Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 948

ตอนที่ 948 พ่อเพลงสอนดนตรีเด็กอนุบาล (2)

เด็กๆ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ ไม่เคยอยู่นิ่ง

ยิ่งเด็กที่ซุกซนจะ ไม่ยอมสงบเพียงเพราะสนุกกับคาบแรกเท่านั้น!

และแล้วคาบเรียนที่สองก็เริ่มขึ้น

เห็นได้ชัดว่าทีมงานให้เซี่ยนอวี๋มีแอร์ไทม์มากกว่าคนอื่น

แต่ไม่มีใครคิดว่านี่ไม่ยุติธรรม

เหตุผลประการแรกเพราะเซี่ยนอวี๋มีฐานแฟนคลับสูงอยู่แล้ว

เหตุผลประการที่สองเพราะคาบเรียนแรกของเขา ตื่นเต้นและสนุกเกินคาด!

เขาได้แสดงทักษะการวาดภาพออกมา ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ชม และกลายเป็นจุดเด่นที่น่าสนใจของรายการ

ทุกคนจึงอยากดูว่าเขาจะรับมือกับคาบที่สองอย่างไร!

คราวนี้แนวทางของรายการยังคงเป็นไปตามที่ผู้ชมคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรก

คาบที่สองเริ่มขึ้น เด็กๆ ก็กลับมาส่งเสียงดังกันอีกครั้ง พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังคุณครูเซี่ยนอวี๋เพียงเพราะการสอนที่ดีในคาบแรก แต่ยังคงวุ่นวายกันเหมือนเดิม

นี่มันคาบเรียนกลางแจ้ง!

เด็กๆ สามารถวิ่งเล่นได้อย่างอิสระ!

คราวนี้พ่อเพลงอวี๋คงเอาไม่อยู่แล้วล่ะมั้ง?

…

ขณะนั้น

เบื้องหลังรายการ ผู้กำกับถงซูเหวิน นั่งดูรายการพร้อมอ่านคอมเมนต์ที่ผู้ชมส่งมา

‘พ่อเพลงอวี๋คราวนี้ไปไม่รอดแน่’

‘วาดรูปอย่างเดียวไม่ได้ช่วยอะไรหรอก’

‘ยังมีแผนสำรองอีกเหรอ?’

‘ฉันว่าไม่น่ามีแล้ว’

‘นี่แหละสถานการณ์ปกติ!’

‘เกือบคิดว่าพ่อเพลงอวี๋จะเอาอยู่จริงๆ ซะแล้ว’

‘แบบนี้สิถึงจะสมเหตุสมผล!’

ถงซูเหวินอ่านคอมเมนต์ไปยิ้มกริ่มไป

ยังไร้เดียงสาเกินไป

พวกคุณมองข้ามอะไรไปหรือเปล่า?

ภาพในรายการแสดงให้เห็นถึงอุปสรรคที่เซี่ยนอวี๋ต้องเผชิญในคาบเรียนที่สอง

หลังจากนั้น

ก็เกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงขึ้นอีกครั้ง!

เซี่ยนอวี๋ใช้อิทธิพลในชั้นเรียนของหม่าเสี่ยวเที่ยวดึงดูดให้เด็กๆ มาเล่นเกมทิ้งผ้าเช็ดหน้าด้วยกัน!

พร้อมกันนั้น

เขายังสอนเด็กๆ ร้องเพลงเด็กประกอบเกมไปด้วย!

“ทิ้งผ้าเช็ดหน้า ทิ้งผ้าเช็ดหน้า วางเบาๆ ไว้ข้างหลังเพื่อน ทุกคนห้ามใครบอกเขา รีบๆ จับเขาให้ได้นะ…”

นักออกแบบเกมเซี่ยนอวี๋กลับมาอีกครั้ง!

พ่อเพลงเซี่ยนอวี๋เปิดตัวเป็นครั้งแรก!

แสดงฝีมือในการสร้างสรรค์บทเพลง

และแล้ว เขาก็พิชิตใจเด็กๆได้สำเร็จอีกครั้ง!

พวกเขาร้องเพลงอย่างสนุกสนาน และเล่นเกมกันอย่างว่าง่าย!

…

เรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นอีกครั้ง!

เมื่อเกมเด็กเกมใหม่และเพลงทิ้งผ้าเช็ดหน้าถือกำเนิดขึ้น ผู้ชมถึงกับตกตะลึงกันถ้วนหน้า!

‘เดี๋ยวววววว???’

‘ออกมาแล้ว พ่อเพลงเซี่ยนอวี๋!’

‘โว้ยยยย! พวกเรามัวแต่สนใจเรื่องออกแบบเกมกับวาดรูปของพ่อเพลงอวี๋ จนลืมไปเลยว่าความสามารถหลักของเขาคือแต่งเพลง! เขามีดีกรีระดับพ่อเพลงที่อายุน้อยที่สุดของบลูสตาร์เชียวนะ!’

‘แต่งเพลงเด็กก็ได้เหรอ?’

‘เกลียดอะะ โชว์สกิลที่ไม่สิ้นสุด!’

‘พ่อเพลงอวี๋: ขอโทษทีนะ พอดีความสามารถของผมมันเยอะไปนิดนึง’

‘มีใครรู้สึกว่าเพลงนี้ติดหูมากเลยไหม พอรวมกับเกมแล้วมันลงตัวสุดๆ ถ้าฉันเป็นเด็ก ฉันก็อยากเล่น!’

‘สารภาพตามตรง ตอนนี้ผมอยากลากเพื่อนที่ทำงานมาเล่นด้วย ตามหาความไร้เดียงสาที่หายไปของผมคือมา!’

‘อย่าใช้คำแปลกๆ ความไร้เดียงสาหรือว่าอะไร ทำเอาฉันสับสนไปหมด!’

‘โคตรเจ๋ง!’

‘ฉันตั้งใจมาดูพ่อเพลงอวี๋เผชิญความลำบากไง ทำไมดูไปดูมา กลายเป็นเขาโชว์ของตลอดเลย!?’

…

โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง

คุณครูที่หวังจะเห็นเซี่ยนอวี๋ไปไม่รอดต่างมองหน้ากัน ต่างคนต่างเห็นสีหน้าของกันและกันเต็มไปด้วยความตกตะลึง!

“แค่ก!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน