ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 265
วันที่ 20 กันยายน
เผยเชียนจองครัวส่วนตัวหมิงหยุนไว้ทุกวันที่ 20 ของเดือน ถึงจะไม่พอใจที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนตอนนี้เริ่มทำกำไรได้แล้ว แต่จะไม่ไปกินก็ไม่ได้
ยิ่งเพราะครัวส่วนตัวหมิงหยุนไม่ขาดทุนนี่แหละ เขาถึงต้องหาทางจัดการ เผยเชียนจะเปลี่ยนความขมขื่นใจให้เป็นความอยากอาหาร จะได้โซ้ยแหลกที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเพื่อผลาญเงินให้ได้เยอะๆ!
ถึงครัวส่วนตัวหมิงหยุนจะเป็นร้านของเขาเอง แต่เขาก็ต้องจ่ายเงินกินเอง วัตถุดิบดีๆ ก็มีราคาแพง ตัวอย่างเช่นล็อบสเตอร์ที่กินไปรอบก่อน แค่ค่าวัตถุดิบก็ปาไปคำละหลายพันหยวนแล้ว
ถ้าทุกคนจัดการยัดห่าอาหารแพงๆ ให้หนำใจก็จะช่วยเผยเชียนได้สุดๆ!
หลินชั่นหรงและเหล่าพนักงานในครัวส่วนตัวหมิงหยุนยุ่งกันมาก นอกจากต้องเตรียมวัตถุดิบแล้ว ทางร้านยังต้องเตรียมเรื่องการตกแต่งภายใน จัดโต๊ะ จัดจานชาม และอื่นๆ ให้ออกมาดูดีมีระดับที่สุด
วันนี้เผยเชียนไม่มีอะไรทำ เลยตัดสินใจไปที่ร้านไวหน่อยเพื่อจิบชาพลางดูพนักงานวิ่งวุ่น
พวกเขาทำงานกันเป็นระบบระเบียบมากและใส่ใจทุกรายละเอียด ทั้งการจัดโต๊ะ เปลี่ยนผ้าคลุมโต๊ะ ไปจนถึงการจัดเรียงจานชาม
พนักงานแต่ละคนสวมเครื่องแบบและถุงมือสีขาว พอผสานรวมกับบรรยากาศดูดีมีระดับในห้องอาหารแล้วก็ยิ่งส่งให้ร้านดูยอดเยี่ยมขึ้นไปอีก
เผยเชียนจิบชาด้วยความเศร้าสร้อย ร้านอันสวยงามแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่ฉันจะมารื่นรมย์คนเดียวได้อีกแล้ว น่าเสียดายจริงๆ
หลินชั่นหรงสั่งงานพนักงานนิดหน่อย จากนั้นก็เดินไปนั่งตรงข้ามบอสเผย
หลังจากจัดงานเลี้ยงมาหลายต่อหลายงาน พนักงานก็เริ่มคุ้นชินกับการทำงานร่วมกัน รู้ว่าตัวเองมีหน้าที่อะไรบ้าง ไม่ต้องให้หลินชั่นหรงมาคอยกำกับทุกขั้นตอนอีก
“บอสเผย ผมขอรายงานเรื่องสถานการณ์ของร้านในตอนนี้ รวมถึงผลประกอบการ...” หลินชั่นหรงดูจะภูมิใจมาก
เผยเชียนวางถ้วยชาลงแล้วยกมือขึ้นห้าม “ไม่ต้อง!
“ผมมั่นใจว่าคุณดูแลร้านได้เป็นอย่างดี เพราะงั้นไม่ต้องรายงานให้ผมฟังหรอก! อย่าลืมว่าชื่อเสียงสำคัญกว่ากำไร ถ้าคะแนนร้านบน TPDb ยังดีอยู่ คุณก็สบายใจได้”
หลินชั่นหรงรู้สึกสบายใจ เขาพยักหน้า “โอเคครับบอสเผย”
หายากมากที่จะมีบอสคนไหนเป็นแบบบอสเผย ที่ทั้งเป็นกันเองและเชื่อมั่นในตัวพนักงานสุดๆ!
เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก
ไอ้บ้าหลินชั่นหรง ฉันอุตส่าห์รอกินอาหารอย่างอารมณ์ดี ทำไมถึงถือมีดมาแทงกันแบบนี้วะ
แค่รู้ว่าครัวส่วนตัวหมิงหยุนฮิตขึ้นมาก็ปวดใจจะแย่แล้ว นี่ยังเอาเกลือมาถูแผลฉันอีก คอยดูเถอะ เดี๋ยวแกจะโดนระบบคัดที่หนึ่งออกของฉันจัดการ!
ไม่นานพนักงานฉางหยางเกมส์ก็มาถึงร้าน
พอเห็นเยว่จือโจว หวังเสี่ยวปิน และหลินหวาน เหล่าพนักงานอันเป็นที่รักของเขา เผยเชียนก็อดยิ้มหน้าบานไม่ได้
พนักงานที่ดีต้องเป็นแบบเจ้าพวกนี้!
ตั้งแต่ซื้อกิจการมา ฉางหยางเกมส์ก็ผลาญเงินให้เป็นอย่างดี เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันอัปเกรดช่วยผลาญเงินไปได้ตั้งสิบล้านกว่าหยวน
ถือเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมมากๆ สำหรับเผยเชียน
พนักงานครัวส่วนตัวหมิงหยุน ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู และเถิงต๋าคิดแต่จะทำเงินให้ฉัน เจ้าพวกนั้นต้องมาเรียนรู้จากพวกนายหน่อยแล้ว!
เผยเชียนอยากจัดงานให้รางวัลพนักงานดีเด่นให้ฉางหยางเกมส์ แล้วเอาพวกพนักงานในเครือเถิงต๋ามาดูงาน
เขาดูเบิกบานใจมากขณะผายมือเชิญให้ทุกคนนั่งประจำที่
ในฐานะที่เป็นเสาหลักของฉางหยางเกมส์ เยว่จือโจว หวังเสี่ยวปิน และหลินหวานเคยมาที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนแล้วครั้งหนึ่งตอนเปิดร้าน แต่พนักงานฉางหยางเกมส์หลายคนเพิ่งจะมาเป็นครั้งแรก
ก่อนหน้านี้เผยเชียนยังไม่เชื่อมั่นในฉางหยางเกมส์ เขาจึงไม่ได้ดูแลคนเหล่านี้เหมือนพนักงานเถิงต๋า ตั้งใจจะดูลาดเลาไปก่อน
ตอนนี้ช่วงเวลาสังเกตการณ์ของเขาใกล้จะจบลงแล้ว พนักงานฉางหยางเกมส์ทำให้เผยเชียนยอมรับและรู้สึกชมเชยที่สามารถผลาญเงินได้อย่างต่อเนื่องขนาดนี้
หลังจากนี้เผยเชียนตั้งใจว่าจะลงทุนกับฉางหยางเกมส์เพิ่ม จะได้ขาดทุนต่อไปได้เรื่อยๆ!
ทุกคนนั่งประจำที่
โต๊ะอาหารในห้องโถงถูกจัดวางไม่เหมือนเดิม จากที่จัดไว้เป็นโต๊ะสำหรับสองคนและตั้งห่างกัน ตอนนี้กลายเป็นโต๊ะกลมขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องโถง มีที่นั่งมากกว่ายี่สิบที่ ส่วนพนักงานคนอื่นๆ จะแยกไปตามห้องส่วนตัวต่างๆ
โต๊ะ เก้าอี้ จานชามดูหรูหรามากจนทำให้รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในคฤหาสน์ยุโรป
แม้อาหารจะยังไม่มาเสิร์ฟ แต่พนักงานหลายคนก็เริ่มน้ำลายสอจากแค่มองจานชามสุดหรูบนโต๊ะ
“ดีนะที่อดข้าวเที่ยงมารอจัดเต็มมื้อนี้!”
พนักงานมีอายุหน่อยที่นั่งข้างๆ รีบกระทุ้งศอกใส่ชายคนที่พูดออกมาเสียงดังทันที เพื่อจะสื่อว่าให้ระวังคำพูดคำจาต่อหน้าบอสเผยหน่อย!
เขามั่นใจว่าบอสเผยต้องได้ยินแน่ๆ แม้จะนั่งอยู่ห่างออกไป
แล้วบอสเผยก็หันมามองจริงๆ “น้องคนนั้นชื่ออะไรน่ะ”
ชายหนุ่มที่ประกาศกร้าวว่าอดข้าวมาสะดุ้งโหยง ในใจเริ่มเป็นกังวลว่าเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปรึเปล่า
แต่คนที่ถามคือบอสเผย จะโกหกก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจตอบไปตามตรง “ผม…ผมชื่อห่าวฉยง ครับ”
เผยเชียนยืดหลังตรงทันที ชื่อดีมาก!
ฟังจากชื่อก็รู้เลยว่านี่แหละพนักงานที่เขาต้องการ!
“ทุกคนดูห่าวฉยงไว้เป็นตัวอย่าง
“ครั้งนี้ผมจะไม่ว่าอะไร แต่ครั้งหน้าให้ล้างท้องเตรียมมากินให้เต็มที่เหมือนน้องห่าว!
“แน่นอนว่าผมไม่ได้จะบอกให้พวกคุณอดข้าวเที่ยงจริงๆ แต่แค่กินให้พอหายหิวก็พอ
“ผมตั้งใจเตรียมวัตถุดิบดีๆ มาเพื่อพวกคุณ อย่าให้เสียของกันล่ะ ถึงจะกินจนอ้วกออกมา แต่อย่างน้อยก็ถือว่าได้ลงท้องไปแล้ว!
“เอ้า อาหารมาแล้ว ทุกคนกินกันให้เต็มที่ ใครกินเหลือผมจะให้อยู่กินต่อจนถึงเช้าพรุ่งนี้!”
ตอนแรกทุกคนค่อนข้างเกร็งกัน แต่พอได้ยินที่บอสเผยพูดก็พากันหัวเราะยกใหญ่
“ได้เลยครับบอสเผย! ถึงจะกินจนอ้วกแตก พวกผมก็จะกินให้หมดไม่ให้เหลือสักอย่าง!”
“โอ๊ย เสียดายจัง ตอนเที่ยงกินข้าวไปตั้งเยอะ”
“ถ้ากินอาหารไม่หมดแล้วต้องอยู่กินต่อจะได้ค่ากินล่วงเวลามั้ยครับ”
“ไม่ได้สิ เราต้องทำตามธรรมเนียมของเถิงต๋าที่ไม่อนุญาตให้ทำงานล่วงเวลา! เพราะงั้นตั้งใจกินให้เต็มที่เลยนะทุกคน!”
พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานระหว่างยัดอาหารลงท้อง บรรยากาศเป็นไปอย่างครึกครื้น
พอเห็นท่าทีของเหล่าพนักงานฉางหยางเกมส์ เผยเชียนก็รู้สึกสุขใจ เขาเริ่มรักใคร่พนักงานกลุ่มนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี