กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 676

เหมันต์เรียกนักบัญชีมืออาชีพมากลุ่มหนึ่ง ตรวจสอบสถานการณ์ทางการเงินในช่วงสองเดือนมานี้ของบริษัทอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง เธอไม่เชื่อว่าสนธิไชยกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่จะเปลี่ยนเป็นแบบนี้……

เธอพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้สนธิไชยกรุ๊ปมาโดยสมบูรณ์ แล้วจะมีหนี้เสียมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?

เหมันต์ก็ลนลานแล้วเหมือนกัน ตรวจสอบบัญชีกับฝ่ายการเงินด้วยตัวเอง การตรวจสอบนี้มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมาก ตรวจสอบต่อไปถึงได้พบว่าโปรเจกต์ที่ต่างประเทศของบริษัทเริ่มเสียกำไรตั้งแต่หลายเดือนก่อนแล้ว

ทุกๆวันต้องใช้เงินจำนวนมากมายมหาศาลไปโปะเสริมเข้าไป

เท่ากับว่าตลาดต่างประเทศถ่วงให้บริษัททั้งบริษัทพังพินาศ！

แถมบัญชีเข้าออกแต่ละบัญชีก็ชัดเจนมากๆ จะให้คนบอกว่านี่เป็นบัญชีปลอมก็ยังยากที่จะเชื่อเลย！

หอมนวลขมับกระตุก เหมันต์ยิ่งดูต่อไปก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น เงินที่ไหลออกจากบริษัทในแต่ละวันมากกว่ารายได้ตลอดหนึ่งปีของทั้งบริษัทของตระกูลสังฆกรณ์เสียอีก！

ในเวลานี้เอง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบมารายงานด้วยความรีบร้อน“คุณเหมันต์ มีเจ้าหนี้กลุ่มหนึ่งมาอีกแล้วครับ กำลังโหวกเหวกโวยวายอยู่ในห้องประชุมใหญ่ครับ……”

หอมนวลจิตใจสับสนวุ่นวาย พลั้งปากสบถด่ากลับไป“ใครใช้ให้พวกเขามาที่ห้องประชุม? ไล่ออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้！”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสีหน้าคับข้องใจ“ท่านเป็นคนพูดเองนะครับ ว่าเงินเล็กน้อยแค่นี้ พวกเราจ่ายไหวอยู่แล้ว ให้พวกเขาไปรอที่ห้องประชุม แล้วท่านจะทำการชำระเงินให้กับพวกเขาเอง”

หอมนวล“……”

สีหน้าเริ่มซีดเซียว ไม่สามารถหักล้างคำพูดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ เธอเป็นคนพูดแบบนี้จริงๆ เงินค่าร่วมงานเล็กๆน้อยๆแค่นี้ชำระให้แน่นอนอยู่แล้ว เธออัดอั้นไว้จนแทบจะช้ำใน

ในเวลานี้เอง เสียงของเหล่าเจ้าหนี้ที่อยู่ในห้องประชุมก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ โหวกเหวกเสียงดังอย่างไม่หยุดไม่หย่อน……

“นี่เป็นเจ้าของคนใหม่ของสนธิไชยกรุ๊ปเหรอ?”

“ไหนบอกว่าเป็นคนที่ร่ำรวยดูไม่ธรรมดาไม่ใช่หรือไง? แล้วเมื่อไรจะชำระเงินสิบล้านของฉันล่ะ? ได้ยินมาว่าเจ้าหนี้กลุ่มก่อนก็ถูกจับไปที่สถานีตำรวจแล้ว กล่าวหาว่าพวกเขาพ่อจลาจล！ลูกหนี้ก็ต้องชำระหนี้เป็นหลักเหตุผลของมันอยู่แล้ว การที่สนธิไชยกรุ๊ปทำแบบนี้ แล้วจะมีใครยังกล้าไปทำธุรกิจกับพวกเขาอีกล่ะ?”

“ใช่ๆ！ถ้าวันนี้ไม่ได้เงิน ฉันก็จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนทั้งนั้น……”

……

“พวกคุณมาส่งเสียงดังอะไรกัน?”ในเวลานี้เอง เสียงที่เยือกเย็นของผู้ชายคนหนึ่งบอกให้เจ้าหนี้ทุกคนหยุดส่งเสียงโวยวายลง

เหล่าบรรดาเจ้าหนี้พอเห็นเหมันต์ ก็พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทวงถามความรับผิดชอบและแอบเยาะเย้ยเล็กน้อย“คุณก็คือเจ้าของคนใหม่สินะ?”

“หนี้ของพวกเราน้อยที่สุด คุณมีเงินตั้งเยอะแยะมากมาย คืนเงินมาให้กับพวกเราก่อนเถอะ แค่เพียงสามสิบล้านเท่านั้นเอง…..”

“เพื่อน พูดแบบนี้ไม่ได้สิ！คืนเงินก็ต้องคืนมากที่สุดก่อนสิ เงินที่ต้องชำระจำนวนน้อยๆเหลือแล้วก็ค่อยทยอยคืนช้าๆ สนธิไชยกรุ๊ปติดหนี้บริษัทของพวกเราสามร้อยล้าน แน่นอนว่าถ้ามีเงินก็คืนให้พวกเราก่อน！”

“……”เหมันต์หางตากระตุกเล็กน้อย

สามร้อยล้าน? ให้ตายสิ ซื้ออะไรกันทำไมถึงแพงขนาดนี้！

เขาพยายามทำให้ตัวเองหายใจคงที่ หอมนวลสั่งให้วิทยากลับมาให้เร็วที่สุด

ภายใต้การคอยสังเกตการณ์ของวิทยา สนธิไชยกรุ๊ปจะขาดดุลทางการเงินขนาดนี้ได้ยังไง หรือว่าก่อนหน้านี้เขาจะไม่ได้รับข่าวคราวอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ?

ตอนนี้ เหมันต์กับหอมนวลก็ทำได้เพียงแค่หวังว่าวิทยาจะเซ่อซ่าทำผิดพลาดไปเท่านั้น ยังมีวิธีแก้ไขเรื่องนี้อยู่

ถึงยังไงเหมันต์ก็พยายามเกลี้ยกล่อมพวกผู้คน ยื้อเวลาจนกระทั่งวิทยากลับมาอย่างรีบร้อนลนลาน

วิทยาพอได้ยินเสียงของกลุ่มผู้คนกลุ่มใหญ่ภายในห้องประชุม ก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก คนพวกนี้มาจากไหนกัน? เห็นว่าบริษัทเป็นตลาดสดหรือไง? เขายังไม่ทันได้โมโหออกมา หอมนวลก็โผล่ออกมาเรียกให้เข้าไปห้องท่านประธาน

ตอนที่อยู่ส่วนตัวไม่มีใครคนอื่น หอมนวลก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ก็ซัดบัญชีหนี้เสียลงไปที่หัวของวิทยา

“อธิบายมาเดี๋ยวนี้ ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่！”

กระดาษปลิวกระจัดกระจายอยู่ในอากาศ มีกระดาษหนึ่งแผ่นมาแนบอยู่ตรงหน้าของวิทยาพอดี วิทยาดึงเอกสารออกมาดูอย่างละเอียด พบว่าเป็นใบสั่งซื้อ

“ป้านวล นี่……นี่มันเป็นใบสั่งซื้อเมื่อครึ่งเดือนก่อนของบริษัทไม่ใช่เหรอครับ? บริษัทเทคโนโลยีที่อยู่ภายใต้บริษัทก็ทำงานตามปกติ แล้วมันมีอะไรปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ?”