เข้าสู่ระบบผ่าน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 62

หลินหวานบอกว่าจะลงชื่อให้ของรางวัลเพิ่มเป็นปืนกิเลนเพลิงถ้าเขาทดสอบเกมให้อย่างจริงจัง

อย่างไรเสียราคาตลาดของปืนกิเลนเพลิงก็อยู่ที่แปดร้อยแปดสิบแปดหยวน…

แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เฉินชาก็ส่ายหน้า โยนความคิดนั้นไปจากหัว

ปืนกิเลนเพลิงนี่จะราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนได้อย่างไร มันก็แค่โค้ดในเกม ใครจะไปซื้อกัน

ถ้าไม่มีใครซื้อ ปืนนี่ก็ไร้ค่าสิ

ใช่ ตราบใดที่ไม่มีใครซื้อปืนกิเลนเพลิง เกมนี้ก็จะเป็นเกมที่ยุติธรรมกับผู้เล่นทุกคน

เฉินชาไม่เข้าใจเกมนี้ เกม FPS ที่เขาเคยเล่นอย่างเกม Counter Strike ไม่มีของให้ซื้อเพิ่มในเกม ทำกำไรจากการขายเกมอย่างเดียว เกม FPS อย่างเกมกระสุนเพชรฆาตที่เปิดให้ดาวน์โหลดฟรีก็มีระบบพรีเมี่ยมให้ผู้เล่นจ่ายเงินไต่ระดับพรีเมี่ยมของตัวเอง

แต่เขาไม่เคยพบเห็นเกมแบบเกมฐานทัพกลางทะเลมาก่อน

เฉินชาออกจากหน้าร้านค้าในเกม จากนั้นก็เข้าไปดูระบบอื่นๆ ในเกมด้วยความสงสัย

“มีโหมดต่อสู้ในเกมเยอะมาก โหมดผีกับโหมดไบโอเคมิเคิลเหรอ ไม่เห็นเคยได้ยิน”

“อะไรกัน มีโหมดเนื้อเรื่องด้วย”

เฉินชาแสนแปลกใจเมื่อได้เห็นโหมดผีและโหมดไบโอเคมิเคิล แต่ก็ไม่ได้ตื่นตกใจกับโหมดพวกนั้นเท่าไหร่

ถึงอย่างไรเกมแนว FPS ก็มักจะพัฒนาโหมดต่อสู้ใหม่ๆ ออกมาอยู่แล้ว

แต่เฉินชาก็ต้องตะลึงงันไปเมื่อได้เห็นโหมดเนื้อเรื่อง

ไม่ว่าจะเป็นเกม Counter Strike หรือเกมแนว FPS เกมอื่นในประเทศ ไม่เคยมีเกมไหนทำโหมดเนื้อเรื่องมาก่อน!

การวางพล็อตเนื้อเรื่องให้เกม FPS เป็นสิ่งที่ดูจะต้องลงทุนลงแรงมาก แต่ได้ผลตอบแทนน้อย ผู้พัฒนาเกมในประเทศส่วนใหญ่จึงไม่สามารถทำได้!

เกมดังๆ บางเกมมีการวางพล็อตเนื้อเรื่อง แต่ก็มักจะเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ทุนหนา เป็นเกมที่มีคอนเซ็ปต์แตกต่างจากเกม FPS ทั่วไป!

เทียนหัวสตูดิโอลงทุนกับเกมกระสุนเพชรฆาตไปเยอะมากเพื่อให้องค์ประกอบทุกอย่างของเกมออกมาสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่ได้ใส่เนื้อเรื่องเข้าไป

เหตุผลหนึ่งก็เพราะโจวมู่หยันคิดว่าเป็นเรื่องไม่จำเป็น เหตุผลที่สองคือเขาไม่มั่นใจว่าจะทำได้!

แล้วทำไมเกมฐานทัพกลางทะเลที่ไม่ได้ดังอะไรถึงกล้าใส่โหมดเนื้อเรื่องเข้ามา ทั้งๆ ที่เทียนหัวสตูดิโอยังไม่กล้าใส่เข้าไปในเกมกระสุนเพชรฆาต

เรื่องนี้ทำให้เฉินชารู้สึกสนใจ

เขาไม่ได้ปิดเกมทันทีอย่างที่คิดไว้ และตัดสินใจลองเล่นโหมดเนื้อเรื่องดู

เฉินชาเตรียมตัวพบกับความน่าเบื่อหน่ายและความน่ารังเกียจของโหมดเนื้อเรื่อง

เข้าสู่โหมดเนื้อเรื่อง

หน้าจอว่างเปล่า

หน้าจอว่างเปล่าไปพักหนึ่ง

เฉินชาเกือบจะคิดว่าเป็นบั๊กในเกม แต่ไม่นานเสียงก็ดังขึ้นผ่านหูฟัง

“เขาตายแล้วเหรอ”

“ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่มีทางที่เขาจะรอดได้หลังสัมผัสไวรัส G”

“โยนเขาทิ้งไว้ที่นี่แล้วกัน”

เสียงพากย์เป็นภาษาอังกฤษโดยเจ้าของภาษา โชคดีที่มีซับไตเติ้ลขึ้นบนหน้าจอที่ยังคงว่างเปล่าอยู่

หน้าจอค่อยๆ มืดลง บ่งบอกว่าตัวเอกโดนโยนทิ้งไว้

หลังจากนั้น เสียงฝีเท้าก็ค่อยๆ เลือนหายไป

บทที่ 62 มีโหมดเนื้อเรื่องด้วยจริงๆ เหรอ 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี