Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 775

ตอนที่ 775 อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย

……….

ผีเสื้อรักบุปผา?

ชาวเน็ตนึกไม่ถึงว่าฉู่ขวงจะเขียน ‘ผีเสื้อรักบุปผา’ ออกมา!

หากพอมีความรู้อยู่บ้าง ย่อมรู้ว่าผีเสื้อรักบุปผาคือชื่อประเภทของกวีนิพนธ์สือ ไม่ใช่ชื่อเฉพาะของผลงานชิ้นใดชิ้นหนึ่ง!

ไม่มีใครหัวเราะเยาะว่าฉู่ขวงลอกเลียนหัวข้อผลงานของอี้อัน

สิ่งที่ทำให้ทุกคนขบขันจริงๆ ก็คือ เจ้าแก่ฉู่ขวงถึงกับตอบโต้คำสัพยอกของชาวเน็ตกวนประสาทเหล่านั้น และเขียนกวีนิพนธ์สือผีเสื้อรักบุปผารูปแบบเดียวกันออกมาซะเลย!

‘อุกก!’

‘ขำปอดโยก!’

‘การยั่วยุของชาวเน็ตจอมกวนได้ผลจริงด้วย?’

‘มีงานเขียนระดับเทพของอี้อันวางอยู่ตรงหน้า เขายังกล้าเขียนผีเสื้อรักบุปผา นี่คือเชื่อมั่นในตัวเองหรือมั่นใจเกินเหตุ!’

‘เป็นนักเขียนนิยาย จะมาเริ่มเติบโตสายกวีนิพนธ์?’

‘เติบโตสายกวีหมายความว่ายังไง บทกวีในบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศยังไม่มากพออีกหรือไง ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแก่ฉู่ขวง บางทีเขาอาจเขียนผีเสื้อรักบุปผาออกมาได้ดีจริงๆ ก็ได้นะ!’

‘ฉันไม่สงสัยเรื่องนี้หรอก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะอี้อัน’

‘บทกวีของอี้อันคลาสสิกสุดๆ !’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนบทกวีรูปแบบเดียวกับอี้อันออกมาจริงๆ ยกโทษให้ผมด้วยที่หัวเราะดังไปหน่อย งั้นมาดูกันว่าคุณเขียนออกมาเป็นยังไง!’

‘…’

ระหว่างการสนทนาในวงเล็กๆ ชาวเน็ตคลิกเข้าไปยังผีเสื้อรักบุปผาของฉู่ขวง!

ในที่สุดกวีนิพนธ์บทนี้ก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน

ยืนเคียงหอสูงลมโชยเบา ทอดมองสุดสายตา วสันตฤดูอาดูร ขอบฟ้าหม่นหมอง หญ้าเขียวสูญสิ้นแสงอัสดงในหมู่เขม่า ใครเล่าจะเข้าใจปณิธาน

ใคร่เมามายตามใจ ร่ำสุราเพลงขับขาน ฝืนยิ้มไร้ความหมาย อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย

ในชั่วพริบตา!

ตกตะลึง !

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นกวีนิพนธ์สือบทนี้!

ไม่ทันไร ความตกใจก็ปรากฏบนใบหน้าชาวเน็ตทุกคน!

‘นี่คือความแข็งแกร่งของเจ้าแก่ฉู่ขวงเหรอเนี่ย?’

‘ฉันรู้ว่าถ้าเจ้าแก่ฉู่ขวงกล้าเล่นแบบนี้ จะต้องเขียนออกมาได้ไม่ธรรมดา ถึงยังไงฝีมือด้านวรรณกรรมก็อยู่ถึงระดับนั้น แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะเขียนได้ดีขนาดนี้!’

‘กวีนิพนธ์สือนี้สุดยอดมาก!’

‘อาภรณ์หลวมมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้ายอมผ่ายผอมอิดโรย สายสง่างามแบบคลาสสิก ทั้งเศร้าโศกและสง่างาม!’

‘นี่เทียบได้กับบทกวีคลาสสิกที่ตกทอดมาจากสมัยโบราณแล้ว!’

‘ประโยคสุดท้ายเทพมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าอี้อันเลย!’

‘ผีเสื้อรักบุปผาของทั้งสองคนนี้มีข้อดีของตัวเอง!’

‘ผมชอบของฉู่ขวงมากกว่า!’

‘ฉันกลับคิดว่าของอี้อันตรงจริตมากกว่า แต่รสนิยมของคนก็แตกต่างไม่จำเป็นต้องเถียงกัน บทกวีนี้ของฉู่ขวงยอดเยี่ยมมากอย่างไม่ต้องสงสัย!’

‘ยังไงเจ้าแก่ฉู่ขวงก็เก๋ากว่า!’

‘หลังจากนี้เจ้าแก่ฉู่ขวงควรมุ่งมั่นกับการเขียนบทกวี ด้วยฝีมือที่แสดงออกผ่านผีเสื้อรักบุปผา เขาสามารถคว้าตำแหน่งที่โดดเด่นในวงการกวีนิพนธ์ได้!’

‘เร็วๆๆ ฉันยังรอหนังสือเล่มใหม่ของเจ้าแก่ฉู่ขวงอยู่นะ!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนนิยายคือสายหลัก แต่ฝีมือในการเขียนนิยายนั้นสูงกว่าที่พวกเราจินตนาการไว้มาก กวีนิพนธ์สือบทนี้ของอี้อันนับว่าเป็นผีเสื้อรักบุปผาที่คลาสสิกที่สุดได้อย่างแน่นอน!’

‘…’

ชาวเน็ตต่างฮือฮา!

อี้อันไม่เป็นที่รู้จัก ดังนั้นอิทธิพลของเขาจึงมีจำกัด แต่ฉู่ขวงชื่อเสียงโด่งดัง เมื่อกวีนิพนธ์สือนี้ออกมา เขาจึงได้รับเสียงชื่นชมในทันที!

สุดยอดมาก!

ไม่ต้องให้อู๋ตุนโพสต์ กวีนิพนธ์สือนี้เผยแพร่ไปทั่ว ดึงดูดความสนใจของแวดวงกวี และนักประพันธ์บทกวีมืออาชีพล้วนต้องตกตะลึง!

‘กวีนิพนธ์สือนี้สุดยอดมาก!’

‘วรรคสุดท้ายคือวรรคทองเลย!’

‘อาภรณ์หลวมโพรกมิเสียดาย เพื่อเจ้าข้าผ่ายผอมยอมอิดโรย ต้องฝีมือระดับไหนถึงเขียนออกมาแบบนี้ได้!’