ภายในห้องผู้ป่วย
หมอกำลังทำการตรวจตามปกติให้กับเวธัส เปิดเปลือกตาของเขาส่องไฟฉาย ตรวจการหมุนการเคลื่อนไหวของลูกตา
ไม่ว่ายังไงศีรษะก็ได้รับบาดเจ็บ ต้องระมัดระวังเอาไว้ดีที่สุด
ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นเวธัส เสี่ยที่คอยให้สนับสนุนเรื่องเงินอีกด้วย !
ณิชารอพวกเขาทำการตรวจเสร็จแล้ว ถึงได้ตรงเข้าไปอย่างยิ้มแย้มเล็กน้อย ในสายตาที่จ้องมองเต็มไปด้วยอาลัยรักและความหวานซึ้ง
“ธัส ขอบคุณนะที่พาลูกสาวกลับมา แล้วก็ขอบคุณคุณ ที่ให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับฉัน ในที่สุดพวกเราห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ร่วมกันสักที”
หลังของเวธัสพิงอยู่บนหมอ สองแขนยื่นออกมา เหมือนจะกอดอก แต่ทำได้กลางคัน ก็เปลี่ยนเป็นยกแก้วน้ำที่หัวเตียงขึ้นมาอย่างแข็งทื่อแทน
เขาถือแก้วน้ำนั้นไว้ จ้องมองณิชาตาไม่กะพริบ
สายตาค่อยๆเลื่อนจากใบหน้าของเธอลงไปเรื่อยๆ……
กวาดสายตามองหน้าอก เอว สุดท้ายก็เลื่อนมาอยู่ตรงบั้นท้ายที่โค้งงอน สองขาเรียวตรงของเธอ
เขาดื่มน้ำในแก้วไปจนเกลี้ยงในคำเดียว รู้สึกคอแห้ง
“มันเป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้ว!ถ้าคุณขอบคุณจริงๆ ก็มาจูบอย่างดูดดื่มกับผมสักหน่อยสิ……”
ภายในห้องยังมีเอกและนางพยาบาลอยู่ด้วยอีกหลายคน
ณิชาอึ้งไปเล็กน้อย ใบหูเริ่มแดง จ้องมองเขา ไม่พูดอะไร
เอกกับเหล่านางพยาบาลต่างพากันก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
เวธัสถูกสายตาที่ทำเป็นโกรธของณิชาทำให้เลือดเดือดพล่านไปทั่วทั้งตัว ดึงเธอมานั่งลงตรงขอบเตียง
“นี่ภรรยาของผมรู้สึกเขินอายอย่างนั้นเหรอ?”
เขายื่นมือออกมาโอบกอดจากข้างหลัง เอาคางมาวางลงบนไหล่ของเธอ……
ริมฝีปากบางๆที่เซ็กซี่เข้าใกล้แก้มของเธอ อยากที่จะหอมไปหนึ่งที
ณิชารู้สึกว่าเวธัสเลินเล่ออยู่ไม่น้อย แต่พอนึกว่าเพิ่งจะผ่านความเป็นความตายเมื่อตะกี้นี้แล้ว แม้ว่าจะรู้สึกอึดอัด แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดของเขา ขนตาที่เรียวยาวลดต่ำลงเล็กน้อย สั่นกระพืออย่างแผ่วเบา
ไม่คิดว่า เวธัสจะกอดแน่นจนเกินไป ทำให้ชาช่าที่อยู่ในอ้อมกอดของณิชาจู่ๆก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง
ในตอนนี้ในหัวของณิชาลูกสาวสำคัญที่สุด
ความสับสนวุ่นวายใจเล็กน้อยนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว……
เธอผลักเวธัสออกไปตรงๆ ในแววตาแฝงไปด้วยการตักเตือน: คุณลองมาทำอะไรตามอำเภอใจดูอีกทีสิ
เวธัสรู้สึกว่าอับอายขายขี้หน้า ดึงผ้าห่มออกลงมาจากเตียง ให้คนทำไปเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้กับเขา
หมอขมวดคิ้ว พูดเตือนขึ้นมาด้วยความหวังดี“คุณเวธัสครับ คุณมีสัญญาณของการที่สมองได้รับการกระทบกระเทือนเล็กน้อย ทางโรงพยาบาลของพวกเราแนะนำให้อยู่ดูอาการที่นี่อีกสักสองวันครับ……”
“ไสหัวไป”เวธัสผลักหมอออกไปทันที ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“แผลของฉัน คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่ามันหนักหรือเบา? สมองได้รับการกระทบกระเทือนที่ไหนกัน นายแค่อยากจะหลอกเอาเงินเพิ่มใช่ไหมล่ะ? ฉันมีเงินเยอะก็จริง แต่ฉันไม่เต็มใจที่จะให้กับโรงพยาบาลของพวกนาย!รีบทำเรื่องให้กับฉันเดี๋ยวนี้!”
หมอถูกเวธัสตะคอกใส่จนใบหน้าเหมือนกับจานสี มีสีสันมากมาย ทั้งยังดูไม่ดีมากๆอีกด้วย
ณิชาก็ขมวดคิ้วที่ดูดีเหมือนกัน
เธอยกมือขึ้นมาหนึ่งข้าง ลูบไปที่หัวของเวธัส
ดูเหมือนว่าผิวจะขรุขระเล็กน้อย?
แต่ว่าอุณหภูมิปกติ ไม่ได้เป็นไข้
เวธัสได้กลิ่นหอมจางๆของดอกพุดซ้อนจากตัวของณิชา แววตาสว่างวาบขึ้นมา“คุณภรรยา มือของคุณหอมจังเลย ลูบผมเยอะๆหน่อยสิ ผมชอบให้คุณลูบผม”
เพี๊ยะ!
ณิชาตบหลังมือของเขาออกไป
“ทำไมวันนี้คุณถึงแปลกไป?”
เวธัสชั่วร้ายสุดๆ“แปลกอะไร? ก็แค่ได้ลูกสาวกลับมา ผมก็เลยรู้สึกดีใจก็เท่านั้น!”
“แล้วทำไมตั้งแต่ที่ฉันอุ้มลูกเข้ามาจนถึงตอนนี้ คุณไม่ได้หันมองลูกเลยแม้แต่นิดเดียวเลยล่ะ?”ณิชาจ้องมองเวธัสตรงๆ สายตาแฝงไปด้วยความสงสัยและสืบเสาะอย่างปกปิดเอาไว้ไม่อยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...