กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 3

4ปีต่อมา......

แผนกออกแบบ โบรุยกรุ๊ป

บริษัทกำลังวุ่นวาย เนื่องจากทุกคนต่างกำลังแย่งหน้าที่ออกแบบวิลล่าที่เป็นของขวัญงานวันเกิดของคุณหนูอรัลกันอยู่

ตระกูลสนธิไชยเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองพร

คุณหนูอรัลกำลังจะอายุครบสี่ปี ผู้ใหญ่และผู้อาวุโสในตระกูลต่างส่งของขวัญมาให้กันอย่างไม่ขาดสาย

บางคนมอบเรือสำราญ บางคนมอบบริษัท และบ้างก็มอบเป็นเงินทุนหรือหุ้นบริษัท และแน่นอนว่าก็ต้องมีบางคนที่มอบวิลล่าหรูให้เป็นของขวัญด้วย

และโบรุ่ยกรุ๊ปก็ได้รับโอกาสในการออกแบบและจัดงานวันเกิดให้คุณหนูอรัล ณ ที่วิลล่าหรูแห่งนี้

“พอได้แล้ว!” พี่แอน หัวหน้าแผนกออกแบบตบโต๊ะดังปัง! “มัวทะเลาะเพื่อแย่งกันอยู่ได้ เอาณิชาเป็นตัวอย่างบ้าง ตั้งใจทำงานที่ตัวเองได้รับมอบหมาย ไม่เคยแย่งงานกับใคร ให้ออกแบบอะไรก็ทำ ทำไม ถ้าไม่ใช่งานที่แย่งมาได้ พวกเธอก็ไม่อยากทำงั้นสิ?”

ทุกคนเงียบกันหมด

ณิชาที่เพิ่งถูกกล่าวถึง ก็เงียบเหมือนกัน

เธอพูดว่าเธอกำลังใจลอยอยู่ได้ไหม

วันนี้ลูกชายของเธอไปโรงเรียนอนุบาลเป็นวันแรก เธอกังวลว่าลูกชายจะงอแง

พี่แอนพูดต่ออีก “อย่าคิดว่างานนี้มันง่าย คุณหนูอรัลไม่เคยแสดงตัวให้ใครได้เห็นหน้าตามาก่อน แล้วจะมีใครบอกได้บ้างว่าคุณหนูชอบหรือไม่ชอบอะไร? ถ้าออกแบบได้ไม่ถูกใจคุณหนู แล้วคุณหนูโกรธขึ้นมา อาจถึงกับสั่งฆ่าคนที่ออกแบบเลยก็เป็นได้!”

ทุกคน “…” เงียบเพราะเริ่มรู้สึกได้ถึงความอันตรายของงาน

“ฉันจะส่งรายชื่อคนที่สนใจจะออกแบบงานนี้ให้กับทางฝ่ายนู้น ใครที่สนใจก็มาลงชื่อได้ที่นี่”

คนที่โหวกเหวกแย่งงานกันเมื่อครู่นี้ต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานต่อ เหลือเพียงนักออกแบบที่มั่นใจในฝีมือการออกแบบของตนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังอยู่ต่อ

พี่แอนพยักหน้า ก่อนใส่ชื่อของนักออกแบบที่เหลืออยู่ลงไป และเห็นว่าณิชายังนั่งอยู่ที่เดิม เลยพูดกับณิชาว่า “ณิชา เธอมาลองออกแบบด้วยกันดูมั้ย?”

ณิชาอยากจะปฏิเสธจึงพูดตอบว่า “ช่วงนี้ที่บ้านค่อนข้างยุ่ง ฉันกลัวว่าจะทำให้งานเกิดความล่าช้า…”

“เธอไม่ใช่คนรับผิดชอบหลัก แต่ลงชื่อไว้เพื่อให้ครบคนเฉยๆ” พี่แอนเขียนชื่อณิชาและข้อมูลทุกอย่างลงไป ก่อนกดส่งให้ผู้ดูแลของคุณหนูอรัล

ณิชาคิดในใจ เธอทำงานที่โบรุยกรุ๊ปมาตั้งสี่ปี ก็ไม่เห็นจะมีโอกาสได้งานอะไรดีๆ กับเขาบ้างเลย

โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานจู่ๆ ก็ดังขึ้น…

พอณิชาดูก็เห็นว่าเป็นสายจากโรงเรียนอนุบาล จึงคิดว่าต้องเกิดเรื่องอะไรกับลูกชายแน่ จึงรีบขอพี่แอนลาเพื่อออกไปหาลูกที่โรงเรียนอนุบาลโกลเด้นซัน และก็มีเรื่องจริงๆ พอไปถึงณิชาถึงได้รู้ว่าลูกชายได้หนีออกจากโรงเรียนไปแล้ว!

ณิชาร้อนใจมาก และเกือบจะแจ้งตำรวจแล้ว…

“หม่ามี๊---”

ทันใดนั้น ที่ร้านกาแฟตรงข้ามโรงเรียนอนุบาลโกลเด้นซัน มีเสียงเด็กแบบใสๆ ที่ซ่อนความสุขุมดังแว่วมา

ณิชามองไปทางต้นเสียง