ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 43
“เพราะงั้นผมเลยคิดว่ามันน่าจะเป็นบททดสอบของบอสเผย เป็นหัวข้อที่กำหนดให้ทำให้ได้”
“บอสเผยเก่งเรื่องการเสี่ยงดวงที่ลงทุนต่ำแต่ได้ผลตอบแทนสูง”
“เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายกับเกมแม่ทัพผีเองก็เป็นแบบนั้น!”
“เพราะงั้นเราต้องสร้างผลลัพธ์ที่ดีที่สุดโดยใช้ทรัพยากรให้น้อยที่สุดเหมือนกัน!”
“ผมคิดเรื่องนี้ดูหลายๆ จุดแล้ว ตัวละคร ฉากหลัง กับคัตซีน…เราต้องประหยัดกับตรงนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่อย่างนั้นโหมดเนื้อเรื่องก็จะไร้ความหมาย เราต้องใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดตรงจุดที่จำเป็นที่สุด!”
เปาซวี่มั่นใจอย่างนั้น
หวงซื่อปั๋วยังคงพยักหน้าเห็นด้วย
เปาซวี่พูดต่อ “จริงๆ ถ้าเราเลือกที่จะใช้ทรัพยากรให้ประหยัดที่สุดเท่าที่ทำได้ เราก็เหลือตัวเลือกให้ทำไม่กี่อย่าง”
“อย่างแรกคือเรื่องการออกแบบตัวละคร ตัวเกมใช้มุมมองบุคคลที่หนึ่ง ทำแบบนี้เราก็จะลดทอนเรื่องการสร้างโมเดลตัวละครไป สร้างให้เห็นแค่แขนกับขาก็พอ”
“แนวเกมใช้เป็นธีมซอมบี้ก็ได้ จะมีศัตรูสองแบบในเกม คือซอมบี้กับทหารรับจ้าง เราใช้เทมเพลตทั่วไปมาปรับเพิ่มได้จะได้มีศัตรูหลายรูปแบบ”
หวงซื่อปั๋วพยักหน้า “โอเค เข้าใจแล้วครับ เป็นความคิดที่ดีเลย แต่ผมว่าเนื้อเรื่องจะไม่ค่อยมีอะไรเลยนะถ้ามีแค่ซอมบี้กับทหารรับจ้าง เราต้องมีตัวละครเสริมด้วย”
“ผมคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว เราต้องการแค่ตัวเดียวพอ เอาเป็นเด็กผู้หญิง”
เปาซวี่มองกระดาษที่เหมือนยันต์ในมือ “เพื่อให้ประหยัดทรัพยากร ผมว่าจะสร้างให้เด็กผู้หญิงคนนี้พูดไม่ได้ เราจะได้ตัดเรื่องบทพูดกับค่าพากย์เสียงไป ทั้งเกมจะใช้แค่เสียงเอฟเฟกต์ต่อสู้ที่เห็นกันบ่อยๆ”
หวงซื่อปั๋วนิ่งไป “หืม ตัวละครเสริมตัวเดียวในเกมเป็นเด็กที่พูดไม่ได้เหรอครับ แล้วเราจะดำเนินเรื่องยังไงล่ะ”
ตามความเข้าใจของหวงซื่อปั๋ว บทพูดของตัวละครเสริมถือเป็นองค์ประกอบสำคัญในการเพิ่มความเข้มข้นให้เนื้อเรื่องและแสดงให้เห็นถึงลักษณะนิสัยของตัวละคร
ถ้ามีตัวละครเสริมแค่ตัวเดียวในเรื่องแล้วยังพูดไม่ได้ ทั้งเกมก็เงียบเป็นเป่าสากกันพอดี
เปาซวี่คิดถึงจุดนี้ “ใช่ครับ…เราไม่มีทางเลือก ถ้าปรับตามก็ต้องเป็นแบบนี้ ถ้าจะให้เด็กพูดได้ เราต้องหามืออาชีพมาพากย์เสียง ไม่ใช่แค่นั้นนะ เราต้องหาสำเนียงที่เหมาะกับภูมิหลังตัวละครด้วย ซึ่งก็ต้องวุ่นวายกันทีเดียว”
“อีกอย่างผมว่าเด็กพูดไม่ได้ก็ไม่กระทบเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เราใช้จุดอื่นมาแทนก็ได้”
“อย่างเช่น ท่าทาง สีหน้า การเคลื่อนไหว”
“ถ้าเป็นตัวละครที่พูดไม่ได้ เด็กผู้หญิงนี่แหละที่เหมาะที่สุด”
“ที่ต้องมีเด็กคนนี้ในเกมมีอยู่สองเหตุผล”
“ข้อแรกคือเป็นตัวช่วยปรับอารมณ์ ทั้งเกมมีแค่ซอมบี้กับทหารรับจ้าง เด็กคนนี้จะเป็นเหมือนแสงไฟท่ามกลางความมืดสำหรับเหล่าเกมเมอร์ เด็กสาวจะมาเป็นตัวปรับสมดุลอารมณ์ในเกม จะได้ไม่มีแค่เสียงยิงปืนกันปังๆๆ อย่างเดียว”
“ข้อสองคือ เด็กจะเป็นตัวช่วยแก้ปัญหาในเกม เกมแสตนด์อโลนดังๆ ของต่างประเทศก็ใช้กลยุทธ์ที่คล้ายๆ กันคือให้ NPC ช่วยแก้ปัญหาในเกม เราอาจจะสร้างฉากให้ประตูหลักล็อกอยู่ ทางออกมีแค่ช่องระบายลมแคบๆ ด้านข้างเพื่อให้เด็กคนนี้มุดเข้าไปช่วยตัวเอกเปิดประตู”
“ถ้าทำแบบนี้ ไม่ว่าจะในแง่อารมณ์หรือการเล่นเกม เด็กคนนี้จะเป็นตัวละครที่สำคัญมากๆ สำหรับผู้เล่น”
หวงซื่อปั๋วพยักหน้า “โอเค ฟังดูดีเลยครับ! แต่ผมมีคำถามอีกข้อ แล้วเรื่องภูมิหลังของเนื้อเรื่องล่ะ เอาเป็นธีมวันโลกแตกเหรอครับ ธีมของโลกต้องเข้ากับซอมบี้ เด็กผู้หญิง แล้วก็ทหารรับจ้าง ต้องสมเหตุสมผล ไม่ดูดึงดังเกินไปด้วย”
เปาซวี่ขีดเส้นใต้อะไรสักอย่างบนกระดาษยันต์ “ทีนี้ก็มาถึงจุดที่สอง เรื่องฉากหลัง”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี