ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 140

จางหยวนพอใจกับทำเลสามแห่งแรกที่แนะนำไปที่สุด เขามั่นใจมากว่าทั้งสามแห่งจะทำกำไรให้ได้แน่

ทำเลแห่งที่สี่ถึงหกเป็นทำเลธรรมดา อาจจะพาขาดทุนได้ แต่ก็ไม่น่าจะหนักมาก

ส่วนสี่แห่งสุดท้ายเป็นทำเลที่แย่ยิ่งกว่าทำเลของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลัก เขาใส่มาเพิ่มเพื่อให้ครบสิบแห่ง

เพราะเผยเชียนสั่งให้พวกเขาหาทำเลมาสิบแห่ง

จางหยวนลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป “บอสเผยครับ ไม่ใช่ว่าทำเลสี่ที่นี้ไม่ดีนะครับ แต่ผมว่าอาจจะไม่เหมาะเท่าทำเลสามที่แรก…”

เขาบอกไปตรงๆ ไม่ได้ว่าทำเลสี่ที่นี้มันห่วยแตก

ทั้งสี่ที่อยู่ในตัวเลือกที่เขากับหม่าหยางส่งไป ถ้าบอกไปตรงๆ ว่าทำเลพวกนี้ไม่ดีก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายสิ

เกิดบอสเผยถามขึ้นมาว่าถ้าทำเลไม่ดีแล้วใส่มาทำไมแต่แรกจะซวยเอา

เพราะเขาก็ไม่รู้จะตอบไปยังไงดี

ดังนั้นจางหยวนจึงได้แต่พูดอ้อมๆ ให้บอสเผยรู้ว่าทำเลสามที่แรกนั้นดีกว่า

เผยเชียนลุกยืนก่อนจะเดินเข้าไปดูทำเลบนจอให้ละเอียด

“ผมว่าทำเลสี่ที่นี้ไม่เลวเลยนะ

“ผมคิดว่าร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูวางเอกลักษณ์ให้คนมองว่าเป็นร้านที่ดีแต่มาได้ไม่ง่าย ผมอยากให้ลูกค้ารู้สึกตื่นเต้นตอนหาร้านเราเจอเป็นครั้งแรก!

“เปิดร้านสาขาที่ย่านคนพลุกพล่านเหรอ

“ไม่ดีๆๆ วุ่นวายเกินไป ไม่เหมาะกับร้านของเรา

“ร้านเราต้องมีบรรยากาศสงบ ชวนผ่อนคลาย ซึ่งเป็นบรรยากาศที่เราวางไว้ตั้งแต่แรก

“เรามีคอมพ์แค่ห้าสิบเครื่อง มีกฎห้ามสูบบุหรี่ มีหนังสือให้อ่าน ตอนดึกมีร้องเพลง แถมเพลงที่ร้องก็เป็นเพลงฟังสบายๆ ไม่ใช่เพลงร็อก… ทั้งหมดนี้ช่วยเสริมบรรยากาศให้ร้านของเรา!

“ถ้าเราไปเปิดร้านในที่คนพลุกพล่านเหมือนคนอื่น ก็เสียบรรยากาศร้านหมด ไม่ต่างอะไรกับตลาดสด ไร้รสนิยม แถมยังทำให้ภาพลักษณ์ของเถิงต๋าเสียหาย”

จางหยวนอึ้งไป

บอสเผยถึงกับพูดว่าจะเป็นการทำให้ภาพลักษณ์ของเถิงต๋าเสียหายเลยเหรอ

บอสเผย หน้าที่ที่บอสเผยมอบหมายให้ผมมันหนักหนาเกินจะรับไหวแล้ว!

เผยเชียนชี้ไปที่ทำเลทั้งสี่แห่ง “ทำเลพวกนี้ดีกว่าเยอะ เงียบสงบ เหมาะให้ลูกค้ามานั่งปล่อยใจคิดทบทวนเรื่องชีวิตตัวเอง”

จางหยวนอึ้งหนักกว่าเก่า

ทำไมต้องให้ลูกค้ามานั่งคิดเรื่องชีวิตตัวเองด้วย

จริงๆ ควรจะให้ลูกค้ามาเสียเงินไม่ใช่เหรอ

เผยเชียนว่าต่อ “อีกอย่าง ที่สำคัญยิ่งกว่าคือทั้งสี่ทำเลนี้มีพื้นที่กว้างขวาง มีที่พอให้ลูกค้าใช้สอย จุดนี้สำคัญมาก”

จางหยวนพูดอะไรไม่ออก

ทำเลสี่ที่นี้กว้างขวางเหรอ

ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ที่ที่คนพลุกพล่าน ที่ดินก็ราคาถูก จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีพื้นที่ใช้สอยเยอะกว่า…

จางหยวนกำลังจะอธิบายเพิ่ม แต่เผยเชียนก็เดินกลับไปนั่งที่เดิมก่อน “ทั้งสองคนทำได้ดีมาก เอาสี่ที่นี้แหละ”

จางหยวนกลืนคำพูดที่กำลังจะโพล่งออกมาลงคอไป

“พอกลับไปที่ร้านก็ให้ผู้จัดการสาขาเลือกกันเลยว่าใครชอบตรงไหน

“จัดการร้านที่ต้องปรับปรุงเยอะที่สุดก่อน ร้านไหนไม่ต้องปรับปรุงอะไรมากค่อยจัดการทีหลัง ส่วนเรื่องเงินก็ให้ไปติดต่อเลขาซิน”

ทำเลทั้งสี่จุดตั้งอยู่ห่างไกลผู้คนยิ่งกว่าสาขาหลัก ค่าเช่าจึงถูกกว่าเป็นธรรมดา

ตอนนี้เผยเชียนไม่ได้มีเงินทุนในมือมากนัก จึงเปิดได้แค่สองสาขาก่อน จากนั้นก็รอรายได้จากเกมเพื่อนำมาเปิดอีกสองสาขา

แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เร่งด่วนอะไร เพราะยังเหลือเวลาอีกตั้งสองเดือน ขอแค่เปิดทุกสาขาให้ได้ก่อนถึงวันปิดบัญชีหนึ่งสัปดาห์ก็หายห่วง

จางหยวนมองหม่าหยางเหมือนจะถามอีกฝ่ายว่าอยากเกลี้ยกล่อมบอสเผยต่อไหม

หม่าหยางพยักหน้าเหมือนเข้าใจที่เขาตั้งใจจะสื่อ ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้าเผยเชียน “โอเคครับ พี่เชียน เดี๋ยวเราจัดการเรื่องนี้ต่อ รับรองว่าจะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด!”

จางหยวน “…”

แกคิดว่าฉันจะสื่อแบบนั้นเรอะ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน