หลังส่งอาจารย์เฉียวกลับ เผยเชียนก็กลับไปที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว เขาตั้งใจจะแวะไปออฟฟิศเว็บจงเตี่ยนจงเหวินที่อยู่ชั้นบนของออฟฟิศเถิงต๋า
ตอนนี้กิจการเว็บจงเตี่ยนจงเหวินเป็นไปอย่างราบรื่น พนักงานส่วนใหญ่กำลังง่วนอยู่กับการหาอะไรบันเทิงใจทำ
ถึงจะมียอดผู้ใช้งานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ในภาพรวมถือว่าสถานการณ์ยังแย่อยู่ แถมยังไม่มีสัญญาณว่าจะดีขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ
เว็บจงเตี่ยนจงเหวินยังชื่อเสียงแย่ในเว็บบอร์ดคุยเรื่องเว็บโนเวล นักเขียนส่วนใหญ่มองว่าเว็บนี้เป็นเว็บลวงโลกและพยายามแนะนำไม่ให้นักเขียนใหม่ไปเขียนงานให้เต็มเวลา
มีแต่นักเขียนที่ไร้ซึ่งความทะเยอทะยานเท่านั้นที่เลือกเขียนงานให้เว็บจงเตี่ยนจงเหวินแบบเต็มเวลาเพื่อค่าแรงราคางาม
ด้วยเหตุนี้เหล่าบรรณาธิการจึงมีหน้าที่แค่สองอย่าง
ตรวจต้นฉบับกับสร้างความบันเทิงใจให้ตัวเองด้วยการเขียนนิยาย ไม่ก็เล่นเกม
แน่นอนว่ามีบางคน เช่นจูซิงอัน ที่มองว่าการเขียนพล็อตเนื้อเรื่องให้เกมกลับใจคือฟากฝั่งเป็นความบันเทิงใจอย่างหนึ่ง
แต่เว็บโนเวลทางการของเกมกลับใจคือฟากฝั่งได้ไปโชว์หราอยู่ในหน้าหลักของเว็บไซต์ ทำให้มีนักอ่านแวะเข้ามาสาปแช่งไม่หยุด ถ้าจูซิงอันไม่ได้มีภูมิต้านทานสูงและจิตใจที่เข้มแข็ง เขาอาจจิตใจบอบช้ำไปนานแล้ว
นักอ่านรุมด่านิยายเรื่องนี้ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือพล็อตมันยุ่งเหยิงมาก แถมยังไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึกสนุกเลย อ่านไปแล้วมีแต่ความสับสน
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะสิ่งที่เขาเขียนไม่ใช่นิยายแต่เป็นพล็อตเนื้อเรื่องของเกม ไม่ใช่สิ่งที่ตรงตามความคาดหวังของนักอ่านส่วนใหญ่ในอินเทอร์เน็ต
ทุกคนเริ่มชินชา หลายคนคิดแค่ว่าอยากด่าก็ด่าเลย เพราะยังไงผลงานนี้ก็ทำขึ้นมาให้เชื่อมโยงกับเกมเท่านั้น
นอกจากต้องดูแลเว็บจงเตี่ยนจงเหวินแล้ว หม่าอี้ฉวินยังต้องจัดการเรื่องเว็บ TPDb ด้วย ตอนนี้เขาเริ่มเห็นผลลัพธ์ของเว็บไซต์แล้ว
พอเห็นบอสเผยเดินเข้ามา หม่าอี้ฉวินก็รีบให้คนยกน้ำมาเสิร์ฟก่อนจะรายงานความคืบหน้าล่าสุดของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินให้ฟัง
ห้านาทีต่อมา
ถึงหม่าอี้ฉวินจะพยายามพูดอธิบายสถานการณ์เว็บจงเตี่ยนจงเหวินให้ออกมาสวยหรูหน่อย แต่เผยเชียนก็มองออกว่าเว็บนี้ยังประสบความล้มเหลวอยู่
“เยี่ยม
“เว็บจงเตี่ยนจงเหวินค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ส่วนเว็บ TPDb คุณก็จัดการได้ดีมากเหมือนกัน
“ไม่ต้องเครียดเรื่องที่ยังทำกำไรไม่ได้ รักษาสภาพนี้ไปเรื่อยๆ”
เผยเชียนพอใจกับหม่าอี้ฉวินในฐานะพนักงานมาก
ถึงหม่าอี้ฉวินจะทำงานได้มีประสิทธิภาพมาก แต่ด้วยการชี้นำผิดๆ ของเผยเชียน ความสามารถของเขาก็ไม่ได้นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ เรียกได้ว่าหม่าอี้ฉวินคือหนึ่งในความสำเร็จของเขาเลย
ตั้งแต่ให้หม่าอี้ฉวินรับผิดชอบเว็บจงเตี่ยนจงเหวิน เว็บไซต์ก็ขาดทุนอย่างต่อเนื่อง นักอ่านมีน้อย นักเขียนที่พึ่งพาได้ยิ่งมีน้อยเข้าไปใหญ่ แสดงให้เห็นเลยว่าหม่าอี้ฉวินทำงานได้เยี่ยมยอดจริงๆ
เผยเชียนรู้สึกตื้นตันใจ หม่าอี้ฉวินคือพนักงานดีๆ ที่หาได้ยาก เป็นพนักงานที่เขาไม่ต้องเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อย!
พอเห็นบอสเผยดูท่าจะอารมณ์ดี หม่าอี้ฉวินก็รู้สึกลังเลใจ ไม่รู้ว่าตอนนี้เหมาะไหมที่จะคุยเรื่องนี้
หลังจากครุ่นคิดสักพัก เขาก็ตัดสินใจพูดออกมา
“บอสเผยครับ ผมมีไอเดีย เป็นข้อแนะนำสำหรับเว็บจงเตี่ยนจงเหวินน่ะครับ”
“หืม อะไรเหรอ” เผยเชียนแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางโอเว่อร์เกินไป
ถึงหม่าอี้ฉวินจะเข้าใจความเป็นเว็บโนเวลผิดมหันต์ แต่เขาก็เป็นคนที่ฉลาดมาก
พอได้นั่งแท่นเป็นผู้บริหารเว็บจงเตี่ยนจงเหวินมาสักพัก ก็คงจะมีไอเดียเกี่ยวกับการพัฒนาเว็บไซต์ต่อไปในอนาคต ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
หม่าอี้ฉวินพูดขึ้น “ผมคิดมาสักพักแล้วครับบอสเผย ตอนนี้ปัญหาใหญ่ของเว็บจงเตี่ยนจงเหวินคือเราขึ้นค่าแรงให้นักเขียนระดับกลางไม่ได้
“นักเขียนระดับล่างมีเงินเดือนที่แน่นอนจากการเป็นนักเขียนประจำ
“แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่นักเขียนระดับล่างจะขยับขึ้นมาเป็นระดับกลาง เพื่อหาเงินไปจุนเจือครอบครัวหรือหาเงินสำหรับใช้จ่ายจากนักอ่านที่มากดติดตาม
“เว็บไซต์เรามีนักอ่านน้อย เงินที่ได้จากการติดตามของนักอ่านก็เลยไม่มากพอ ถึงนักเขียนจะสร้างผลงานดีๆ แต่มีข้อจำกัดเรื่องคนเข้าเว็บไซต์น้อย จึงมีโอกาสต่ำมากที่นิยายจะดังขึ้นมาได้”
เผยเชียนพยักหน้า
ก็จริง ฉันเองก็เคยคิดถึงปัญหาข้อนี้มาก่อนเหมือนกัน
ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพราะเว็บไซต์จะได้ขาดทุนไปเรื่อยๆ…
แต่พอหม่าอี้ฉวินยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เผยเชียนก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่ได้อีกต่อไป ทำได้แค่พยักหน้าเห็นด้วย
เพราะคงจะดูแปลกถ้าบอสเผยผู้ชาญฉลาดจะไม่เข้าใจปัญหานี้
หม่าอี้ฉวินพูดต่อ “ผมคิดทางแก้มาแล้วครับ
“เราควรจะเพิ่มสัดส่วนค่าตอบแทนของนักเขียนระดับกลางให้เท่ารายได้ของนักเขียนระดับท็อป ถ้าได้เงินจากยอดติดตามไม่มากเท่าสัดส่วนนั้น เราจะเป็นคนออกเงินเสริมส่วนที่ขาดให้
“สมมติว่ามีนิยายดีๆ บนเว็บเรา แล้วคุณภาพงานดีเท่านิยายดังๆ ในเว็บอู๋เซียนจงเหวิน เราจะช่วยจ่ายเงินเพิ่มให้ในสัดส่วนที่ควรจะได้
“ถ้าทำแบบนี้นักเขียนระดับล่างก็ไม่ต้องกลัวว่านิยายจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดถ้ามาลงที่เว็บเรา จะได้มีกำลังใจในการรังสรรค์ผลงานดีๆ”
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “ฟังดูเข้าท่าดีนะ แต่จะตัดสินยังไงว่าเรื่องไหนคุณภาพถึงขั้นล่ะ”
หม่าอี้ฉวินตอบ “ส่วนหนึ่งวัดจากสถิติบนเว็บได้ครับ เช่น ยอดติดตามต่อยอดนักอ่านที่จ่ายเงินทั้งหมด ยอดไลก์ ยอดกดเข้าดู และอีกส่วนเราจะเป็นคนตัดสินเองครับ
“ตรงนี้มีแค่ผมที่ประเมินได้”
หม่าอี้ฉวินไม่ได้เพิ่งจะค้นพบปัญหาวันนี้
แต่เขาต้องคิดหาทางแก้ปัญหาและรวบรวมความกล้าในการบอกออกไป ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี