Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 999

ตอนที่ 999 เข้าร่วมทีมโค้ช (2)

ฉินโจว!

ในอาคารแห่งหนึ่ง

ทันทีที่หลินเยวียนเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นบรรดาพ่อเพลงนั่งอยู่เต็มไปหมด แลดูราวกับเป็นผักกาดขาวที่วางไว้บนแผงริมถนน แถมยังมีมากมายประหนึ่งเป็นผักแจกฟรีอีกต่างหาก

อิ่นตง!

เจิ้งจิง!

ลู่เชิ่ง!

หยางจงหมิง!

บรรดาคนรู้จักของหลินเยวียนอยู่กันครบ!

เรียกได้ว่าพ่อเพลงของฉินโจวแทบจะมารวมตัวกันหมดแล้ว!

หลินเยวียนเห็นว่าด้านข้างของหยางจงหมิงยังว่างอยู่ จึงเลยเดินไปนั่งข้าง ๆ “จะมีการประชุมหรือครับ?”

หยางจงหมิงส่ายหน้า “อีกเดี๋ยวจะมีการลงคะแนนลับ”

หลินเยวียนชะงักไปเล็กน้อย

จังหวะนั้นเองก็มีชายวัยกลางคนในชุดสูทเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกล่าวว่า “ผมชื่อฉินเฟิง เป็นรองหัวหน้าสมาคมวรรณศิลป์สาขาฉินโจว วันนี้เชิญทุกท่านมาเพื่อร่วมลงคะแนนอย่างเป็นธรรม เพื่อเลือกหัวหน้าโค้ชใหญ่ของทีมฉินโจวในมหกรรมเพลงบลูสตาร์”

“ถ้าอย่างนั้น ท่านคิดว่าเลือกผมดีไหมครับ?”

ลู่เชิ่งพูดแหย่ขึ้นมาแกมหยอกล้อ

ทุกคนหัวเราะครืน

เจิ้งจิงเอ่ยขึ้นอย่างไม่เกรงใจ “ฉันเห็นในเน็ตมีคนเรียกคุณว่า ปลาเค็มน้อยใช่ไหมล่ะ?”

ลู่เชิ่งรีบแก้ทันที “เซี่ยนอวี๋น้อยต่างหาก ไม่ใช่ปลาเค็มน้อย!”

คนอื่นๆ ยิ่งโห่แซวกันอย่างสนุกสนาน “อย่างคุณเนี่ย อย่างมากก็เป็นได้แค่ปลาเค็มน้อยจริงๆ นั่นแหละ”

เอาเถอะ แม้ทุกคนจะพากันแซวกันด้วยความขำขันก่อนหน้านี้

แต่เมื่อถึงเวลานับคะแนนจริงๆ ลู่เซิ่งก็ได้คะแนนไม่น้อยเลย อยู่ในอันดับที่สอง

คนที่ได้คะแนนโหวตสูงสุดคือหยางจงหมิง

ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าประหลาดใจแต่อย่างใด

ในวงการระดับมืออาชีพ หยางจงหมิงถือเป็นพ่อเพลงระดับยอดพีระมิด ทุกคนในที่ประชุมต่างก็รู้ดีว่าตัวเองยังห่างชั้นจากเขามาก

ตอนนี้เรื่องนี้กระทบกับทั้งวงการดนตรีฉินโจว

ทุกคนจึงไม่กล้ายกความปรารถนาส่วนตัวมาเป็นใหญ่

แม้ว่าแทบทุกคนในห้องนี้จะอยากได้ตำแหน่งหัวหน้าโค้ชใหญ่ของทีมฉินโจวกันทั้งนั้น

แน่นอน

เว้นก็แต่หลินเยวียน

ไม่ใช่ว่าหลินเยวียนไม่อยากเป็นหัวหน้าโค้ชใหญ่

แต่เขารู้ดีว่าตัวเองยังไม่มีคุณสมบัติมากพอ

ตำแหน่งหัวหน้าโค้ชใหญ่ของทีมฉินโจวนั้น มีอะไรต้องรับผิดชอบมากมาย ต้องใช้ทั้งประสบการณ์และความรู้ด้านดนตรีในระดับสูงสุด

แม้ว่าหลินเยวียนจะมีระบบช่วยเหลือ และตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาได้พัฒนาความสามารถทางดนตรีจนถึงจุดสูงสุด แต่เมื่อเทียบกับพ่อเพลงระดับปรมาจารย์อย่างหยางจงหมิงแล้ว เขากระจ่างดีว่าตนเองห่างชั้นอยู่มาก

ดังนั้นตอนที่โหวต เขาจึงเขียนชื่อลุงหยางลงไปโดยไม่ลังเล

“ขอให้อาจารย์หยางจงหมิงกล่าวอะไรสักหน่อยครับ”

ฉินเฟิงรองผู้อำนวยการสมาคมวรรณศิลป์สาขาฉินโจวเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “ตอนนี้คุณคือแม่ทัพใหญ่นำทัพทีมฉินโจวออกศึกแล้วนะครับ”

“ตกลง”

หยางจงหมิงไม่ได้ปฏิเสธ ลุกขึ้นยืนแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ขอบคุณทุกคนที่ไว้วางใจ ผมจะรับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ครั้งนี้ แต่ผมต้องการแม่ทัพอีกหลายคน”

ฉินเฟิงพูดว่า “คุณเลือกได้เลย”

หยางจงหมิงกวาดตามองผู้คนรอบห้อง ก่อนจะเอ่ยว่า “ลู่เซิ่ง เจิ้งจิง อิ่นตง…”

เขาเอ่ยชื่อออกมาทั้งหมดแปดคน ก่อนจะหันไปมองหลินเยวียนที่นั่งข้างๆ “แล้วก็เซี่ยนอวี๋”

หยางจงหมิงเลือกโค้ชทั้งหมดเก้าคน

คนที่ไม่ถูกเรียกชื่อนั้นมีสีหน้าต่างกันออกไป

บางคนไม่คิดมาก บางคนรู้สึกผิดหวัง บางคนแสดงความไม่พอใจ หรือถึงขั้นไม่ยอมรับ

หยางจงหมิงแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าของทุกคน ก่อนจะไปมองกลุ่มที่เหลือ “คนอื่นก็อย่าเพิ่งคิดว่าสบายนะ เดี๋ยวเราจะมีการประชุม จะแบ่งพวกคุณตามความถนัดเข้าสู่แต่ละหมวดหมู่ เพราะเราต้องการโค้ชมากกว่าร้อยคนเลยทีเดียว”

…

รายชื่อสมาชิกทีมโค้ชของแต่ละทวีปเริ่มถูกประกาศออกมา

ฉินโจว

บนโลกออนไลน์

ชาวเน็ตต่างร้อนใจประหนึ่งเป็นมดบนกระทะร้อน!

‘ทวีปเรายังไม่ประกาศอีกเหรอ?’

‘จงโจวก็เหมือนยังไม่ประกาศนะ’

‘ผมไม่สนใจจงโจวหรอก ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่าใครจะมาเป็นหัวหน้าทีมของฉินโจว แล้วทีมโค้ชมีใครบ้าง?’

‘ลู่เซิ่งต้องอยู่ในนั้นล่ะมั้ง?’

‘ไม่แน่ลู่เซิ่งอาจเป็นหัวหน้าเลยก็ได้นะ’

‘ฉันว่าอาจารย์หยางจงหมิงน่าจะมีโอกาสเป็นหัวหน้ามากกว่า’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน