Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 796
สรุปบท ตอนที่ 796 ราชาเรื่องสั้น (1): Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน ตอนที่ 796 ราชาเรื่องสั้น (1) จาก Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 796 ราชาเรื่องสั้น (1) คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเงิน Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ตอนที่ 796 ราชาเรื่องสั้น (1)
……….
บล็อก
แผนกวรรณกรรม
ในเวลานี้บรรณาธิการกลุ่มหนึ่งสีหน้าแลดูหม่นหมอง
มีคนถอนหายใจและพูดว่า “แผนกวรรณกรรมของเราน่าจะโดนข้างบนด่าแล้ว”
ปู้ลั่วและบล็อกเป็นคู่ปรับเก่าแก่
ทางปู้ลั่วจะจัดกิจกรรมเกี่ยวกับเรื่องสั้นเป็นครั้งคราวเพื่อเรียกปริมาณการเข้าชมมายังแพลตฟอร์ม
ทางบล็อกได้จัดกิจกรรมที่คล้ายคลึงกัน พยายามงัดข้อกับปู้ลั่วมาโดยตลอด
อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วปู้ลั่วเป็นธุรกิจขนาดยักษ์ใหญ่ นักเขียนเรื่องสั้นที่ร่วมงานด้วยนั้นแข็งแกร่งกว่า เพราะฉะนั้นกระแสของกิจกรรมบนปู้ลั่วจึงเหนือกว่าบล็อกอยู่เสมอ
ด้วยเหตุนี้ บรรณาธิการแผนกวรรณกรรมจึงถูกหัวหน้าตำหนิไปไม่น้อย
แต่ถึงแม้จะไม่สามารถเอาชนะปู้ลั่วได้ ทว่าทางบล็อกสามารถดำรงอยู่ได้ และยังไม่พังทลายเสียทีเดียว เพราะฉะนั้นต่อให้ถูกเบื้องบนตำหนิ ก็ไม่ได้ถูกตำหนิจนรุนแรงเกินรับได้
แต่ในครั้งนี้บล็อกรับมือไม่ไหวจริงๆ
ใครจะคิดว่าทางปู้ลั่วจะเชิญเฟยหงมาออกโรงจริงๆ !
นั่นเฟยฟงเชียวนะ!
หลังจากฉางฉินแขวนปากกาไป เฟยหงก็คือนักเขียนนิยายสั้นอันดับหนึ่งในฉินโจว!
อันดับหนึ่งในสามอาชาไนย แห่งวงการนิยายสั้นฉินโจว!
เมื่อได้มีบุคคลระดับนี้เป็นกองหนุน กิจกรรมเรื่องสั้นครั้งใหม่ของปู้ลั่วจะต้องระเบิดความคึกคักได้อย่างแน่นอน!
หากบล็อกต้านทานด้วยพลังอย่างเมื่อก่อน คงไม่สามารถทำได้ ครั้งนี้เห็นทีอาจถึงคราวได้ล่มสลายโดยสมบูรณ์!
ต้องเข้าใจว่า
เดิมทีกิจกรรมนิยายสั้นทางทางปู้ลั่วนั้นเหนือกว่าบล็อกมาโดยตลอด คราวนี้พวกเขามีกำลังเสริมอย่างเฟยหงซึ่งเป็นหนึ่งในสามอาชาไนยอีก ลำพังทัพนักเขียนก็เอาชนะได้บล็อกได้แล้ว!
“จะสู้ยังไงล่ะ”
“สู้ไม่ได้เลย พวกเราถูกทุบตายแน่”
“นอกจากว่าพวกเราจะเชิญนักเขียนเรื่องสั้นที่ฝีมือเหนือกว่าเฟยหงมาได้”
“นักเขียนที่อันดับสูงกว่าเฟยหงมีทั้งหมดสี่คน”
“หัวหน้าบ.ก.ได้ติดต่อนักเขียนทั้งสี่ท่านแล้ว ช่วงนี้พวกเขาไม่มีใครมีผลงานที่เหมาะสมในการเผยแพร่เลย ของอย่างเรื่องสั้นต้องพึ่งแรงบัลดาลใจทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าอยากเขียนก็เขียนออกมาได้ ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสี่คนก็ใส่ใจกับภาพลักษณ์ของตัวเองมาก ถ้าไม่มั่นใจจริงๆ ว่าจะชนะ เฟยหงไม่มีทางลงมือแน่ๆ ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาอาจส่งผลต่ออันดับได้”
“เอ๊ะ”
“รอหัวหน้าบ.ก.ก็แล้วกัน หัวหน้าบ.ก.บอกว่าเขาจะคิดหาวิธี ไม่แน่อาจมีหวัง”
“…”
ทุกคนถอนหายใจ
ในขณะนั้นเอง หัวหน้าบรรณาธิการก็มาถึงแผนกนิยาย
ขวับๆๆ!
ทุกคนต่างมองไปยังหัวหน้าบรรณาธิการ
“หัวหน้า คิดวิธีออกหรือยัง”
“จะแตกตื่นไปทำไม ฟ้ายังไม่ได้ถล่มลงมาสักหน่อย”
หัวหน้าบรรณาธิการเริ่มโกรธเมื่อเห็นสีหน้าอันหมองหม่นของบรรณาธิการเหล่านี้ แต่กระนั้นเขาก็เข้าใจความกดดันของทุกคนเช่นกัน ความกดดันของตัวเขาเองก็ไม่น้อยเช่นกัน ลอบถอนหายใจเบาๆ น้ำเสียงของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ผมเพิ่งให้คนติดต่อกับอาจารย์ฉู่ขวงไป ทางอาจารย์ฉู่ขวงรับปากแล้วว่าจะลงมือ”
ทันทีที่เอื้อนเอ่ยคำพูดออกไป บรรณาธิการทุกคนต่างประหลาดใจ!
“จริงด้วย ลืมอาจารย์ฉู่ขวงไปได้ยังไง ตอนนี้เขาเป็นคนของบล็อก!”
“เมื่อก่อนตอนที่อาจารย์ฉู่ขวงอยู่ปู้ลั่ว ก็ช่วยแผนกวรรณกรรมของปู้ลั่วเอาชนะพวกเราตั้งหลายครั้ง ฝีมือของเขาเป็นที่ประจักษ์สำหรับทุกคน!”
“บล็อกรอดแล้ว!”
“อาจารย์ฉู่ขวงสามารถหยิบผลงานออกมาได้ตลอดเวลาจริงๆ !”
“ทั้งที่การเขียนเรื่องสั้นเป็นสิ่งที่ยากมาก แต่เขากลับรับปากทันทีที่โทรไปครั้งเดียว เมื่อก่อนพวกเราเป็นคู่แข่งกับคนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
“ตอนนี้มาถึงเวลาแล้วที่ปู้ลั่วจะต้องปวดหัวว่าจะจัดการกับฉู่ขวงยังไงดี!”
“เดี๋ยวนะ”
“ฉู่ขวงอยู่อันดับสิบในการจัดอันดับนักเขียนเรื่องสั้น และเฟยหงอยู่ในอันดับห้า จะสู้ไหวหรือเปล่า?”
“…”
ท่ามกลางความประหลาดใจ มีบางคนแสดงความกังวล
หัวหน้าบรรณาธิการกลับคลี่ยิ้มบางพลางกล่าวว่า “ไม่ว่าจะชนะหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เป้าหมายของเราไม่ใช่การเอาชนะปู้ลั่ว ตราบใดที่แน่ใจว่าฝั่งเรามีคนลุกขึ้นยืนหยัด ไม่ยอดให้ปู้ลั่วผูกขาดอยู่ฝ่ายเดียวก็พอแล้ว พวกเขาคิดว่ารั้งพวกเขาไว้ฉู่ขวงจะทำไม่ได้เชียวหรือ?”
“นี่มันอะไรกัน”
“ทำไมจู่ๆ ถึงมีนักเขียนเรื่องสั้นโผล่มาปล่อยผลงานเยอะขนาดนี้ล่ะ นี่มันไม่ปกติ!”
“นี่มันตะลุมบอนไม่ใช่เหรอฟระ!”
“ตะลุมบอนยังพอว่า ที่สำคัญคือพวกเขามีเฟยหงกับเฝิงหวา ทั้งสองท่านนี้ต่อให้เป็นเฝิงหวา ก็มีฝีมือมากพอที่จะเผชิญหน้ากับฉู่ขวง พวกเขาคนหนึ่งอยู่อันดับสิบ อีกคนหนึ่งอยู่อันดับสิบเอ็ด!”
“เฝิงหวาต้องการชิงสิบอันดับแรกจากฉู่ขวง?”
“…”
ความหวังซึ่งถูกจุดขึ้นมาโดยฉู่ขวงพลันดับลงอีกครั้งพร้อมกับการปรากฏตัวของเฝิงหวา
บรรณาธิการของบล็อกวรรณกรรมต่างรู้ดีว่านี่หมายถึงอะไร
ช่องว่างระหว่างทัพนักเขียนนั้นห่างกันเกินไป!
เฟยหงคนเดียวก็ทำให้ทุกคนปวดหัวมากพอแล้ว และตอนนี้ยังมีเฝิงหวาและนักเขียนเรื่องสั้นที่อันดับไม่ได้ต่ำออกโรงอีก!
บรรณาธิการบล็อกยังจดจำเหตุการณ์ในอดีตได้
เฝิงหวาและฉู่ขวงเคยประชันกันครั้งหนึ่งในสังเวียนเรื่องสั้น
ในเวลานั้น เฝิงหวาอยู่ฝั่งบล็อก ขณะที่ฉู่ขวงยืนอยู่ฝั่งปู้ลั่ว
ครั้งนั้น ทั้งสองสู้กันอย่างสูสี
แต่ตอนนี้ฉู่ขวงไม่เพียงต้องเผชิญหน้ากับคู่ปรับเก่าอย่างเฝิงหวา แต่ยังต้องเผชิญหน้ากับเฟยหงที่ต้องเขาตาเป็นมัน รวมไปถึงทัพนักเขียนเรื่องสั้นซึ่งทางปู้ลั่วเชิญมาอย่างตระการตา
“ทางปู้ลั่วเริ่มโปรโมตแล้ว”
หัวหน้าบรรณาธิการเปิดดูโพสต์ของปู้ลั่ว ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง ยกมือขึ้นคลึงคงขมับอย่างเหนื่อยล้า
“การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของนักเขียนชื่อดังจำนวนมากขนาดนี้ไม่ใช่ไม่มีเหตุจูงใจ น่าจะเป็นเพราะการประกาศล่าสุดเกี่ยวกับการผนวกรวมตำราเรียนของสมาคมวรรณศิลป์”
เรื่องสั้นที่โดดเด่นมีโอกาสได้รับการบรรจุลงในตำราเรียน
เป็นเพราะเหตุผลนี้เองหรือ?
มิน่าล่ะถึงมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้!
ปู้ลั่วใช้ประโยชน์จากโอกาสและสถานการณ์ได้อย่างเหมาะสม!
จบสิ้นแล้ว!
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...