งนับเป็นการคลายข้อสงสัยของหลินเยวียน
ถึงแม้หลินเยวียนจะยังไม่รู้ว่าเหอต้าจวิ้นคือใครก็ตาม
“เหอต้าจวิ้นคือคนเขียนเรื่อง ‘เพลิงบาสเกตบอล’ การ์ตูนเรื่องนี้คุณต้องรู้จัก ตอนนั้นฉินโจวนำเข้ามา ดังนั้นคนฉินโจวเราหลายคนต่างก็เคยอ่าน บางทีนี่อาจไม่ใช่การ์ตูนแนวการแข่งขันกีฬาอันดับหนึ่งของบลูสตาร์ แต่เรื่องนี้กลับเป็นการ์ตูนแนวกีฬาที่ได้รับความนิยมสูงสุดในบลูสตาร์อย่างแน่นอน และด้วยเหตุนี้เอง เหอต้าจวินถึงได้รับการขนานนามว่าเป็นขีดจำกัดของการ์ตูนแนวการแข่งขันกีฬา และตอนที่เขียนการ์ตูนเรื่องนี้ เหอต้าจวินเพิ่งอายุยี่สิบปี!”
จินมู่เอ่ยแนะนำอย่างจริงจัง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องในทันใด
“จนกระทั่งเจ้าชายลูกสักหลาดเปิดตัว!”
การ์ตูนสองเรื่องนี้ไม่ใช่ผลงานในยุคสมัยเดียวกัน สำหรับความทรงจำโดยละเอียดของการ์ตูนเรื่องเพลิงบาสเกตบอลคงต้องย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน เหอต้าจวิ้นในปีนี้อายุ 45 ปีแล้ว
ก่อนที่อิ่งจือจะเดบิวต์ เพลิงบาสเกตบอลคือการ์ตูนแนวการแข่งขันกีฬาที่โด่งดังที่สุด
หลังจากอิ่งจือเดบิวต์ เจ้าชายลูกสักหลาดจึงทำลายสถิติของเหอต้าจวิ้น ด้วยผลสำเร็จอันโดดเด่น
ณ ที่ต้องต้องขอเอ่ยถึงสักหน่อย
ถึงแม้นิยายแนวการแข่งขันกีฬาจะจัดอยู่ในประเภทผลงานเฉพาะกลุ่มอย่างสิ้นเชิง ทว่าในอุตสาหกรรมการ์ตูน แนวการแข่งขันกีฬานับว่ามีตลาดค่อนข้างมาก ในจุดนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับความจริงว่าการ์ตูนสามารถทำให้เห็นภาพในทันทีโดยไม่จำเป็นต้องใช้จินตนาการ
โดยรวมแล้วยังคงเป็นผลงานเฉพาะกลุ่ม แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้เฉพาะกลุ่มมากเท่ากับในอุตสาหกรรมนิยาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเจ้าชายลูกสักหลาดโด่งดัง การ์ตูนแนวการแข่งขันกีฬาก็มีชีวิตชีวามากขึ้น ทางปู้ลั่วการ์ตูนถึงขั้นที่มีสัญญาณว่าผลงานแนวกีฬาได้เข้าสู่ผลงานยอดนิยมสิบอันดับแรก
ผู้ที่มีคุณูปการในปรากฏการณ์นี้มากที่สุดคืออิ่งจือ ไม่ใช่เหอต้าจวิ้นแต่อย่างใด
ความตลกร้ายก็คือ อิ่งจือซึ่งสร้างคุณูปการคนนี้ได้หย่าขาดจากปู้ลั่วเสียแล้ว
และจากคำอธิบายของจินมู่ หลินเยวียนจึงเข้าใจขึ้นมาแล้ว
สถิติจากผลงานของเหอต้าจวิ้น น่าจะเทียบได้กับการตูนแนวกีฬาคลาสสิกในยุคแรกเริ่มของแดนอาทิตย์อุทัย
ความคลาสสิกในแบบเดียวกัน แต่กลับถูกการ์ตูนแนวกีฬาซึ่งมาทีหลังโด่งดังยิ่งกว่าแซงหน้าไป ถึงอย่างไรแดนอาทิตย์อุทัยก็มียอดฝีมือที่โดดเด่นด้านการ์ตูนจากสองยุคสมัยเช่นกัน
“พวกเขาเล่นใหญ่มาก”
เมื่ออ่านเนื้อหาข่าวการโปรโมตต่อไป จินมู่จึงเอ่ยขึ้น
“ผลงานเรื่องใหม่ของเหอต้าจวินมีชื่อว่าหัวใจบาสเกตบอล นับว่าเป็นน้องของผลงานเรื่องที่แล้ว แต่ผลงานเรื่องนี้เขาใช้เวลาขัดเกลามาหลายปี ทางปู้ลั่วเองก็ให้ความสำคัญมาก และตัดสินใจที่จะเผยแพร่แอนิเมชันร่วมกัน เนื้อหาของการ์ตูนจะอัปเดตสักนิดก่อน น่าจะเพื่อให้ปู้ลั่วสามารถจับปริมาณใช้งานได้ บริษัทที่ร่วมงานด้วยแน่นอนว่าเป็นบริษัทชั้นนำ นักพากย์ก็เหมือนว่าวางแผนจะใช้กลุ่มนักพากย์แนวหน้าเหมือนกัน แต่การพูดว่าอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนก็เรียกเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากทีเดียว หัวหน้าลองดูคอมเมนต์สิครับ”
หลินเยวียนขยับเข้าไปดู
‘บุคคลอันดับหนึ่งแห่งวงการการ์ตูนกีฬา แน่ใจหรือว่าไม่ใช่เทพอิ่ง?’
‘หลังจากเทพอิ่งยุติสัญญากับกับปู้ลั่ว ปู้ลั่วเลยยกตำแหน่งอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬาไปให้เหอต้าจวิ้นซะงั้น หน้าไม่อายจริงๆ ’
‘อิ่งจือ: ???’
‘ใช้คำอะไรก็ให้ชัดหน่อยไหม ฉันยอมรับว่าเหอต้าจวิ้นคืออันดับหนึ่งของการ์ตูนบาสเกตบอล แต่ถ้าบอกว่าอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนกีฬาละก็ สมญานามนี้ควรเป็นของอิ่งจือของพวกเรามากกว่า!’
จินมู่คิดว่าหลินเยวียนโมโหเสียแล้ว
“ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปเถียงกับพวกเราเรื่องบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนหรอกครับ การ์ตูนเรื่องนี้ต่อให้ยอดเยี่ยมอย่างไรก็เทียบไม่ได้กับความตายนินจาโจรสลัด ผมกำลังคิดว่าจะหาบริษัทผลิตแอนิเมชันสามเรื่องนี้อยู่พอดี บางทีอาจได้ฉายพร้อมกัน และประกาศศักดาของเราให้รู้กันไปเลย”
หลินเยวียนยังไม่ได้พูดอะไร
ทันใดนั้นจินมู่ก็จ้องมองตาโต “คุณคงไม่คิดว่าข้อความโปรโมตของปู้ลั่วไร้ยางอายเกินไป แล้ววางแผนว่าจะปล่อยการ์ตูนเกี่ยวกับเทนนิสออกมาอีกเรื่อง เพื่อพิสูจน์ว่าใครกันแน่ที่เป็นอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬาหรอกใช่ไหมครับ?”
หลินเยวียนยังคงไม่พูดอะไร
จินมู่กลับคิดว่าตนเดาได้ถูกต้อง จึงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ผมว่าได้นะครับ ปู้ลั่วการ์ตูนน่าจะต้องการใช้ประโยชน์จากกระแสของบลูเกมส์ดึงดูดปริมาณการเข้าชมการ์ตูนแนวกีฬา แถมยังทุ่มทุนทำแอนิเมชันขนาดนี้ เรามาตัดความหวังของพวกเขาซะแล้วละ ผมเชื่อว่าด้วยความสามารถของหัวหน้า อย่างน้อยก็จะมีการ์ตูนเกี่ยวกับเทนนิสออกมาอีกสักเรื่อง…”
“อาจินพูดถึงอะไรครับ”
จู่ๆ หลินเยวียนก็สับสนขึ้นมา
จินมู่ชะงัก เมื่อกี้ที่ผมพูดไปตั้งนานคุณไม่ได้ฟังเลยหรือ?
“ขอโทษครับ”
หลินเยวียนเกาศีรษะด้วยท่าทางไร้เดียงสา
เขาไม่ควรสื่อสารกับระบบอยู่ในใจขณะที่สนทนากับจินมู่ นั่นคงจะเหมือนกับซุนหงอคงตอนถูกวิญญาณเข้าสิง
ใช่แล้ว
เมื่อครู่หลินเยวียนกำลังคุยกับระบบ ดังนั้นจึงไม่ได้ตั้งใจฟังว่าจินมู่พูดอะไร
และขณะที่พูดคุยกับระบบอยู่นั้น สีหน้าของหลินเยวียนไม่ได้ไร้เดียงสาเหมือนตอนนี้เลยสักนิด ใบหน้าซึ่งกำลังครุ่นคิดเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร ทั้งยังเอ่ยขึ้นพร้อมจิตสังหารพลุ่งพล่าน
“ออกมาเถอะ ‘สแลมดังก์[1]’!”
[1] สแลมดังก์ (Slam Dunk) ฉบับมังงะเขียนโดยอิโนะอุเอะ ทาเคฮิโกะ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...