การปรนนิบัติภาคบังคับ: ภรรยาของฉันโปรดสงบสติอารมณ์ นิยาย บท 1

แสงไฟส่องสว่างในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบอย่างกระทันหัน และทุกคนมีสีหน้าต่างกันไป

Bai Qianyi หายใจเข้าลึก ๆ มองไปที่ชายหญิงที่ไร้ยางอายสองคนต่อหน้าเธอ ร่องรอยของความโกรธและความโศกเศร้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

หาน หยานถิงมองดูเธอ ไม่สนใจเรื่องนี้เลย และพูดต่อว่า "นี่อาจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น เฉียนอี้ ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจและให้ความร่วมมือด้วยดี"

ไป๋เฉียนอี้เม้มปากและเย้ยหยัน แต่ไม่ตอบ

เข้าใจ? เข้าใจว่าคบกับน้อง?

ร่วมมือ? ร่วมมือแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าลูกในท้องพี่สาวเป็นของเขา?

มันไร้สาระ

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเธอ หาน หยานถิงยังคงเกลี้ยกล่อมเธออย่างจริงจัง: "อย่างไรก็ตาม หลิงหลิงก็เป็นน้องสาวของคุณเช่นกัน และเราทุกคนก็เป็นครอบครัวเดียวกัน"

"ครอบครัว? ครอบครัวสามารถทำสิ่งนั้นได้หรือไม่?" ใบหน้าของ Bai Qianyi เต็มไปด้วยความโกรธ และเธอพูดอย่างขมขื่นว่า "ในกรณีนั้น Han Yanting มาหย่ากันเถอะ"

หลังจากที่เธอรู้ความจริง เธอก็ไม่อาจยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ได้อีก

ไป๋เฉียนอี้ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าคนหนึ่งคือสามีของเธอและอีกคนคือน้องสาวของเธอ พวกเขาจะร่วมมือกันเพื่อแทงเธอที่ด้านหลัง

"เป็นไปไม่ได้!" สีหน้าของ Han Yanting เปลี่ยนไปในทันที และเขาปฏิเสธโดยตรง

ดวงตาของเขาเศร้าหมองและเย้ยหยัน "คุณต้องปกปิดหลิงหลิงเพื่อให้กำเนิดลูก นี่คือลูกของตระกูลฮันของฉัน และคุณเป็นหนี้ฉัน!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างกายของ Bai Qianyi แข็งทื่อ หัวใจของเธอจมดิ่งลงทันที และดวงตาของเธอก็แดงก่ำอย่างช่วยไม่ได้

เขายังคงพูดมัน

เธอฟังผิดและไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ได้อย่างไร?

ก่อนแต่งงานกับ Han Yanting เธอเคยถูกรังแก

แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่เป็นไรและปลอบโยนเธอ แต่หลังจากแต่งงานแล้ว เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย

ในที่สุดชั้นของกระดาษหน้าต่างก็แตกแล้ว

“หาน หยานถิง คุณเสียใจสำหรับฉันไหม” น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ไป่ เฉียนอี้ ร้องไห้ออกมาและคำรามด้วยเสียงที่สำลัก “ยังไงซะ เธอก็คือน้องสาวของฉัน! คุณใจร้ายเกินไป!”

หานหยานถิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรังเกียจในดวงตาของเขาไม่ได้ปกปิดอีกต่อไป "ถ้าคุณต้องการตำหนิ ฉันโทษได้อย่างเดียวว่าคุณไม่สะอาด!"

บรรยากาศชะงักไปชั่วขณะ

ใบหน้าของ Bai Qianyi ซีด และหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความขมขื่น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ไป่หลิงหลิงที่เงียบอยู่ข้างๆ รีบเดินไปข้างหน้า จับมือของไป่เฉียนอี้ พร้อมกับแสดงสีหน้าขอโทษ "เสียนยี่ น้องสาวของฉันที่ต้องขอโทษเธอ แต่... หยานถิงกับฉัน ก็รักกันจริงลึก ๆ ยากจะควบคุมตัวเอง..."

เมื่อ Han Yanting มองไปที่เธอ ผิวของเขาก็อ่อนลงทันที ด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา

แต่สำหรับ Bai Qianyi คำพูดเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

เธอสะบัดมือของ Bai Lingling และหันไปจากไป

เธอไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป

ร่องรอยของความโศกเศร้าส่องประกายผ่านดวงตาของ Bai Lingling เธองอมุมปากของเธอสำเร็จแล้วเอนหลัง

"อา!"

Bai Qianyi ได้ยินเพียงเสียงที่ตกลงมาข้างหลังเธอ

หลังจากนั้นทันที——

“หลิงหลิง เป็นยังไงบ้าง” หานหยานถิงรีบเข้าไปช่วยไป่หลิงหลิงที่ล้มลงบนพื้น

ไป่หลิงหลิงเอามือข้างหนึ่งปิดท้อง แสร้งทำเป็นเจ็บปวดและขมวดคิ้ว จากนั้นจับไว้ ส่ายหัวเล็กน้อย

Bai Qianyi หันกลับมาอย่างโง่เขลา ทันเวลาที่จะพบกับดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของชายคนนั้น เธออดไม่ได้ที่จะตัวแข็ง

ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เงินน่าจะใช้ไปกับน้องสาวของฉันใช่ไหม?

หลังจากออกจากบ้าน Bai Qianyi ไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหนได้ ในใจของเธอเต็มไปด้วยภาพความรักของ Han Yanting และ Bai Lingling และเธอกำลังงุนงง เดินอยู่บนถนนเหมือนศพเดินได้

ห่างออกไปไม่ไกล มีรถเบนท์ลีย์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วช้าๆ

คนขับชำเลืองมองเจ้านายในกระจกมองหลัง แล้วถามด้วยความเคารพว่า "หัวหน้าหลาน ต้องการให้ฉันลงจากรถแล้วถามคุณไป๋ไหม"

Lan Zhenyu มุ่งความสนใจไปที่ Bai Qianyi และเยาะเย้ย "ไม่ ติดตามต่อไป"

Bai Qianyi เดินอย่างไร้จุดหมาย และหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ถอนหายใจและตัดสินใจกลับไปที่บ้านของ Bai

ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เลี้ยงจะว่ายังไงเมื่อรู้เรื่องนี้?

ว่ากันว่าบ้านคือท่าเรือของวิญญาณ และนั่นเป็นที่เดียวที่เธอจะไปได้ในตอนนี้

เขาเอื้อมมือไปเรียกแท็กซี่และกลับไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย

Bai Qianyi ยืนอยู่ที่ประตู สูดหายใจลึก ยกมือขึ้นเคาะประตู

ไม่นานประตูก็เปิดออก

แม่เลี้ยงจองซูนั่นเอง

เมื่อเจิ้งซิ่วเห็นใครบางคนกำลังมา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หุบลง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเขาถามอย่างเย็นชาว่า "ทำไมคุณถึงกลับมากะทันหัน"

สีหน้าของ Bai Qianyi น่าเกลียดมาก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอยังคงถาม "คุณรู้ไหมว่าน้องสาวของฉันและ Yanting..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจิ้งซิ่วก็ตอบตามตรง: "ฉันรู้ เธอควรร่วมมือให้ดี ถึงยังไง พี่เขยของคุณก็ไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้"

หลังจากนั้นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก

“อะไรนะ?” ไป่เฉียนอี้เงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน ตกใจมาก