หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 21

ตอนที่21 ที่บอกจะเป็นลูกกตัญญูล่ะ

มือบางของวรินทรที่จับแก้วน้ำอยู่หยุดชะงักลงก่อนจะพูดจาคลุมเคลือ“แค่เพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง อา จริงสิ กวินลูกกินข้าวหรือยัง”

กวินรู้แม่ของเขาแค่ตั้งใจจะเปลี่ยนเรื่องคุยก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงดูแคลน“ผมกินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขืนรอมามี้มาทำให้ได้อดตายกันพอดี”

แม้ว่าวรินทรจะถูกดูแคลนแต่เธอก็ยังรู้สึกมีความสุข ไม่ว่าเมื่อไหร่กวินก็เป็นความภาคภูมิใจของเธออยู่เสมอ“ทำถูกต้องแล้ว หากวันไหนที่มามี้กลับมาค่ำลูกก็หากินเองได้เลยไม่ต้องรอมามี้ เข้าใจไหม”

“รู้แล้วฮะ”กวินพยักหน้านิ่งๆ“ไหนๆผมก็เพิ่งพามามี้ไม่ได้อยู่แล้วนี่”

วรินทรรู้สึกอับอาย เธอเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ในห้องเผื่อเตรียมอาบน้ำ ก่อนจะมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา เธอเดินเข้าไปในห้องของกวินก่อนกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าและชั้นในของเด็กน้อยติดมือออกมาด้วย

“มามี้จะเอาชั้นในของผมออกมาทำไม”ชั้นในที่กวินทิ้งไว้ตรงปลายเตียงถูกมามี้ของเขาหยิบติดมือออกมาก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีนักผุดขึ้นมาในใจ

”ก็ต้องไปอาบสิ”วรินทรอุ้มกวินขึ้นมาทั้งตัวก่อนจะเดินไปห้องอาบน้ำ

กวินพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ก็สู้อ้อมแขนที่รัดแน่นของวรินทรไม่ได้ ในที่สุดก็ได้แต่เลยตามเลย!

เช้าวันรุ่งขึ้น วรินทรถูกเสียงปึงปังจากข้างนอนปลุกให้ตื่นขึ้น เมื่อดูเวลาก็พบว่ายังเช้าอยู่มากแต่เมื่อจะหลับต่อก็ไม่อาจข่มตาหลับได้อีก หญิงสาวกระชากผ้าห่มออกจากร่างเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“อรุณสวัสดิ์ลูกรัก”วรินทรขยี้ตาก่อนจะหาวอ้าปากกว้าง เธอมองไปทางเด็กชายที่สวมผ้ากันเปื้อนง่วนกับการทำอาหารเช้าอยู่ในครัว

รู้สึกว่าบทบาทหน้าที่แม่ลูกของทั้งคู่จะสลับกันซะอย่างงั้น

“อรุณสวัสดิ์ฮะมามี้”กวินรินนมส่งให้วรินทรแก้วหนึ่ง“วันนี้มามี้ทำงานอย่างเป็นทางการวันแรกต้องกินให้มากหน่อยนะฮะ”

กวินลืมไปเสียสนิทว่าวันอังคารเป็นเวรของวรินทรทำงานบ้าน แต่จะว่าไปเขาก็คุ้นเคยกับการทำหน้าที่นี้แทนวรินทรเสียแล้ว

วรินทรกินอาหารที่กวินใช้ใจทำให้เธออย่างเอร็ดอร่อย ในใจรู้สึกเต็มตื้อไปหมด นายทาวัตนั่นจะไปไหนก็ไป เธอมีแค่กวินก็เพียงพอแล้ว!

“ฝีมือการทำอาหารของลูกรักพัฒนาไปอีกขั้นแล้วนะเนี่ย เก่งมากเลยลูก เดี๋ยวอย่าลืมล้างจานด้วยนะ”วรินทรพูดพลางตักโจ๊กเข้าปากอีกคำ

เด็กชายกวินที่กำลังจิบนมอยู่มองมายังเธอ ดวงตาสีดำเหมือนผลองุ่นแฝงไปดูรอยยิ้มขำ“มามี้รู้ตัวไหมว่านี่เรียกว่าการกดขี่เด็ก!”

“หึหึ ไม่รู้หรือไงว่าเด็กมีเอาไว้ให้กดขี่น่ะ”วรินทรหัวเราะออกมาหน้าด้านๆ

”มามี้ว่าลูกชายที่กตัญญูต้องเป็นแบบไหนล่ะฮะ”กวินถามขึ้น

แม้ว่าวรินทรจะเคยบอกว่าการเป็นลูกกตัญญูจะต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ แต่เมื่อดูไปดูมากวินนี่ล่ะที่เป็นลูกกตัญญูที่แท้จริง

“อ้อ มามี้ทิ้งไปแล้วล่ะ”วรินทรรูปท้องของเธอเบาๆ เธออิ่มแล้วล่ะ

เมื่อวรินทรไปส่งกวินที่โรงเรียนอนุบาลแล้วเธอก็รีบร้อนไปเข้างาน แม้ว่าเวลานี้จะยังเช้าอยู่ก็ตามแต่เธอก็ไม่อยากจะเจอหน้าของทาวัตเท่าไหร่จึงยอมไปให้ถึงบริษัทเช้าอีกนิด อีกอย่างเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เธอค่อนข้างลำบากใจที่จะเผชิญหน้ากับเขา

”วรินทร?”เสียงหัวหน้าฝ่ายออกแบบดังขึ้นก่อนเดินตรงมาที่เธอ

”อรุณสวัสดิ์ค่ะหัวหน้า”วรินทรยิ้มหวานก่อนทักทายอีกฝ่าย

จากนั้นเธอก็ลดสายตามองป้ายชื่อที่หน้าอกของอีกฝ่าย บนนั้นเขียนคำว่า ธนชาติ คงจะเป็นชื่อของหัวหน้าคนนี้สินะ