กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 25

เธอมีทัศนคติที่ดีขนาดนั้น เขาคงจะไม่สนใจเรื่องกระอักกระอ่วนที่เธอไปขวางเขากับคุณหนูตระกูลสนธิไชยในวันนั้นอีกต่อไปแล้วใช่ไหม

ฝ่ามือใหญ่ที่ข้อกระดูกชัดของเวธัสถูกแช่แข็งไว้กลางอากาศ ใบหน้าสง่างามหมองคล้ำลงทันใด พูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะจัดให้มีนักออกแบบอื่นมารับผิดชอบร่วมกับคุณ ถ้ามีปัญหาอะไรเขาจะบอกคุณ”

ณิชา “……….”

เปลี่ยนสีหน้าได้ทันทีเลยเหรอ

คนร่ำคนรวยนี่ยากแท้หยั่งถึงจริงๆ

แต่การสามารถร่วมธุรกิจนี้ได้ทำให้ณิชามีความสุขมาก ดังนั้นเธอจึงไม่โต้เถียงเขา

เมื่อเห็นเวธัสจากไปแล้ว ขาและเท้าของณิชาก็ค่อนข้างชา

เมื่อครู่ตอนที่คุยกับเวธัส เขานั่ง แต่เธอยืนตลอดเวลา

ณิชาทุบขาและเท้าของเธอ พักอยู่ในห้องนั่งเล่นครู่หนึ่ง ระหว่างทางกลับไปโบรุยกรุ๊ป กลับได้รับข่าวร้ายที่ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัว——

สิดาอาการโคม่าและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล!

“คุณคนขับคะ รบกวนคุณเปลี่ยนเส้นทางไปโรงพยาบาลสงฆ์ให้ทีค่ะ”

ณิชารีบเตือนคนขับแท็กซี่ให้เปลี่ยนเส้นทางอย่างร้อนใจ

คนขับก็ไม่ล่าช้า เขาเหยียบคันเร่งด้วยเท้าขวาเร่งเครื่องตรงไปข้างหน้า แค่ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถก็หยุดจอดที่ทางเข้าโรงพยาบาลสงฆ์

หลังจากณิชาชำระบิลแล้วก็รีบไปยังชั้นที่สิดาอยู่

เธอจับพยาบาลคนหนึ่งไว้และถามอย่างกังวลว่า “คุณพยาบาลคะ สวัสดีค่ะ ฉันเป็นลูกสาวของคุณสิดา รบกวนถามเธออยู่วอร์ดไหน สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ”

“คุณเป็นลูกสาวของคุณสิดาเหรอคะ” พยาบาลมองณิชาขึ้นและลง บอกหมายเลขวอร์ดกับเธอ และพูดอย่างเหยียดๆ ว่า “ค่ารักษาพยาบาลยังไม่ได้ชำระ คุณอย่าลืมไปชำระทีหลังด้วยนะคะ”

ไหนเลยณิชาจะสนใจอะไรมาก รีบไปดูสิดาก่อน

หมอวินิจฉัยว่าสิดาอาการโคม่าเนื่องจากอารมณ์ปะทุสูงจนโจมตีหัวใจ กล่าวอีกนัยหนึ่งมันคือโรคทางหัวใจ

ใบหน้าที่เคยมีแต่ความภาคภูมิใจของสิดาในเวลานี้ดูซีดเซียว ณิชาเห็นเธอกำลังเอนกายพิงหัวเตียงและร้องไห้ ในอ้อมแขนกอดกระดาษแผ่นหนึ่ง ผ้าปูที่นอนก็เกลื่อนไปด้วยกองกระดาษ

ณิชาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ร้องไห้ได้แบบนี้ ร่างกายน่าจะปกติดี......

“แม่คะ เกิดอะไรขึ้น”

“ณิชา! ครั้งนี้แกต้องช่วยฉันนะ!” สิดาเห็นณิชาราวกับได้เห็นฟางเส้นสุดท้าย กำชายเสื้อของเธอแน่นพร้อมกับคร่ำครวญ

ณิชาที่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร จึงอดทนและปลอบอย่างอ่อนโยน “แม่อย่าเพิ่งร้อนใจ ค่อยๆ พูด เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ”

“ฉัน......ฉันได้ยินว่าแกพูดว่าแกได้ร่วมธุรกิจกับคุณหนูตระกูลสนธิไชย คิดว่าหลังจากโชคร้ายมาหลายปี น่าจะได้พลิกวิกฤตกลับมาแล้ว ดังนั้นฉันก็เลยเล่นพนันเล็กน้อย......”

ราวกับฟ้าผ่า ณิชายืนขึ้นทันที จ้องสิดาเขม็ง สั่นเทาไปทั้งตัว

“แม่ไปเล่นการพนันอีกแล้วเหรอ!”

เมื่อตระกูลสถานนท์ล้มละลาย สิดาก็ติดการพนัน

เวลานั้นณิชาที่กำลังตั้งท้องปัณณ์ยังต้องหาเงินเพื่อช่วยเธอชำระหนี้จากการพนัน จนแทบจะไปขายเลือด

ต่อมาณิชากลายเป็นคนโหดเหี้ยม ลากสิดาไปที่ริมแม่น้ำ บอกว่าให้กระโดดลงไปด้วยกันเพื่อตัดปัญหา สิดาถึงได้เลิกเล่นการพนันอย่างไม่เต็มใจ มากสุดก็คือการเล่นไพ่นกกระจอกราคาสูงลิ่วกับเพื่อนบ้าน

สิดาตกใจกับการแสดงออกของณิชา อธิบายตะกุกตะกักด้วยตาแดงก่ำ “ก็ก่อนหน้านั้นฉันชนะพนันตลอด เลยเล่นต่อเรื่อยๆ ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นฉันจะเสียไม่หยุด ฉันไม่มีทางเลือกถึงได้กู้เงินนอกระบบ......”

ณิชาไม่ได้พูดอะไร ริมฝีปากเม้มแน่น

สิดาเห็นเช่นนี้ ก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น พูดอย่างขลาดๆ “คนพวกนั้นบอกว่าถ้าฉันไม่ใช้หนี้ จะหั่นฉันให้เป็นอาหารฉลาม ฉันยังสาวอยู่เลย ยังไม่อยากตาย......”

ณิชาเลือดในกายพลุ่งพล่าน แก้มขาวนวลเนียนแดงก่ำเพราะความโกรธ เค้นประโยคลอดไรฟัน “คุณแม่กู้มาเท่าไร”