ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 24
ครู่ต่อมา…
กลุ่มแชตแตก!
“เถิงต๋าคือบริษัทที่สร้างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายไม่ใช่เหรอ!”
“!!!… เลิกสร้างเกมกากๆ แล้วหันมาสร้างเกมมือถือแทนเหรอ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนบอกว่าบริษัทนี้สร้างเกมด้วยใจ! ล้อกันเล่นรึเปล่าเนี่ย”
ทุกคนไปค้นหาดูแล้วพบว่าเกมแม่ทัพผีนั้นสร้างโดยบริษัทเดียวกันกับที่สร้างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย เกมกากๆ ที่มีกระแสอยู่ช่วงหนึ่ง!
บริษัทแบบนี้จะเอาอะไรมาสร้างเกมด้วยใจ
หร่วนกวางเจี่ยนรีบอธิบาย “จริงๆ นะครับ ถ้าไม่เชื่อ ลองไปโหลดเกมมาเล่นดูได้ เกมทำออกมายุติธรรมกับผู้เล่น ซื้อสิบหยวนเล่นได้ทุกอย่าง! ในเกมมีของให้ซื้อแค่บัตรสมาชิกถาวรสามสิบหยวน มีบัตรแล้วจะสุ่มการ์ดได้เพิ่มสิบใบต่อวัน นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีอะไรให้ซื้ออีก”
“จริงเหรอ”
เฉินฉีรู้สึกกังขา
เกมการ์ดมือถือที่ไม่มีของในเกมให้ซื้อหรือ
แล้วจะหาเงินอย่างไร
คิดว่าจะหาทุนคืนได้จากสิบหยวนที่ผู้เล่นแต่ละคนจ่ายหรือ
ทำแบบนั้นเกมก็ขาดทุนแน่ๆ สิ!
ทุกคนซื้อตัวเกมมาลองเล่นด้วยความคลางแคลงใจ
หลังจากลองเล่นดู พวกเขาก็พบว่ามันเป็นเกมที่คำนึงถึงผู้เล่นจริงๆ!
ถึงในเกมจะมีระบบร้านค้า แต่ก็มีแค่บัตรสมาชิกถาวรราคาสามสิบหยวนให้ซื้อ!
เกมการ์ดส่วนใหญ่ต้องมีให้ซื้อพลังงาน จำนวนครั้งลงด่าน แพ็กสุ่มการ์ด และอื่นๆ แต่เกมแม่ทัพผีไม่มีเลย!
หมายความว่าเหล่าเกมเมอร์จะได้รับประสบการณ์การเล่นที่เหมือนกัน ไม่มีข้อแตกต่างระหว่างผู้เล่นสายฟรีและผู้เล่นสายวาฬ!
เพราะของในเกมที่ให้ซื้อมีแค่บัตรสมาชิกราคาสามสิบหยวน!
ราคานี้เท่ากับบัตรเติมเงินหนึ่งใบในเกม Fantasy World แต่ของเกมแม่ทัพผีนั้นเป็นบัตรถาวร!
เฉินฉีอึ้งไป
เขาทำใจเชื่อไม่ลง!
ด้วยความที่เป็นนักออกแบบคอนเซ็ปต์อาร์ตชื่อดัง เขาจึงเคยทำงานร่วมกับบริษัทเกมยักษ์ใหญ่ในประเทศมาก่อนและเชี่ยวชาญแวดวงนี้
ถึงเขาจะรับผิดชอบในส่วนงานศิลป์ แต่ก็พอมีความรู้เรื่องการออกแบบเกมเหมือนกัน
ไอเทมให้ซื้อเพิ่มในเกมเป็นตัวทำกำไรหลักของเกมการ์ด เพราะเป็นจุดให้ผู้เล่นสายวาฬเติมเงินกันหลายร้อยหลายพัน แค่มีผู้เล่นสายวาฬหนึ่งคนก็เท่ากับมีผู้เล่นปกติสองถึงสามร้อยคนแล้ว
รูปแบบการวางเพดานค่าใช้จ่ายตั้งต้นมาจากเกมสามก๊กสุดคิวต์ หลายๆ บริษัทนึกอิจฉาระบบให้ซื้อไอเทมในเกมเพิ่มของเกมนี้
เป็นธรรมดาที่ชาวเกมเมอร์จะกล่าวหาว่าเกมนี้ขูดรีดผู้เล่น
แต่บริษัทเกมไหนกันที่จะไม่คิดหาเงินจากเกม
เฉินฉีไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีบริษัทที่คำนึงถึงผู้เล่นจนนอกจากจะใช้เงินทั้งหมดไปกับการพัฒนาตัวเกมให้มีคุณภาพและไม่เหลือเงินไว้สำหรับค่าโฆษณา ทางบริษัทยังตัดแหล่งรายได้ของตัวเองเพื่อให้ผู้เล่นทุกคนได้รับประสบการณ์การเล่นเท่าเทียมกันอีกด้วย!
จิตใจดีงามอะไรถึงเพียงนี้
ช่างอ่อนต่อโลก…แต่ก็มีคุณธรรมสูงส่งไม่แพ้กัน!
เฉินฉีน้ำตาปริ่ม เขาจำได้ว่าตัวเองเข้าสู่วงการในยุครุ่งเรืองของเกมแบบสแตนด์อโลน เกมเมอร์อย่างเขายังคงจำจิตวิญญาณของตัวเองได้ดีและอยากสร้างเกมแบบสแตนด์อโลนที่คำนึงถึงผู้เล่น…
แต่ตอนนี้มีบริษัทที่มีจิตวิญญาณเช่นนี้หลงเหลืออยู่ไม่มาก
“ได้ๆ เดี๋ยวฉันช่วยแชร์ลงเว่ยป๋อตอนนี้เลย จะปล่อยให้เกมดีๆ แบบนี้ถูกฝังลืมไม่ได้!” เฉินฉีตอบเป็นคนแรก
คนอื่นๆ ก็ตอบตกลงอย่างแข็งขัน
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี