หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 429

ตอนที่ 429 ทำไมจำผมไม่ได้ล่ะ

นึกถึงคำพูดคาร่าเมื่อคืน ในใจตวัสก็ผ่อนคลายลงมองคาร่า แต่กลับได้ยินคาร่าพูด

“นี่คุณเป็นใครคะ?”

นี่คุณเป็นใครคะ?

ตวัสที่เพิ่งโล่งใจก็ถูกดึงขึ้นมาในพริบตา ประโยคที่เธอพูดเหมือนระเบิดโจมตี ไม่รู้จะพูดอะไรดีไปสักพัก

เมื่อคืนเธอยังดึงเขาตะโกนเรียกเขาว่าลุงอยู่เลย ยังจำลักษณะท่าทางเขาได้ ทำไมหลับไปตื่นมาแล้วถามว่าเขาคือใคร?

ตวัสรู้สึกเศร้าหมองอย่างมาก แต่เห็นสายตาของคาร่าที่ไม่เหมือนกับกำลังโกหก แต่ถามเขาอย่างจริงจังมาก ก็พลันยิ่งเศร้าหมอง

เขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากปะ? ทำไมจำเขาไม่ได้?

เธอตอนเมานี่น่ารักกว่าจริงๆ

“ผมคือตวัส” ตวัสกระตุกมุมปากด้วยสีหน้าที่รู้สึกแย่ “คุณจำผมไม่ได้หรอ?

“ตวัส?” ท่าทางคาร่าสับสน

พวกเราไม่เพียงรู้จักกัน เมื่อก่อนผมปีนขึ้นหน้าต่างห้องเธอทุกวัน!

ตวัสไม่อยากจะเชื่อ แต่สายตาของคาร่ายังคงใส่ซื่อขนาดนี้ ดูไม่ออกว่ากำลังแกล้งทำสักนิด เขาจะสงสัยว่าเธอกำลังแกล้งเขาได้อย่างไร? แต่เขาก็ยินยอมให้เธอแกล้งเขา

“แต่ก่อนพวกเราเล่นด้วยกันบ่อยๆ......” ตวัสอธิบายเรื่องราวก่อนๆอย่างระมัดระวัง

คาร่าพยักหน้า “อ๋อ นี่ให้ฉันยืมเสื้อผ้าใช่ไหม? กลิ่นแอลกอออล์บนตัวแรงมาก ถ้านายไม่ว่าอะไร ขอยืมห้องน้ำหน่อยนะ”

“......ตามสบาย” ตวัสมองคาร่าถือเสื้อผ้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้สบตาเขามากนัก ความเศร้าหมองในใจพลันเปลี่ยนเป็นความขมขื่น

ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เธอจำตนไม่ได้ก็สมควรแล้ว

ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เธอจะจำหน้าตัวเองได้อย่างไรล่ะ เมื่อคืนอาจจะแค่จู่ๆก็คิดถึงขึ้นมาเลยพูดอย่างนั้น

ทันใดนั้นตวัสก็รู้สึกหมดหนทางอย่างลึกซึ้ง ที่เขาจากไปในตอนแรกก็เพื่อความพอใจของคาร่า อยากจะรักษาบาดแผลด้วยตัวเองก็เท่านั้น ใครจะรู้ว่าบาดแผลไม่ได้ถูกรักษา เมื่อทั้งสองได้เจอหน้ากันอีกครั้ง เธอกลับลืมว่าเขาคือใคคร

คาร่าอาบน้ำอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็เลือกชุดสูทมาสวมใส่

เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ คาร่าก็ไม่ได้รีบออกไป นั่งจัดผมอยู่ที่หน้ากระจก มองดูซ้ายทีขวาที แล้วก็ค่อยๆเปิดประตูออกไป

อย่างที่คิดไว้ พอเปิดประตูไปก็เห็นตวัสนั่งรออยู่ที่นั่น อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก แล้วหดลงอย่างรวดเร็ว

ไปโดยไม่ลาตั้งหลายปี ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ทำให้เขาทรมาณ ความโกรธของเธอไม่กี่ปีที่ผ่านมามันจะระเบิดใส่เขาทั้งหมด

“เปลี่ยนเสร็จแล้วหรอ? พวกเราลงไปทานข้าวกลางวันกันเถอะ” ตวัสยืนขึ้นมองคาร่าที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วดูดียืนอยู่ตรงหน้าเขา ในใจก็เต้น เผยรอยยิ้มดูดีออกมา

“อืม” คาร่าพยักหน้า เดินตามหลังเขาลงไปต้อยๆ

ลงมาถึงห้องอาหาร น้าฉายได้เตรียมอาหารไว้รอเรียบร้อยแล้ว เพราะรู้ว่าคาร่ายังอยู่ที่นี่ดังนั้นอาหารกลางวันของวันนี้จึงอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ

“ว๊าว อาหารที่ฉันชอบนี่หน่า น้าฉาย ขอบคุณนะคะ” คาร่าเห็นสีสันอาหารบนโต๊ะ แล้วเข้าไปนวดคอน้าฉายอย่างสนิทสนม

มองเห็นตวัสอีกฝั่งที่ดูอิจฉา คาร่ามองเขาอย่างไม่ได้ตื่นเต้นอะไร

เดี๋ยวนะ เธอจำน้าฉายได้?

“คุณจำน้าฉายได้ ทำไมจำผมไม่ได้ล่ะ?” ตวัสรีบถาม