หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 28

ตอนที่ 28 ไม่อภัยให้แน่นอน

รอยยิ้มของทาวัตค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันเข้ามาแทนที่

เวลานี้วาดฝันกำลังตัวลอยด้วยความดีใจเสียจนมองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่ม เธอเดินเฉิดฉายมาตรงหน้าวรินทร

ก่อนส่งรอยยิ้มดูถูก“พี่ชาย อุ้ย ไม่ใช่สิ พี่สาว ไม่เจอกันนานเลยนะคะ พี่ยังเหมือนเดิมกับเมื่อก่อนเลยนะคะ นอกจากเพศที่เปลี่ยนไปแล้วอย่างอื่นก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยเลยนะคะ”

“เผอิญว่าฉันไม่เหมือนคนบางคนที่ต่อให้พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิม”วรินทรกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ สายตาที่เธอใช้จ้องมองทำให้วาดฝันรู้สึกอับอายขึ้นมา

เมื่อของวาดฝันที่ถือแก้วไวน์อยู่ถึงกับสั่น นัยน์ตาฉายแววเกลียดชัง หากว่าทาวัตไม่อยู่ที่นี่เธอคงอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือกับวรินทรไปแล้ว

ริมฝีปากแดงผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้วรินทร ก่อนจะแกล้งขำเป็นสะดุดและถลามาข้างหน้าทำให้ไวน์หกรดวรินทรและแน่นอนว่าต้องรวมถึงทาวัตที่อยู่ข้างเธอด้วย

วรินทรยิ้มเย็น นี่สิถึงสมกับเป็นนิสัยที่แท้จริงจองวาดฝัน เพียงแค่เธอออกปากกระตุ้นนิดหน่อยก็แสดงธาตุแท้ออกมาได้เร็วดีจริง

ยังไม่ทันที่เจอจะหลบ ทาวัตกลับดึงเธอเข้ามาปกป้องในอ้อมแขนของเขาเสียก่อน เมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นเพียงคางของชายหนุ่มเท่านั้น

หัวใจของเธอถึงกับเต้นผิดจังหวะ

วาดฝันที่ทำแผนของตนเองพลาดตอนนี้ล้มลงไปกองกับพื้นหินอ่อนอย่างแรง ดูสภาพของเธอตอนนี้ช่างน่าสงสารปนน่าอนาถใจ

แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาช่วยพยุงเพราะทุกคนต่างก็เห็นว่าเธอเป็นฝ่ายเข้าไปหาเรื่องกับผู้หญิงของทาวัตก่อน แต่ทาวัตหลบได้ทัน หากเข้าไปช่วยเธอก็เหมือนตั้งตนเป็นศัตรูกับทาวัต

มีเพียงแต่ชยุตและณัฐพิชาไม่รู้เรื่องราวใดๆรีบร้อนเดินเข้ามาพยุงร่างของวาดฝันขึ้นจากพื้น

เมื่อครู่เธอล้มลงหน้าผากกระแทกกับพื้น สภาพยามนี้น่าอนาถมากเลยทีเดียว

ณัฐพิชาเห็นว่าวรินทรไม่อะไรเลยแม้แต่น้อยแต่ลูกสาวของเธอกลับมีสภาพน่าเวทนาก็โมโหยกนิ้วขึ้นชี้หน้าวรินทรก่อนจะก่นด่าออกมาเสียงดัง“ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าที่เธอกลับมาต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ ตอนนี้ถึงกับกล้ามาลงมือกับน้องสาวของตัวเอง ทำไมถึงได้เป็นคนใจไม้ไส้ระกำขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นลูกที่ไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอนถึงได้มีนิสัยทุเรศแบบนี้!”

ทุกคนในงานพร้อมใจกันเงียบไปหมด สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ฉากสำคัญตรงหน้า

วรินทรใบหน้าซีดเผือด หญิงสาวหลุบตาหลงอย่างสะเทือนใจ

ทาวัตปัดนิ้วของณัฐพิชาที่ยกมือขึ้นชี้หน้าหญิงสาวในอ้อมกอดของเขาออก“ช่วยระวังคำพูดด้วยครับ วรินทรจะเป็นคนแบบไหนคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์เธอ ถ้าหากว่าลูกสาวของคุณมีแม่ที่สั่งสอนแบบคุณ ผมว่าเธอก็คงไม่อยู่บนโลกนี้แล้วมั้งครับ”

ณัฐพิชาโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง เธอไม่กล้าลงไม้ลงมือกับทาวัตจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปลงมือกับวรินทรแทน

เมื่อวาดฝันเห็นว่าแม่ตัวเองกำลังจะลงมือกับวรินทรในใจก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง

“หยุดนะ!”ชยุตเป็นฝ่ายร้องห้าม

วันนี้วรินทรมางานในฐานะคู่ควงของทาวัต หากว่าถูกตบขึ้นมา ไม่ใช่เพียงหน้าของวรินทรที่ถูกตบแต่นี่มันจะกลายเป็นว่าทาวัตโดนตบหน้าไปด้วย

แต่ณัฐพิชาที่โกรธจนไม่ลืมหูลืมตามีหรือจะยอมฟัง เธอตวัดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของวรินทรทันที

ดวงตาของทาวัตฉายแววโมโหและอันตรายขึ้นมา เขายกขาขึ้นเตะร่างที่พุ่งมาทันที ทำให้ร่างของณัฐพิชากระเด็นไปเกือบหนึ่งเมตร เจ็บเสียจนลุกก็ลุกไม่ขึ้น

วรินทรนึกไม่ถึงว่าเพียงเพราะช่วยเธอเขาถึงกับกล้าลงไม้ลงมือกับคนของบ้านพูลสวัสดิ์

วาดฝันยิ่งนึกไม่ถึงเข้าไปใหญ่ว่าทาวัตจะกล้าทำแบบนี้ แม้ว่าแม่ของเธอทำเกินกว่าเหตุไปบ้างแต่เขาก็ไม่สมควรลงไม้ลงมือกับแม่ของเธอเพียงเพราะช่วยนังวรินทรนั่น!

ทาวัตไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะคิดเห็นอย่างไร“บ้านพูลสวัสดิ์งั้นหรือ ดีนี่”สายตาน่ากลัวของทาวัตกวาดตามองไปรอบๆคนทั้งสามในตระกูลบ้านพูลสวัสดิ์

ในใจของชยุตส่งเสียงร้องเตือนทันที หรือว่าเขาต้องการที่จะ!?

เขาไม่มีเวลาคิดอีกแล้ว ชายวัยกลางคนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าณัฐพิชา ฝ่ามือใหญ่กระชากเสื้อภรรยาขึ้นมาจากพื้นก่อนจะตวัดฝ่ามือตบหน้าอย่างแรง“รินเป็นสายเลือดของบ้านพูลสวัสดิ์ เธอเป็นถึงคุณผู้หญิงของบ้าน แต่กลับไปรู้จักไตร่ตรองให้ดี! รีบขอโทษริน