หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 10

ตอนที่ 10 คนที่เข้ามาในห้องฉันคือเธอ

วรินทรนำเสื้อโค้ตลงมา ยื่นให้ทาวัต

ทาวัตมองเอ แต่ไม่ได้ยื่นมือรับ เพียงแต่หันไปพูดกับชยุต “ลุงชยุต ผมยังมีบางเรื่องที่ต้องจัดการ ต้องขอตัวกลับก่อน”

ชยุตเห็นว่า ทาวัตจะกลับ ก็รีบพูดขึ้น “ตอนนี้ก็เย็นแล้ว จะอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันค่อยกลับนะ ดีไหมครับ”

ทาวัตยิ้มแต่ก็ยืนกรานว่าจะกลับ

ชยุตส่งสายตาให้กับครองขวัญแล้วพูด “งั้นให้ครองขวัญไปส่งคุณ”

คนอย่างครองขวัญ ไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะอยู่ใกล้ชิดกับทาวัตสองต่อสองหลุดลอยไป รีบเดินมาข้างหน้า

แต่ทาวัตไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย เขาชี้ไปที่วรินทร “ไม่ต้องหรอก ฉันว่าให้คุณชายเล็กไปส่งฉันน่าจะเหมาะกว่า”

“ผม ?” วรินทรชี้ไปที่ตัวเองแล้วมองไปรอบๆ

ไม่รู้ว่า ทาวัตนี่กินยาผิดไปหรือเปล่า

ในที่สุด เธอก็ไม่สนใจสายตาโกรธแค้นของครองขวัญ แล้วส่งทาวัตออกจากบ้านพูลสวัสดิ์

รถสปอร์ตที่มีอยู่ไม่กี่คันบนโลกนี้ของทาวัตจอดอยู่ที่ประตู เลขาของเขาตลงรถมาเปิดประตูให้ เมื่อเห็นทาวัตกำลังจะขึ้นรถ วรินทรเพิ่งจะคิดขึ้นได้ว่า เสื้อโค้ทของเขายังอยู่ในมือของเธอ ดังนั้นเธอรีบเดินไปข้างหน้าแล้วเรียกทาวัต “คุณชายทาวัต เสื้อโค้ตของคุณ...”

แต่คิดไม่ถึง ทาวัตหยุดเดินอย่างกะทันหัน แล้วหันตัวกลับ วรินทรไม่ทันได้ตั้งตัว จึงชนเข้าไปอกของชายคนนั้นอย่างแรง

เธอถูจมูกที่โดนอกแข็งๆของชายนั้นชนอย่างเจ็บ กำลังจะกล่าวขอโทษ ทาวัตกลับยื่นมือโอบเอวของเธอ แล้วดันเธอไปที่ประตูรถ

ทาวัตใช้มือหนึ่งจับประตูรถ อีกมือหนึ่งโอบเธอไว้ในอก มองเห็นใบหน้าที่ขายใหญ่ๆอยู่ตรงหน้า ใจเอเต้นอย่างแรงๆ

มองใกล้ๆ เธอรู้สึกว่า ผิวหน้าของทาวัตขาวเนียนจริงๆ แทบจะมองไม่เห็นรูขุมขนเลยสักนิด ขนตาเรียวยาวเรียงเป็นระเบียบ ดวงตาที่เหมือนกับดวงดาวคู่นั้นเหมือนกับมีเวทมนต์ ดึงดูดคนเข้าหาอย่างไม่รู้ตัว

เธอนึกถึงคืนนั้นที่ตัวเองโดนทาวัตทารุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งคืน ถึงแม้ว่าจะจำรายละเอียดได้ไม่ชัดเจน แต่เมื่อย้อนกลับไปคิดทีไรก็ยังทำให้เธอร้อนไปทั้งหน้าทั้งใจ

ตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น ทาวัตก็พูดอยู่ข้างหูเธอ “นายหน้าแดงแล้ว?”

วรินทรตกตะลึง หน้ายิ่งแดงกว่าเดิม