ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 22
ไม่นานคนอื่นๆ ในห้องก็ถามคำถามคล้ายๆ กันออกมา
“ทำไมร้านในเกมมีของให้ซื้อแค่อย่างเดียว”
“เสียงเงินได้สูงสุดสามสิบหยวนเองเหรอ”
“ซื้อมาก็ได้สุ่มสิบครั้งเพิ่มแค่รอบเดียวต่อวันไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นคุ้มเลย!”
“ไม่มีระบบ VIP เหรอ เกมสามก๊กสุดคิวต์มีตั้งแปดขั้นเลยนะ!”
ทุกคนหันไปมองหร่วนกวางเจี่ยน
แต่เขาเองก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน
เขาตอบหลังครุ่นคิดสักพัก “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นแบบนี้ เดี๋ยวลองถามบอสเผยดู เขาอาจจะมีแนวความคิดบางอย่างหรือไม่มันก็อาจไม่ใช่เวอร์ชันสมบูรณ์ก็ได้”
หร่วนกวางเจี่ยนก็แปลกใจไม่ต่างกันขณะส่งข้อความไปหาเผยเชียนผ่านระบบติดต่อสื่อสารของเว็บไซต์รวมทรัพยากร
“บอสเผย ผมไม่เห็นระบบเสียเงินหรือไอเทมอื่นๆ ให้ซื้อในเกมเลย หรือเกมจะยังเป็นเวอร์ชันทดสอบอยู่ เดี๋ยวมันจะมีระบบเพิ่มเติมใส่มาในเวอร์ชันสมบูรณ์ใช่ไหม”
ไม่นานเผยเชียนก็ตอบกลับ
“นี่เป็นเวอร์ชันสมบูรณ์แล้ว”
หร่วนกวางเจี่ยนอึ้งไป “แล้ว…ไอเทมที่ให้ซื้อในเกมล่ะ”
เผยเชียน: “ไอเทมให้ซื้อในเกมมีแค่บัตรสมาชิกถาวร เราไม่ได้คิดจะใส่ไอเทมอะไรลงไปเพิ่มอีก”
หร่วนกวางเจี่ยน: “ทำไมล่ะ!”
เผยเชียน: “ทำไมเหรอ ก็ไม่ทำไม! กลยุทธ์การวางราคาของเกมเราคือตั้งราคาคงที่ไว้ราคาเดียว ผู้เล่นเสียเงินตั้งสิบหยวนซื้อเกมเราไปแล้ว แล้วจะใส่ไอเทมในเกมให้ซื้อเพิ่มอีกได้ยังไงกัน”
“จริงๆ แล้วแผนเดิมไม่ได้จะใส่บัตรสมาชิกถาวรราคาสามสิบหยวนลงไปด้วยซ้ำ! แต่สุดท้ายก็ใส่ไปเพื่อเอาใจผู้เล่นบางกลุ่ม”
หร่วนกวางเจี่ยนงงไปหมด ไม่รู้จะตอบอะไรไปพักใหญ่
บอสเผยคิดถึงผู้เล่นมาก!
เพดานค่าใช้จ่ายเกมสามก๊กสุดคิวต์อยู่ที่ประมาณหนึ่งพันหยวน มีเพียงผู้เล่นสายวาฬที่มีโอกาสได้การ์ดสุดหายาก ส่วนผู้เล่นทั่วไปต้องลำบากลำบนอยู่นานกว่าจะได้การ์ดสีม่วงมาสักใบ
แต่ผู้เล่นทุกคนในเกมแม่ทัพผีนั้นไม่มีใครเหนือไปกว่าใคร! ข้อแตกต่างเดียวมีแค่บัตรสมาชิกถาวรราคาสามสิบหยวน!
ถ้าเป็นเกมสามก๊กสุดคิวต์ เงินแค่นี้ใช้สุ่มสิบครั้งยังไม่ได้เลย!
หร่วนกวางเจี่ยนรู้สึกผิดที่ใช้ความคิดของตัวเองไปตัดสินความใจกว้างของเผยเชียน
เขาคิดว่าที่เกมไม่มีเพดานค่าใช้จ่ายเป็นเพราะตัวเกมยังไม่สมบูรณ์หรือไม่ก็เพราะเหตุผลอื่นๆ
แต่พอได้ถามก็รู้ว่าเผยเชียนไม่ได้ตั้งใจจะตั้งเพดานค่าใช้จ่ายตั้งแต่แรก! เขาอยากให้เกมนี้เป็นเกมการ์ดมือถือที่ผู้เล่นทุกคนเท่าเทียมกันที่สุด!
เขาอยากให้ผู้เล่นทั่วไปได้สนุกไปกับการสุ่มได้การ์ดหายากเช่นกัน!
หร่วนกวางเจี่ยนน้ำตาปริ่มเมื่อตระหนักว่าตนช่างหน้าเลือดเก็บเงินเผยเชียนมาตั้งสามพันหยวนต่อเซ็ต
เขาควรจะลดราคาให้ผู้พัฒนาเกมแสนใจกว้างคนนี้!
ตอนนั้นเองหร่วนกวางเจี่ยนก็นึกคำถามออกอีกข้อจึงรีบถาม “บอสเผย มีอีกเรื่อง เกมยังไม่ค่อยมีคนโหลดไปเล่นเลย เพราะยังไม่ได้เริ่มโฆษณารึเปล่า”
เผยเชียน: “โฆษณาเหรอ เหอะ ไม่มีการโฆษณาหรอก”
หร่วนกวางเจี่ยนตะลึงงัน “ทำไมล่ะ”
จะสร้างเกมมาทำไมถ้าไม่โฆษณา!
ขนาดภัตตาคารดีๆ ยังไม่กล้าไปตั้งอยู่สุดซอยเลย แล้วเกมเมอร์จะรู้ได้อย่างไรว่ามีเกมนี้อยู่ถ้าไม่โฆษณา
เผยเชียน: “เพราะผมไม่มีเงินแล้ว! ผมหมดไปสามแสนเพื่อทำเกมนี้ ทั้งซื้อเทมเพลต งานภาพ เพลง เสียงเอฟเฟ็กต์ อุปกรณ์เช่าบริการเซอร์เวอร์คลาวด์…ไม่มีเงินเหลือสักแดง”
หร่วนกวางเจี่ยนซึ้งน้ำจนตาไหล
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี