วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม
ที่หน้าทางเข้าสโมสร DGE หวงวั่งกับผู้จัดการซูเตรียมออกเดินทางกลับเซี่ยงไฮ้ สมาชิกสโมสร DGE ทุกคนมาบอกลาเพื่อนกันพร้อมหน้าพร้อมตา
“ไปถึงแล้วก็พยายามเข้ากับเพื่อนร่วมทีมใหม่ให้ได้นะ ถ้านายเล่นแย่ ก็ถือเป็นความอัปยศของ DGE”
“รักษามาตรฐานตัวเองให้ดี อย่าให้รู้ว่ากากลง ถ้าเป็นงั้นขึ้นมาเจอฉันสวดยับแน่!”
“ถ้ามีเวลาก็แวะมาเล่นด้วยกันบ้างนะ”
โค้ชย่าหลิงพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “รักษากิจวัตรที่ดีต่อสุขภาพเอาไว้นะ คุณพยายามอย่างหนักตลอดสองสามเดือนที่ผ่านมาจนได้หุ่นแบบนี้ ถ้าเลิกขึ้นมาก็จะกลับไปอ้วนอีก ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาจะสูญเปล่า”
จางหยวนตบบ่าหวงวั่ง “ถ้าเจอปัญหาอะไรก็บอกมาได้ เราพร้อมช่วยคุณแน่นอน ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหน ยังไงคุณก็คือสมาชิกของทีมเรา!”
หวงวั่งตื้นตันใจจนน้ำตาเอ่อขณะที่พยักหน้าขึ้นลงไม่หยุด
น่าเสียดายที่บอสเผยแวะมาไม่ได้วันนี้ บอสอาจจะไม่อยากเห็นภาพหวงวั่งกับเพื่อนๆ อำลากันและกัน
ผู้จัดการซูพูดขึ้น “วางใจได้เลยครับผู้จัดการจาง เราจะเอาเงินที่บอสเผยให้มาไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด พอกลับถึงเซี่ยงไฮ้ ผมจะไปคุยกับบอร์ดบริหารของสโมสรและทำตามที่บอสเผยบอกให้ได้มากที่สุดเพื่อมอบสภาพแวดล้อมการฝึกที่ดีขึ้นสำหรับหวงวั่งและนักกีฬาคนอื่นๆ! ถึงตอนนั้น พวกเราพร้อมต้อนรับทุกคนไปตรวจสถานที่ได้ทุกเมื่อเลยครับ!”
จางหยวนพยักหน้า “โอเคครับ ถ้าต้องการอะไรบอกผมได้เลยนะครับ”
ตอนผู้จัดการซูกำลังจะกลับออกไป เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันกลับมาถาม “จริงด้วยครับ ถ้าขาดสมาชิกทีมไปจะไม่กระทบทีมสองในการแข่งซ้อมมือในอนาคตใช่มั้ยครับ”
งานแข่งโชว์ฝีมือของ ZZ ไลฟ์สตรีมจบลงเรียบร้อยแล้ว และการแข่งซ้อมมือระหว่างสโมสรต่างๆ ก็เริ่มจัดขึ้นตามตารางที่วางเอาไว้
หวงวั่งเป็นหัวหน้าทีมสองของ DGE ตอนนี้พอขาดเขาไปทีมก็เหลือแค่สี่คน ผู้จัดการซูจึงเป็นห่วงว่าการแข่งซ้อมมือจะมีปัญหาเพราะเขาซื้อตัวสมาชิกทีมมา
จางหยวนยิ้ม “ไม่ต้องกังวลครับ เราประกาศรับคนตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว มีคนสมัครเข้ามาเยอะเลย เราตัดสินใจแล้วว่าจะออกค่าเดินทางไปกลับให้มาทดสอบฝีมือรายคน แล้วเลือกคนที่ฝีมือดีที่สุดมาแทนตำแหน่งหวงวั่ง
“พอได้คนแล้ว เราจะปรับสมดุลระดับความสามารถทั้งสองทีม เพราะงั้นก็วางใจได้ครับว่าการแข่งซ้อมมือจะไม่ได้รับผลกระทบแน่นอน”
ผู้จัดการซูพยักหน้า “ถ้างั้นก็โอเคครับ งั้นพวกเราขอตัวก่อน ไว้เจอกันใหม่นะครับ!”
เจียงฮ่วนเหมือนนึกอะไรขึ้นได้จึงรีบตะโกนบอกหวงวั่ง “มนุษย์หลายหน้าที่มาใหม่มีจุดแข็งหลายข้อ สกิลแปลงกายเป็นฮีโร่ตัวอื่นและขโมยสกิลฮีโร่ตัวนั้นมาใช้น่าจะเป็นประโยชน์มากในการแข่ง ไม่แน่อาจจะเป็นฮีโร่ที่มาแรงที่สุดในการแข่งขันชิงแชมป์โลก หาเวลาฝึกเล่นตัวนี้บ่อยๆ ล่ะ”
หวงวั่งพยักหน้า “รู้แล้วน่า ไม่ต้องห่วง”
พอแท็กซี่ของหวงวั่งขับออกไปไกล ทุกคนก็กลับเข้าสโมสร
“ถึงเจ้าเด็กนั่นจะเสียงดังน่ารำคาญ แต่ทำไมถึงเศร้าใจที่เห็นเขาจากไปก็ไม่รู้” จางหยวนพูดอย่างเศร้าๆ
“เอาเถอะครับ เดี๋ยวสมาชิกคนใหม่ก็มาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะทนความหนักหน่วงของการเทรนร่างกายได้เท่าหวงวั่งมั้ย” โจวเป็นห่วง
หวงวั่งเป็นหัวหน้าทีมสอง จึงเป็นคนที่ต้องออกกำลังหนักกว่าทุกคนในสโมสร
แต่การเทรนร่างกายที่โค้ชย่าหลิงเพิ่มให้นั้นจะเหมาะกับลักษณะร่างกายแต่ละคน เพราะเธอคิดแผนการเทรนให้เองเป็นรายบุคคล
ถึงอย่างนั้นเด็กใหม่ก็น่าจะต้องรับศึกหนักแน่นอน
เจียงฮ่วนยิ้มบาง “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมดูแลเด็กใหม่ให้เป็นอย่างดีเลย”
จางหยวนหันมองอีกฝ่ายด้วยสายตามีเลศนัย “เจียงฮ่วน คุณคิดว่าตัวเองไม่ต้องกังวลอะไรแล้วเหรอ คิดเหรอว่าพอมีคนใหม่เข้ามา ทีมสองก็ไม่มีทางชนะทีมคุณได้
“ฝันไปเถอะ!
“พอคนใหม่เข้ามา เราจะให้เขาเป็นผู้เล่นเลนกลางของทีมหนึ่ง ส่วนเสี่ยวโจวจะย้ายไปเล่นเลนกลางและเป็นหัวหน้าทีมสอง!”
สมาชิกทีมหนึ่งและทีมสองตกใจกันอย่างเห็นได้ชัด
“หา”
สถานการณ์ทั้งหมดชวนสับสนและไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย
ทีมหนึ่งเดิมเก่งกว่าทีมสองมาก แต่ผู้เล่นเลนกลางจะโดนย้ายไปทีมสองและแทนที่ด้วยเด็กใหม่ ทั้งสองทีมต้องกลับไปเริ่มฟอร์มทีมอีกครั้ง
ทีมหนึ่งที่มีเจียงฮ่วนเป็นคนสั่งการ กลยุทธ์การเล่นน่าจะดีกว่าหน่อย แต่เด็กใหม่ที่เข้ามารับตำแหน่งเลนกลางจะทำให้มาตรฐานทีมแย่ลงเล็กน้อย ส่วนทีมสองนั้นมีแต่ผู้เล่นหน้าเก่าก็จริง แต่ก็ต้องมาปรับจูนกันใหม่
คราวนี้ย่อมไม่มีใครมั่นใจได้ว่าทีมไหนจะต้องเทรนร่างกายเพิ่ม
เสี่ยวโจวนั้นงงหนักสุด ใครจะรู้กันล่ะว่าในฐานะหัวหน้าทีม เขาต้องเทรนร่างกายเพิ่มหนักขนาดไหน ต้องทรมานมากแน่!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี