Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 758
สรุปบท ตอนที่ 758 หุ่นไม้ผจญภัย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
อ่านสรุป ตอนที่ 758 หุ่นไม้ผจญภัย จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บทที่ ตอนที่ 758 หุ่นไม้ผจญภัย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่ 758 หุ่นไม้ผจญภัย
อันที่จริงคุณแม่คนนี้เคยปรากฏตัวในตอนที่ 413 และ 424 มาก่อน
เธอมีชื่อว่าอวี๋ฉิน
เด็กหญิงซึ่งร่ำไห้บอกว่าฉู่ขวงเป็นคนไม่ดี ก็คือหงหง ลูกสาวของเธอ
เด็กหญิงมีน้องชายอีกหนึ่งคนชื่อว่าฮวาฮวา
อวี๋ฉินคนนี้คือแฟนคลับตัวยงของฉู่ขวง อ่านนิยายของฉู่ขวงมาแล้วทุกเรื่อง
ด้วยเหตุนี้เอง หนังสือที่ลูกสาวและลูกชายอ่านล้วนเป็นนิทานที่ฉู่ขวงเขียน
เมื่อรู้ว่าฉู่ขวงเข้าไปมีส่วนร่วมในการเขียนบทซีรีส์เรื่องหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ
เธอจึงชักชวนให้ลูกสาวดูซีรีส์เรื่องนี้
ส่วนลูกชายนั้นไม่สนใจซีรีส์เรื่องนี้ ดูไปได้สักพักก็กลับไปเปิดแดนนิทานซึ่งอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก
หงหงกลับดูซีรีส์จนจบไปพร้อมกับแม่
เมื่อเห็นเจียงอวี้เยี่ยนฆ่าคนไม่เลือกหน้า หงหงจึงร้องไห้โฮออกมาเมื่อดูจนถึงฉากสุดท้าย
อวี๋ฉินรู้สึกขบขัน จึงถ่ายวิดีโอและอัปโหลดลงบนบล็อกของตน
เมื่อก่อนเธอเคยใช้ปู้ลั่ว ทว่าหลังจากที่ฉู่ขวงย้ายมายังบล็อก เธอจึงติดตามเขาไปยังบล็อกเช่นกัน
อวี๋ฉินคิดว่านี่คือการกล่อมเกลาตนเองในฐานะแฟนคลับตัวยง
เพราะฉะนั้นอวี๋ฉินจึงนึกไม่ถึงว่าวิดีโอที่ตนโพสต์จะโด่งดังขึ้นมาแล้ว!
ชาวเน็ตนับไม่ถ้วนรีโพสต์!
สิ่งที่อวี๋ฉินไม่นึกไม่ฝันยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ฉู่ขวงเห็นวิดีโอนี้แล้วเช่นกัน ทั้งยังเมนชันถึงตนบนบล็อก!
ทันใดนั้น อวี๋ฉินพลันรู้สึกปลาบปลื้มจนทำอะไรไม่ถูก!
……
ใครให้ฉู่ขวงส่งคนกลับบ้านเก่าได้อำมหิตถึงขนาดนี้ล่ะ?
ดังนั้นทุกคนจึงนึกไม่ถึงว่าฉู่ขวงจะถึงกับตอบกลับหนูน้อยคนนี้ ทั้งยังพูดออกมาตามตรงว่า
จะเขียนนิทานเรื่องใหม่เพื่อหนูน้อยคนนี้!
ทั่วทั้งโลกออนไลน์คึกคักขึ้นมาในชั่วพริบตา!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวเน็ตซึ่งมีอารมณ์อ่อนไหวบางคนถึงกับรู้สึกซาบซึ้งใจ!
‘พระเจ้าช่วย น่ารักมากเลย!!!’
‘ฉันร้องไห้เหมือนกัน! อยากลูบหัว! อยากไปกอดปลอบ!’
‘เขาจะเขียนนิทานเรื่องใหม่เพื่อปลอบหนูน้อยจริงๆ เหรอ?’
‘นี่คือสิ่งที่เจ้าแก่ฉู่ขวงพูดออกมาใช่ไหมเนี่ย’
‘ครั้งแรกที่ฉันได้เห็นด้านที่อ่อนโยนของเจ้าแก่ฉู่ขวง!’
‘ใจเหลวเลย! ที่แท้เจ้าแก่ฉู่ขวงก็…อะแฮ่ม เป็นคนอบอุ่นมาก!’
‘พ่อไมโครเวฟ!’
‘จู่ๆ ก็รู้สึกกระดากใจขึ้นมาที่จะด่าเจ้าแก่ฉู่ขวง เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบใจเด็กน้อย!’
‘เจ้าแก่ฉู่ขวงสปอยล์แฟนคลับจริงๆ !’
‘ถ้าเซี่ยนอวี๋ทำแบบนี้ฉันจะไม่แปลกใจ ถ้าเจ้าแก่ฉู่ขวงทำแบบนี้ฉันนึกไม่ถึงจริงๆ !’
‘…’
ถึงแม้ฉู่ขวงจะลึกลับ ไม่เคยเปิดเผยตัวตน แต่เขากลับมีภาพลักษณ์เย็นชาในสายตาของสาธารณชนเสมอมา
อย่าถามว่าภาพลักษณ์นี้มาจากแห่งหนใด
ลำพังเขาดัดแปลงบทเรื่องหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอก็รู้แล้วว่าหมอนี่จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตแค่ไหน ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงตราบาปเหล่านั้นที่เขาเคยเขียนในนิยายเรื่องก่อนๆ !
แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าฉู่ขวงจะมีด้านนี้กับคนอื่นเขาเหมือนกัน!
เห็นความตรงกันข้ามอย่างชัดเจน!
ก็ดูข้อความในโพสต์ของเขาสิ
มีทั้งอิโมจิปลอบใจ มาพร้อมกับอิโมจิร้องไห้ ดูคล้ายกับว่ารู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย
ในเวลานี้
แม่คนนั้นปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ‘ลูก: คุณน้าฉู่ขวงอย่าหลอกหนูนะ (ที่จริงน้องชอบนิทานของฉู่ขวงมาก เป็นเพราะฉันเอง แหะๆๆ)’
ผลปรากฏว่า
ขณะที่ชาวเน็ตกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ฉู่ขวงก็ตอบกลับอีกครั้ง
‘คนโกหกจะจมูกยาวขึ้น รอผมสองชั่วโมง’
คำตอบนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่นและประทับใจ ขณะเดียวกันยังนำมาซึ่งความสงสัยอีกนับไม่ถ้วน
‘เจ้าแก่ฉู่ขวงหมายความว่ายังไง’
‘ทำไมคนโกหกถึงจมูกยาว’
‘มุกใหม่บนอินเทอร์เน็ตหรือ?’
‘รอสองชั่วโมงหมายความว่ายังไง’
‘ฉู่ขวงมีแผนจะแต่งนิทานขึ้นมา?’
‘ไม่ใช่มั้ง?’
‘เขียนได้เร็วขนาดนั้นเชียว?’
‘เรื่องสั้น?’
‘ถึงจะเป็นเรื่องสั้น สองชั่วโมงก็เร็วเกินไปล่ะมั้ง!’
‘รอดูแล้วกัน!’
‘ฉู่ขวงคือราชานิทาน คนอื่นเขียนออกมาไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าฉู่ขวงจะเขียนออกมาไม่ได้!’
เขียนนิทานหนึ่งเรื่อง?
เพื่อปลอบใจเด็ก?
คุณโปรโมตภาพลักษณ์ของตัวเองหนักหน่วงพอแล้ว!
และขณะที่หลินเยวียนลงมือเขียน นักเขียนนิทานบางคนในอุตสาหกรรมได้รู้ข่าวที่ฉู่ขวงจะเขียนนิทานเพื่อปลอบใจหนูน้อยคนหนึ่งเช่นกัน
ไม่นาน
บรรดานักเขียนนิทานต่างจับจ้องให้ความสนใจ ไม่ว่าอย่างไรฉู่ขวงก็มีสถานะเป็นถึงราชานิทาน!
“เขียนการ์ตูนเพื่อปลอบใจเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเนี่ยนะ?”
“ราชานิทานคนนี้มีพรสวรรค์เลยเอาแต่ใจจริงๆ !”
“ถ้าหากคุณภาพของนิทานเรื่องนี้มากพอ นิทานเรื่องนี้จะกลายเป็นที่พูดถึงในทางที่ดีในอนาคต”
“สองชั่วโมง คุณภาพจะดีแค่ไหนกันเชี ยว”
“ฉู่ขวงเป็นต้นเหตุไม่ใช่หรือไง”
“ถ้าเขาไม่สติสตังฟั่นเฟือนไปเขียนให้เจียงอวี้เยี่ยนฆ่าคนไม่เลือกหน้าแบบนั้น เด็กคนนี้จะร้องไห้ได้…น่ารัก…ขนาดนี้หรือ?”
“…”
ทุกคนรู้สึกสนอกสนใจ
ไม่ทัน ไรก็มีคนไม่น้อยที่รอเวลาสองชั่วโมงนี้จริงๆ
สองชั่วโมงผ่านไป
มีคนกดรีเฟรชบล็อกของฉู่ขวง ก่อนจะพบว่า
‘เอ๊ะ!’
‘เขาเขียนนิทานออกมาจริงๆ ด้วย ชื่อเรื่องว่าหุ่นไม้ผจญภัย!’
‘เหมือนว่าจะยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลย!’
‘ความเร็วในการผลิตผลงานระดับนี้ เอาเรื่องอยู่นะ!’
‘มาอ่านกันเร็ว!’
‘@หนูน้อย รีบมารับเครื่องบรรณาการ!’
‘สองชั่วโมง เจ้าแก่ฉู่ขวงคงไม่ได้เขียนแบบสุกเอาเผากินหรอกนะ!’
‘เรื่องไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นเร้าใจอะไรมากมาย แต่ถึงยังไงนี่ก็เป็นเรื่องที่เขียนออกมาในเวลาหนึ่งชั่วโมงไม่ใช่หรือ ทุกคนอ่านอย่างเพลิดเพลินได้ก็พอแล้ว’
‘…’
พรึบๆๆ!
ชาวเน็ตหลายคนกดเข้าไปอ่านนิทานเรื่องนี้ด้วยความสนอกสนใจ
เรื่องราวของพิน็อกคิโอ ปรากฏสู่สายตาของผู้อ่านชาวบลูสตาร์เป็นครั้งแรก!
[1] หุ่นไม้ผจญภัย เป็นที่รู้จักกันในชื่อ ‘พิน็อกคิโอ’ วรรณกรรมเยาวชนภาษาอิตาเลียน โดยการ์โล กอลโลดิ ตีพิมพ์ในปี 1880
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...