ก็แค่เจ้าสาวที่คุณไม่เคยรัก นิยาย บท 5

“ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมถึงอยากได้คนที่ไม่เคยรักตัวเองเป็นผัว ถ้าอยากนัก ทำไมไม่ไปนอนแบให้หมาข้างถนนมันเอา” ตาดุวาวโรจน์ดั่งมีเปลวไฟอยู่ในนั้น และหากเป็นเช่นนั้นจริง เปลวไฟคงเผาคนที่เขาจ้องมองจนมอดไหม้ไปทั้งตัวแล้ว

ไข่มุกสูดลมหายใจลึก กายสาวสั่นสะท้าน น้ำตายังคงรินไหลตลอดเวลา และเธอไม่อาจกลั้นเสียงสะอื้นไห้ได้อีกต่อไป

เธอเลือกที่จะทำแบบนี้เอง เลือกเข้ามาเป็นตัวแปรที่ทำให้เขาและพี่สาวของเธอจบความสัมพันธ์กันตามความต้องการของพี่สาว

คนหนึ่งคือพี่สาวแท้ ๆ พี่ที่เธอรักและห่วงใยด้วยเพราะมีสายเลือดเดียวกันผูกพันผูกใจ อีกคนคือรักแรก คือผู้ชายที่เธอแอบรัก แต่เธอเก็บงำความรู้สึกไว้ในส่วนลึกของหัวใจ เว้นระยะห่าง วางตัวอย่างเหมาะสม ไม่เคยก้าวล้ำเส้น แค่ได้เฝ้ามองพี่สาวกับเขามีความสุข เธอก็พลอยยิ้มพลอยมีความสุขไปกับพวกเขาแล้ว

รู้ว่าเขาไม่เคยรัก รู้ว่าเขาต้องโกรธ แต่ก็เลือกทำแบบนี้ เพราะไม่อยากให้พี่สาวดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะมันอาจจะเลยเถิดไปถึงการเป็นคดีความทางกฎหมาย เขาอาจจะเสียชื่อเสียง และเรื่องคงไม่จบลงง่าย ๆ

“ในเมื่อเธออยากได้พี่เป็นผัวจนตัวสั่น จนต้องวางยาจัดฉากว่าเราเอากัน พี่ก็จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง พี่จะสนองเรื่องอย่างว่าให้ถึงใจ แต่จำใส่หัวเอาไว้...เธอมันก็แค่เจ้าสาวที่พี่ไม่เคยรัก”

ภากรกดจูบลงบนปากนุ่ม เขาบดยี้จนกลีบปากสาวบิดเบ้และชอกช้ำ เขาสอดลิ้นควานลึก ดูดดึง และขบเม้มอย่างต้องการลงโทษ ตะโบมจูบอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์โกรธจัดที่อัดแน่นเต็มอก

เป็นจูบแรกที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ไร้ความหวาน ไม่มีความละมุน เจ็บจนต้องดิ้นรนหนี ทว่าหนีอย่างไรก็ไม่พ้น เพราะเขาบีบกรามเล็กของเธอไว้แน่น และทับเธอไว้ทั้งตัว

ไข่มุกหลับตาลงอย่างยอมจำนน เธอจะยอมให้เขาจูบลงทัณฑ์จนเขาพอใจ เขาโกรธ และคงเกลียดเธอมาก หากการทำอะไรแบบนี้จะทำให้เขาทุเลาเบาบางความบาดหมางในใจได้ เธอก็ยินดีจะรับไว้

เมื่อคนตัวเล็กไม่ขัดขืน ภากรก็ยิ่งได้ใจ เขาทั้งจูบ ทั้งบีบขยำไปตามเนื้อตัวสาว ทุกสัมผัสไร้ความปรานี ไม่มีความอ่อนโยน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน