ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 614

วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม

เผยเชียนลุกขึ้นนั่งบนเตียงพลางหาว

วันนี้มีประชุมผู้จัดการฝึกหัด

ช่วงการสอบผ่านไปแล้ว เผยเชียนมีงานมากมายให้จัดการ ถึงจะพออ่าน หนังสือไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วเขาก็ต้องล้มเลิกเรื่องสอบให้ได้คะแนนดีขึ้นกว่าเดิม

แต่เขาก็ไม่ได้กังวลอะไร แต่ก็แอบเป็นห่วงว่าอาจารย์จะต้องปวดหัวพยายาม คิดหาทางทำให้เขาผ่านให้ได้

ส่วนเรื่องการสอบของเหล่าผู้จัดการฝึกหัด เผยเชียนไม่ได้กังวลเลย

เพราะยังไงพวกเขาก็ล้วนเป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนโดดเด่นอยู่แล้ว แค่ให้ เวลาได้เตรียมตัวก่อนสอบ ยังไงก็ทำคะแนนออกมาได้ดีแน่นอน

วันคืนที่ไม่มีเหล่าผู้จัดการฝึกหัดนั้นยากแสนสาหัสสำหรับเผยเชียน แค่ยกเลิก การประชุมไปครั้งเดียว สโมสร DGE กับแอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ ก็ปล่อยท่าไม้ตาย ออกมาแล้ว นอกจากนั้น IOI กับโมหยูเดลิเวอรี่ยังสร้างเรื่องให้ต้องปวดหัวจาก ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ ทำเอาเผยเชียนพะว้าพะวังสุดๆ

เหยียบกับระเบิดไปแล้วขนาดนี้ ใครจะไปรู้ว่ามีระเบิดที่ยังไม่ถูกค้นพบฝังอยู่ ใต้พื้นอีกมากเท่าไหร่

เพราะงั้นจึงต้องกลับมาจัดการประชุมผู้จัดการฝึกหัด!

หลังอาบน้ำเสร็จ เผยเชียนก็มองนาฬิกา ตอนนี้ยังเช้าอยู่

เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาเช็กดูว่าทุกคนคิดยังไงกับแอปชีวิตเถิงต๋าและโมหยูเด ลิเวอรี่

ข่าวออกอากาศไปเมื่อคืน หลังผ่านการบ่มกระแสอยู่หนึ่งคืน ความคิดเห็น มากมายก็ปรากฏให้เห็นบนอินเทอร์เน็ต

คนหนึ่งบอกว่า พอที่บ้านได้ดูข่าวก็ออกปากเลยว่าต่อไปให้สั่งแค่โมหยูเดลิ เวอรี่

อีกคนบอกว่า บริษัทพวกเขาลงความเห็นว่าตั้งแต่นี้ไป เวลามีประชุมจะสั่ง อาหารจากสือเหอเท่านั้น

หลายคนยังบอกด้วยว่า พวกเขาซื้อกล่องข้าวมาใช้ส่วนตัว โพสต์ที่น่าโมโห ที่สุดคือไอ้คนที่บอกว่าซื้อกล่องข้าวครบเซตทุกสี เหตุผลไม่มีอะไรเลยนอกจากแค่ อยากเก็บให้ครบเซตเพราะเห็นว่าสวยดี!

เผยเชียนเหนื่อยใจ

ไอ้โพสต์แรกๆ ยังพอปล่อยผ่านได้ ในยุคที่ต้องแยกขยะ เขาพอจะเข้าใจคนที่ สั่งโมหยูเดลิเวอรี่เพื่อลดความยุ่งยากให้ชีวิต

แต่จะให้ทนไอ้คนที่บอกว่าซื้อกล่องข้าวครบทุกสีมาเก็บสะสมได้ยังไงไหว

คนบ้าที่ไหนสะสมของแบบนี้กันวะ

บอกได้แค่ว่าโลกนี้นั้นกว้างใหญ่ มีคนอยู่มากมายหลายประเภท เขาแค่ไม่ เข้าใจว่าทำไมคนถึงมองของแบบนี้เป็นสมบัติควรค่าแก่การเก็บสะสม…

ตอนนั้นเอง เผยเชียนก็เห็นโพสต์บนเว่ยป๋อที่ได้รับความสนใจมากทีเดียว!

“ฉันขำแทบตกเก้าอี้ จำลูกค้าคนที่อยู่ในข่าวโมหยูเดลิเวอรี่เมื่อคืนได้มั้ย ตอน แรกฉันนึกว่าหน้าม้าเพราะเห็นว่าจริงจังมาก กลายเป็นว่าเวอร์ชันเต็มกลับ เป็นงี้!”

ด้านล่างโพสต์มีวิดีโอแนบมาด้วย

นักข่าวมาถึงโมหยูเดลิเวอรี่แล้วสุ่มถามลูกค้าคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าเล่นมือถือ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกสัมภาษณ์อยู่

“คิดยังไงเหรอ ผมคิดว่าตัวเองโคตรขี้เกียจแยกขยะเลย…

“กำลังอัดอยู่เหรอครับ นี่สัมภาษณ์ผมอยู่เหรอ มาจากรายการข่าวกันเหรอ ครับ

“เอ่อ การแยกขยะเป็นเรื่องดีครับ! เป็นหน้าที่ของทุกคนที่จะต้องช่วยกัน ปกป้องสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ! ผมคิดว่าโมหยูเดลิเวอรี่ จัดการในจุดนี้ได้ดีมาก

“ช่วยลบที่พูดไปตอนแรกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”

นักข่าวพยายามกลั้นขำ “ได้เลยค่ะ ไม่ต้องห่วง”

คลิปนี้เป็นกระแสว่อนอินเทอร์เน็ต คอมเมนต์ใต้คลิปเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่หยุด!

“ฮ่าๆๆ โคตรฮา ช่วงแรกเป็นชาวเมืองจิงโจวทั่วไป ต่อมากลายเป็นคนน่ายก ย่องขึ้นมาซะงั้น!”

“โคตรจริงเลย ตอนแรกฉันก็คิดว่าเตี๊ยมกันไว้ กลายเป็นว่าสุ่มสัมภาษณ์จริงๆ ไม่งั้นคนในคลิปไม่หลุดพูดความรู้สึกจริงๆ เพราะตอนแรกไม่เห็นกล้องหรอก!”

“ช่างเป็นชาวเมืองจิงโจวที่น่ารักจริงๆ ถึงปากจะบอกว่าไม่สนเรื่องแยกขยะ เพราะทำให้ชีวิตยุ่งยาก แต่เขาก็พยายามทำเต็มที่เพื่อสนับสนุนเรื่องนี้โดยการ เปลี่ยนนิสัยตัวเอง ทุกคนควรชมเขาที่ไม่แอบไปทิ้งขยะโดยไม่ใส่ใจสังคม!”

“‘ช่วยลบที่พูดไปตอนแรกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ’ ฮ่าๆๆ! ไอ้หนุ่มหน้าใส โดนนักข่าวเล่นเข้าให้!”

“ไม่ใช่สักหน่อย นักข่าวก็ตัดออกไม่ได้เอาออกข่าว แต่ก็แค่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ เอามาลงเว่ยป๋อนี่นา ฮ่าๆๆ”

“เอ่อ ฉันติดอยู่เรื่องหนึ่ง ทุกคนสังเกตเห็นลูกค้าคนอื่นๆ ตอนต้นคลิปมั้ย มี อยู่คนนึงที่แผ่นหลังดูคุ้นๆ เป็นแผ่นหลังเดียวกับในโทรศัพท์ฉันเลย!”

เผยเชียน “?”

แผ่นหลัง?

แค่แผ่นหลังก็จำได้เลยเหรอ

ส่วนจะเป็นแผ่นหลังใครนั้นก็แทบไม่ต้องสืบ

เผยเชียนรีบสืบข้อมูลเพิ่มและพบโปรไฟล์เว่ยป๋อเจ้าของคอมเมนต์ โพสต์ ล่าสุดของเขาเองก็เป็นกระแส มีคนแชร์เป็นพันๆ!

“ช็อกสนั่น! บอสเผยอยู่ที่ร้านตอนนักข่าวสัมภาษณ์ผู้จัดการโมหยูเดลิเวอรี่! ดู ภาพแผ่นหลังทั้งสองนี่สิ เหมือนกัน 99% สูทก็ตัวเดียวกัน หุ่นก็ขนาดเดียวกัน แม้แต่รูปทรงของหัวยังเหมือนกันเป๊ะ!”

ใต้โพสต์มีรูปสองรูปวางเทียบกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน