ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 45
หวงซื่อปั๋วแสนดีใจเมื่อเห็นข้อความที่บอสเผยตอบกลับ
งานของพวกเขาได้รับการยอมรับจากบอสเผยแล้ว!
หมายความว่าทิศทางที่พวกเขาเลือกนั้นตรงกับสิ่งที่บอสเผยต้องการ บอสเผยช่างเป็นคนที่วิสัยทัศน์กว้างไกลจริงๆ!
ภาพลักษณ์ของเผยเชียนในสายตาของหวงซื่อปั๋วดูสูงส่งขึ้นไปอีก
“บอสเผย มีอีกอย่างครับ เรื่องชื่อเกม”
“เปาซวี่อยากใช้ชื่อฐานทัพกลางทะเล ผมว่าชื่อนี้ดูแปลกๆ ไม่ค่อยดึงดูดใจ แต่ผมก็ตั้งชื่อไม่เก่ง คิดชื่อดีๆ ไม่ออก…บอสเผยมีอะไรอยากแนะนำไหมครับ”
ฐานทัพกลางทะเลหรือ
ทำไมชื่อฟังดูคุ้นๆ จัง
เผยเชียนนึกขึ้นได้ทันใด “จริงด้วย! ชื่อเหมือนหนังในชาติก่อน[1]ที่เจ๊งไม่เป็นท่าเลย!”
เขาเลือกชื่อนี้ทันที “ฐานทัพกลางทะเลฟังดูดี! เอาชื่อนี้เลย!”
“จริงเหรอครับ บอสเผยไม่ลองคิดดูอีกทีเหรอครับ เรายังมีเวลาตัดสินใจเรื่องชื่ออยู่”
“ไม่เป็นไร! ฐานทัพกลางทะเลแหละดีแล้ว! ผมชอบชื่อนี้!”
“โอเคครับบอสเผย งั้นเดี๋ยวผมไปจัดการเรื่องร่างแบบต่อก่อนนะครับ” หวงซื่อปั๋วได้แต่ทำใจยอมรับ
เผยเชียนปลื้มปริ่ม
ชื่อฐานทัพกลางทะเลไม่ดีตรงไหน ออกจะสุดยอด!
ดูเป็นชื่อมงคลจะตาย!
น่าจะทำให้เราเสียเงินได้แน่นอน!
พวกนี้ไม่รู้หรอกว่าลงทุนไปสามร้อยล้านแต่ทำรายได้รวมได้แค่ร้อยมันเป็นแบบไหน เขาเรียกว่าเจ๊งยับ!
ถ้าหนังเรื่องนั้นขาดทุนยับขนาดนั้น เกมของเราที่ชื่อคล้ายๆ กันก็น่าจะพาขาดทุนได้สักหลายล้านเหมือนกันใช่ไหม
ใช่! ช่างเป็นชื่อที่เหมาะกับเกมของเราจริงๆ!
เผยเชียนพอใจกับชื่อเกมมาก
…
บริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยี กลางดึก
ทุกคนในทีมออกแบบยังคงทำงานกันมือเป็นระวิง
หวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่ทำงานล่วงเวลาตลอดสองวันที่ผ่านมาเพื่อเร่งออกแบบร่างให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นจะได้เข้าสู่ช่วงพัฒนาเกมอย่างเป็นทางกันเสียที
คนอื่นๆ ในทีมออกแบบได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่อื่น
พอร่างแบบเสร็จ งานแต่ละส่วนจะแยกย่อยออกมาให้คนอื่นๆ ในทีมออกแบบจัดการ จากนั้นหวงซื่อปั๋วจะเป็นคนสรุปงาน
งานที่ว่ารวมถึงทรัพยากรงานภาพอย่างโมเดลเกมและอาวุธ ต้องจัดการทุกอย่าง
มีหลายอย่างต้องทำ
แต่หวงซื่อปั๋วก็ไม่ได้ขอให้คนอื่นอยู่ทำงานล่วงเวลา ทุกคนสมัครใจอยู่ต่อกันเอง หวงซื่อปั๋วพยายามเกลี้ยกล่อมแล้วแต่ก็ไม่เป็นผล!
พอทำอะไรไม่ได้ เขาเลยเลือกที่จะปล่อยไปแบบนี้
คนอื่นๆ ก็มีทัศนคติในการทำงานเหมือนหวงซื่อปั๋ว
ทุกคนล้วนเป็นพนักงานระดับล่างในบริษัทเดิม ต้องทำงานแสนจำเจที่ไม่ได้ใช้ทักษะเฉพาะทางอะไร แถมยังโดนรังแกอยู่ตลอด
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อได้มาทำงานที่บริษัทเถิงต๋า
ทุกคนได้รับผิดชอบงานออกแบบย่อยๆ ของตัวเอง
บรรยากาศการทำงานเป็นกันเอง มีเจ้านายที่เข้าอกเข้าใจและเพื่อนร่วมงานที่เป็นมิตร ทุกคนต่างพยายามเพื่อเป้าหมายเดียวกัน
ที่สำคัญที่สุดคือ เกมที่พวกเขากำลังสร้างไม่ใช่เกมจำพวกดูดเงินผู้เล่นจากไอเทมโง่ๆ ที่มีให้ซื้อในเกม แต่เป็นเกมที่มีระบบการเล่นที่ดีเยี่ยม!
ปัจจัยเหล่านี้ทำให้พวกเขามีไฟในการทำงานและอยากอยู่ทำงานล่วงเวลากัน
หวงซื่อปั๋วได้แต่ปล่อยให้พวกเขาทำตามที่ใจอยาก
ถึงอย่างไรพวกเขาก็น่าจะทำงานล่วงเวลากันได้แค่สัปดาห์เดียว พอแบบร่างเสร็จ ภาระงานก็จะลดลง น่าจะไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง
เปาซวี่ใช้เวลาช่วงที่ผ่านมาลองเล่นเกม FPS หลายเกม โดยเฉพาะเกมดังๆ จากบริษัทต่างประเทศ
การสร้างเนื้อเรื่องดีๆ ให้เกมฐานทัพกลางทะเลไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย
ถ้าจะให้ผู้เล่นอินกับเนื้อเรื่องผ่านเด็กหญิงผู้เป็นใบ้แค่คนเดียวก็ต้องมีการออกแบบที่ดีเยี่ยม
“พี่หวง เนื้อเรื่องส่วนนี้ดีมากเลยครับ เดี๋ยวผมอัดแล้วส่งไปให้ดูว่าเอามาปรับใช้กับของเราได้รึเปล่า” เปาซวี่ว่า
“โอเคครับพี่เปา ได้รับแล้ว”
หวงซื่อปั๋วเปิดวิดีโอที่เปาซวี่ส่งมาแล้วดูเนื้อเรื่องที่เล่าผ่านมุมมองบุคคลที่หนึ่ง
ทั้งสองทุ่มเทกับเนื้อเรื่องมาก เพราะเนื้อเรื่องก็เป็นหนึ่งในจุดสำคัญของเกม พวกเขาต้องทำออกมาให้ดีเยี่ยม
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี