หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 12

ตอนที่12 รอยเปื้อนที่ใหญ่ที่สุด

ห้องผู้ป่วยในโรงพยาบาล

ทมยันตีเห็นแขกที่ไม่ได้เชิญสองคนเข้ามาในห้อง ในใจก็รู้สึกไม่กระวนกระวายขึ้นมา

“พวกคุณมาได้ยังไง ?”

หลังจากที่ครองขวัญกับแม่ของเธอเดินเข้ามาให้ห้อง แล้วมองทมยันตีที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสายตารังเกียจ คุณนายอรัญญาแสยะยิ้มแล้วพูด“ดูแล้วชยุตยังคงรักหญิงสารเลวอย่างหล่อนอยู่ ถึงกับให้หล่อนอยู่ห้องผู้ป่วย VIP ดีขนาดนี้”

“แม่ค่ะ ยังไงป้าทมยันตีก็เหยียบโลงไปแล้วครึ่งหนึ่งแล้ว พวกเราใจดีเห็นแก่เธอได้มีลูกชายไร้น้ำยาให้กับบ้านพูลสวัสดิ์ พ่อจึงจัดหาห้องดีๆให้เธอซักหน่อย ก็ถือว่าเป็นความเมตตาที่สุดแล้ว พวกเราอย่าไปคิดเล็กคิดน้อยเรื่องนี้กับเธอเลยค่ะ”

ทั้งสองคนพูดเรื่องไม่เข้าหูต่อหน้าทมยันตี ราวกับว่ารอบๆไม่มีคนอยู่

ทนยันตียิ่งฟังสีหน้าก็ยิ่งซีดมากขึ้น

โดยเฉพาะเมื่อได้ยินพวกเขาใส่ร้ายวรินทร ทมยันตีอยากจะตอบโต้ แต่ก็คิดถึงวรินทรที่เพิ่งจะเข้าไปในบ้านพูลสวัสดิ์ ยังไม่มีฐานะมั่นคง เธอจึงได้แต่เก็บคำพูดที่จะกลืนลงไป

เมื่อเห็นว่าทมยันตีไม่ค้าน ยิ่งทำให้ครองขวัญและแม่ได้ใจ

“เธอรู้ไหมวรินทรใช้ชีวิตอยู่ในบ้านพูลสวัสดิ์ยังไง ? เธอคิดว่าเขากลับไปใช้ชีวิตเป็นคุณชายใหญ่ที่บ้านพูลสวัสดิ์เหรอ ?” ครองขวัญหัวเราะเยาะ“ก็แค่ลูกนอกสมรส คิดว่าได้เข้าบ้านพูลสวัสดิ์แล้ว จะลบล้างฐานะอันต่ำต้อยได้หรือ ? ฉันจะบอกเธอไว้นะ ไม่ใช่แค่ในบ้านพูลสวัสดิ์เท่านั้น ในสังคมชั้นสูง ทั้งหมดก็รู้ว่าวรินทรเป็นแค่ลูกเมียน้อย !”

“เธอ...”ทมยันตียังพูดไม่ทันจบ มือที่สั่นเทาก็จับที่หน้าอก หน้าซีดจนแทบจะเป็นลม

“ฉันทำไมเหรอ ? ฉันพูดความจริงเธอกลับไม่อยากฟัง !”เห็นทมยันตียิ่งทรมานครองขวัญยิ่งได้ใจ“บางเรื่องรู้แล้วก็ยากที่จะทำใจรับได้ ก็ไม่ควรทำตั้งแต่แรก คนยังไงก็มีลูกชายยังงั้น มิน่าหล่ะ วรินทรถึงได้ไร้น้ำยาขนาดนั้น”

“พอได้แล้ว ! เธอไม่ต้องพูดแล้ว !”