หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 431

ตอนที่ 431 ได้รับรสชาติความสูญเสียทั้งหมด

คาร่าโอดครวญเบาๆ ไม่ได้เอาคำพูดเขาเก็บมาใส่ใจสักนิด เพราะว่าเธอทำแบบนี้ต่อหน้าเขาเท่านั้น ต่อหน้านรชัยก็จะเป็นผู้หญิงที่ว่านอนสอนง่าย

“มีภาพลักษณ์ทำไม? มันกินได้ไหม? แล้วก็ถ้าไม่มีใครมาขอฉันแต่งงานนะ แต่ก็ยังมีนายที่พ่อแม่ฉันตัดสินใจให้เป็นลูกเขยนะ” คาร่าพูดอย่างไม่มีแต่จะใส่ใจ กดรีโมทเปลี่ยนไปดูรายการที่เธอชอบ

แต่เธอก็แค่พูดเท่านั้น ระหว่างพวกเขาไม่มีความรักกันแบบหนุ่มสาว ดังนั้นหลังจากนี้ก็ไม่อาจคบกันได้

ตอนที่ตวัสได้ยินประโยคนั้นที่คาร่าพูด ในใจก็เหมือนมีพลุดอกใหญ่ระเบิด ดีใจจนไม่อยากจะเชื่อ

แม้จะรู้ว่าเธอพูดไปงั้นๆ แต่เขาก็รู้สึกว่าเขายังมีโอกาส

……

คาร่าพักอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ของตวัสอีกสองสามวัน ลาพักร้อนเสร็จก็ไม่ได้ไปไหน กินๆนอนๆอยู่ในคฤหาสน์ของตวัส ใช้ชีวิตเรียบง่ายอย่างมีอิสระ

แต่ตวัสรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาเป็นคนบ้างานที่ทุกวันเข้างานออกงานเป็นเวลาอยู่เสมอ เลิกงานกลับมาที่คฤหาสน์ต้องซื้อของกินให้คาร่าระหว่างทาง ไม่เคยช้า

ไม่รู้ว่าเป็นความประทับใจที่แย่ของคาร่าหรือเปล่า ตวัสทำให้เธอรู้สึกคุ้นชิน ไม่ใช่ความรู้สึกคุ้นชินแบบแต่ก่อน แต่คุ้นกับคนรอบข้างเธอ ทำให้เธอรู้สึกคลุมเครือบ่อยๆ

แต่เธอกลับนึกไม่ออก ตวัสเหมือนใครกันแน่

วันนี้ คาร่ากับตวัสอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นดูละครทีวีบันเทิงเริงรมย์ที่ฉายอยู่ ดูไปก็วิพากษ์วิจารณ์เสื้อผ้าหน้าผมและการแสดงของพระเอกนางเอก ดูก็รู้ว่าสองคนนี้เป็นมือสมัครเล่น แต่ท่าทางดูสมจริงเหมือนเกิดขึ้นจริงๆ

ขณะนี้ ริงโทนโทรศัพท์มือถือก็พลันดังขึ้น คาร่ากำลังดูฉากที่ตื่นเต้น ไม่ได้มองว่าใครโทรมา ผลักให้ตวัสข้างกาย แล้วพูดว่า “รับโทรศัพท์ เสียงดังเกินไปแล้ว”

ตวัสวางป๊อปคอร์นในมือ ดึงกระดาษชำระมาเช็ดมือ ดึงโทรศัพท์ที่ตกอยู่บนโซฟาออกมา แล้วสะกิดไหล่คาร่า “โทรศัพท์คุณหนิ”

“ใครอ่ะ?” คาร่ามองหน้าจอโทรศัพท์ สายตาก็หันกลับมามองโทรทัศน์ “ฮัลโหล?”

“ประธานคาร่า ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหนคะ? บริษัทเกิดเรื่องแล้ว!” น้ำเสียงที่ดูกังวลและเร่งรีบดังออกมา สรุปเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังหนึ่งรอบ

คาร่าลุกขึ้นจากโซฟา “คุณว่าไงนะ?!”

“โอเค เดี๋ยวฉันไปตอนนี้ รอฉัน!” คาร่าวางสายเสร็จ จากนั้นก็หันตัวไปหากระเป๋าถือกับสลิปเปอร์

“เกิดอะไรขึ้นหรอ?” ตวัสเห็นท่าทางของเธอ ก็รู้สึกได้ลางๆว่ามีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นจึงถามขึ้น

“ที่บริษัทเกิดเรื่องนิดหน่อย ฉันต้องกลับไปดูหน่อย ชิบหาย รองเท้ากับกระเป๋าฉันล่ะ?!” คาร่าหยิบหมอนบนโซฟาออกก็ยังไม่เห็นกระเป๋าถือของตัวเอง ก็กังวัลขึ้นมา

“……” ตวัสหยิบกระเป๋าถือที่มุมโต๊ะยื่นให้เธอเงียบๆ จากนั้นเตะรองเท้าสลิปเปอร์ในห้องมาตรงหน้าเธอ พูดปลอบเธอด้วยเสียงเรียบๆ “อย่ารีบร้อน ผมไปส่งคุณเอง รับรองว่าไม่เกินสิบนาทีถึง”

“โอเค” คาร่ารีบพยักหน้า เก็บของเข้ากระเป๋า ใส่รองเท้าสลิปเปอร์แล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างบน

ตอนลงมาข้างล่างตวัสก็รออยู่ คาร่าวิ่งลงบันได เปลี่ยนรองเท้าแล้วออกจากคฤหาสน์ไปกับเขา

เป็นแบบที่ตวัสพูด ภายในสิบนาทีก็ถึงบริษัทเอวิชั่น รถเพิ่งจอดลง คาร่าก็รีบเปิดประตูลงรถไปพลางพูดว่า “ขอบคุณนะที่มาส่ง แล้วก็ขอบคุณที่ดูแลมาสองสามวันนี้ ถ้ามีเวลาเดี๋ยวพาไปเที่ยว!”

เที่ยว......