ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 113
ตอนแซะเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย เฉียวเหลียงไม่ได้ตั้งใจจะโฆษณาเกมให้บริษัทเถิงต๋า เขาทำไปก็เพราะตัวเองล้วนๆ เป้าหมายหลักก็เพื่อสร้างกระแสให้ตัวเอง…
ถึงสุดท้ายจะกลายเป็นได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ทั้งเกมและเฉียวเหลียงต่างได้กระแสกันทั้งคู่ แต่คลิปที่พูดถึงเกมก็เป็นคลิปแซะเกม ซึ่งเขาด่าเสียยับ จะไม่ให้คนสร้างเกมแค้นใจได้ยังไง
เขาได้แต่หวังว่าคนสร้างจะยังเมตตาตนเองบ้าง
ครู่เดียวลู่หมิงเหลียงก็ตอบกลับ
“บอสเผยดีใจมากครับ บอสบอกว่าต้องลงเป็นคลิปแนะนำเกมประจำเดือนเท่านั้น ห้ามเปลี่ยนบท แล้วก็ห้ามทำออกมาให้คนดูสึกว่าเป็นการประชด ต้องแสดงให้สมบทบาท ให้ออกมาดูจริงใจ”
เฉียวเหลียงอึ้งไป
จบเห่แล้ว บอสเผยแค้นเขาจริงๆ ด้วย!
หมอนั่นอยากเห็นฉันทำตัวโง่ๆ!
ถึงคลิปแนะนำเกมประจำสัปดาห์จะทำขึ้นมาเพื่อรับสปอนเซอร์โดยเฉพาะและผู้ชมต่างรู้เรื่องนี้ดี แต่เขาก็แนะนำเกมไปชุ่ยๆ ไม่ได้ ไม่งั้นคนดูได้สาปแช่งกันแน่!
อีกอย่างคลิปนี้ทำขึ้นมาเพื่อรับสปอนเซอร์อยู่แล้ว ผู้ชมไม่มีทางคิดว่าเขาพยายามประชดหรือเสียดสีอยู่แน่
แถมบอสเผยยังบอกให้เขาแสดงให้สมบทบาทและดูจริงใจอีก…
เฉียวเหลียงเดาได้เลยว่าหลังจากได้ดูคลิป ผู้ชมจะต้องพากันคิดว่าพอเป็นเรื่องสปอนเซอร์ เขาก็ขายวิญญาณตัวเองอย่างหน้าไม่อาย ยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองไปหมด!
บอสเผยจงใจจะให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม
นี่คือการแก้แค้น ทุกอย่างบ่งบอกไว้ชัดเจน!
เขารับงานนี้ไม่ได้ ถึงจะเสนอเงินแค่ไหนก็ไม่ได้!
เฉียวเหลียงพิมพ์ตอบทันที “ขอโทษนะครับ บอสลู่ ข้อแม้ของคุณเยอะเกินไป ผมคิดว่าผมไม่น่าจะทำได้ รบกวนหาคนอื่นแทนนะครับ”
ลู่หมิงเหลียง “หกพันหยวนไปเลยครับ อาจารย์เฉียว!”
เฉียวเหลียง: “…”
ไม่ยอมแพ้อย่างนั้นเหรอ
คิดจะเพิ่มเงินไปเรื่อยๆ จนกว่าฉันจะยอมเหรอ
นี่ดูถูกฉันอยู่รึไง
นี่มันไม่ใช่เรื่องเงิน… แต่หกพันก็ฟังดูน่าสนใจ…
เฉียวเหลียงปวดใจจนเลือดไหลซิบๆ
นั่นเงินก้อนโตเลยนะ!
ถ้าใช้หกพันหยวนนี่อย่างประหยัดก็พออยู่ได้สองเดือน
ไม่ต้องทำงานเลยสองเดือนเต็ม เอาเวลาไปทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ช่างน่าสนใจเหลือเกิน…
เขาเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ
เฮ้อ ยังไงก็ทำไม่ได้ จะยอมเอาศักดิ์ศรีตัวเองไปแลกไม่ได้
เฉียวเหลียงคิดอยู่นานกว่าจะเริ่มพิมพ์
“คือมันไม่ใช่เรื่องเงินครับ”
เขาพิมพ์ไปได้แค่นั้นก็มีข้อความใหม่เด้งขึ้นมา
“อาจารย์เฉียวครับ ผมไปปรึกษาบอสเผยเรื่องนี้ บอสบอกว่ายอมจ่ายให้หนึ่งหมื่นหยวนเลย แต่นี่เต็มที่แล้วนะครับ ผมรู้ว่าคุณเป็นนักสร้างคอนเทนต์ที่เป็นห่วงเรื่องชื่อเสียง ถ้าไม่อยากรับงาน พวกเราก็ไม่บังคับครับ”
เฉียวเหลียงมือสั่น เขาเผลอกดปุ่ม Enter
“คือมันไม่ใช่เรื่องเงินครับ”
ข้อความถูกส่งไปต่อจากข้อความด้านบนทันทีจนดูเหมือนเฉียวเหลียงกำลังตอบปฏิเสธ
ลู่หมิงเหลียง “โอเคครับ ขอให้โชคดีกับหน้าที่การงานนะครับ เราไม่รบกวนคุณแล้ว”
เฉียวเหลียงเริ่มลนลาน ฉิบหายแล้ว ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! กลับมาก่อน!
เขารีบรัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ พิมพ์เร็วที่สุดเท่าที่ชายช่วงวัยยี่สิบจะพิมพ์ได้
“คือมันไม่ใช่เรื่องเงินครับ
“บอสเผยเป็นเพื่อนเก่าของผม ผมต้องทำให้แน่นอนอยู่แล้ว!”
ข้อความถูกส่งไปเรียบร้อย
เฉียวเหลียงถอนหายใจยาว โชคยังดีที่ลู่หมิงเหลียงไม่นึกโกรธและพิมพ์ด่ากลับมาเต็มที่
ลู่หมิงเหลียง “จริงเหรอครับ เยี่ยมเลย! เดี๋ยวผมส่งคลิปเกมให้เลยตอนนี้”
เฉียวเหลียงดาวน์โหลดคลิปเกมที่ส่งมาใหม่ ภายในไม่กี่นาที เขาทั้งโกรธ ทั้งกังวล ทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้น…
เหมือนว่าหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว
ลงคลิปแนะนำเกมประจำเดือนไปจะทำให้เสียชื่อเสียงไหมนะ
แต่ฉันก็แค่รับสปอนเซอร์ ไม่เห็นมีอะไรที่ต้องอาย!
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี