ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 653

เผยเชียนพยายามอยู่ห้านาทีก่อนจะลากแผนผังลงถังขยะ

ยอมแล้ว แผนผังเชี่ยนี่ใช้การไม่ได้!

เผยเชียนไม่ใช่คนหัวรั้น เขาควรยอมแพ้อย่างเด็ดขาดและคิดหาวิธีอื่น

หลังยกค็อกเทลดื่มจนหมด เขาก็เหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้ใกล้ได้เวลา กลับไปพักผ่อนแล้ว

เล่นเกมบนจอทีวียักษ์สักหน่อยก่อนนอนก็เป็นไอเดียที่ดี

ถึงจะเล่นเกมส่วนหนึ่งจบไปแล้ว แต่ก็ยังมีบางเกมที่เล่นได้ไม่มีวันจบ

เผยเชียนลุกขึ้น เตรียมกลับไปใช้เวลาส่วนตัวที่อพาร์ตเมนต์

…

บนชั้นสิบสองของตึกรุ่งอรุณ เผยเชียนที่กำลังจะเดินเข้าห้องพบกระดาษโน้ต แปะไว้หน้าห้อง

“หืม

“อะไรเนี่ย”

เผยเชียนคิดว่าอาจเป็นบิลค่าน้ำ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าบิลน่าจะยาวกว่านี้ และนิติ บุคคลของอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยเป็นคนจัดการเรื่องค่าน้ำค่าไฟด้วย

เขาหยิบมาอ่านแล้วพบข้อความเขียนไว้ว่า ‘คืนนี้สามทุ่ม รายการกระแส การเงิน จิงโจวทีวี’

เผยเชียนผงะไป

หมายความว่าอะไร

ประกาศลอบสังหาร?

จดหมายขู่?

จิงโจวทีวีจะมีอะไร

ไม่ว่าจะเป็นอะไร เผยเชียนรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีทุกครั้งที่มีสถานีโทรทัศน์มา เกี่ยวข้อง

โน้ตไม่ได้ลงชื่อไว้ แต่ก็สายไปแล้วที่จะมัวกังวลว่าคนร้ายคือใคร

เขามองนาฬิกา ตอนนี้ใกล้จะสามทุ่มแล้ว ถ้ามัวโอ้เอ้อยู่ที่ร้านอินเทอร์เน็ตโม หยูคงจะพลาดเรื่องนี้ไป

เผยเชียนรีบเข้าห้อง เปลี่ยนรองเท้าแล้วเปิดทีวี

ผ่านไปไม่กี่นาที ช่วงสัมภาษณ์ของรายการกระแสเงินสดก็เริ่มตรงเวลา

“เขาคือบุคคลผู้เป็นหัวเรือของบริษัทลงทุนฟู่หุยอันโด่งดังแห่งจิงโจว

“เขาคือบุคคลผู้ถูกยกย่องให้เป็นผู้กำหนดทิศทางลำดับที่สองของ อุตสาหกรรมลงทุนในจิงโจว

“แม้ผู้ประกอบการและนักลงทุนส่วนใหญ่จะไม่กล้าแปลงโฉมโซน อุตสาหกรรมเก่า แต่เขากลับทุ่มลงทุนอย่างแน่วแน่

“ในขณะที่วงการลงทุนมีขึ้นมีลง เขาร่วมเป็นสักขีพยานตำนานการลงทุนมา มากมายนับไม่ถ้วน เขามีแนวคิดเฉพาะตัวอะไรในการลงทุน ทำไมถึงปล่อยหัวว่าง และครุ่นคิดอย่างมีเหตุผลได้แม้จะต้องเจอกับงานสุดซับซ้อน

“เคล็ดลับสู่ความสำเร็จของหลี่สือ ผู้ซึ่งผ่านร้อนผ่านหนาวในวงการธุรกิจมา ครึ่งชีวิต ที่อยากส่งต่อให้คนรุ่นใหม่ในยุคผู้ประกอบการและนวัตกรรมแห่งชาติคือ อะไร

“เรื่องราวด้านการเงินคืนนี้ขอเสนอ ‘หลี่สือและนักคิด’!”

ช่วงสัมภาษณ์นี้มีรูปแบบคล้ายกันกับรายการสัมภาษณ์ที่โด่งดังไปทั่วประเทศ ซึ่งก็ไม่แปลกที่จิงโจวทีวีจะเลียนแบบบ้าง

พอเห็นช่วงต้นของรายการ เผยเชียนก็รู้แล้วว่าคนร้ายที่แปะโน้ตไว้หน้าประตู คือใคร

บอสหลี่แน่นอน!

แต่พอรู้แล้วว่าคนร้ายคือใคร เขาก็เริ่มสงสัยจุดประสงค์ของคนร้ายแทน

การสัมภาษณ์นี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เพราะผู้ให้สัมภาษณ์คือบอสหลี่

ทำไมบอสหลี่ถึงอยากให้ฉันดู อยากให้เห็นว่าออกทีวีแล้วหล่อขนาดไหนงี้ เหรอ

หรือบอสหลี่แค่อยากอวดว่าตัวเองได้ออกทีวี แต่ฉันไม่เคยได้ออก

ไม่รู้เหรอว่ารายการกระแสเงินสดติดต่อฉันก่อน พอฉันปฏิเสธถึงได้ติดต่อไป หาแกแทน

ขี้อวดจริงๆ เผยเชียนคิดดูแล้วก็เปลี่ยนใจ บอสหลี่ไม่น่าจะใช่คนแบบนั้น เขาดูรายการต่อด้วยอารมณ์สับสน เผยเชียนอึ้งไปเมื่อช่วงสัมภาษณ์เริ่มขึ้น นั่นมันอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อยไม่ใช่เหรอ!

เห็นได้ชัดว่าเป็นห้องของบอสหลี่ แต่ผังห้องเหมือนห้องของเขาเป๊ะ แม้แต่ เครื่องทะเลาะอัตโนมัติยังวางอยู่จุดเดียวกัน!

เผยเชียนตระหนักถึงปัญหาทันที เขามีเครื่องหนึ่งในห้อง แต่ก็เพราะจางวั่งส่งมาให้ ไม่ได้เอาใส่ให้ห้องอื่นเลย เผยเชียนสงบใจตัวเองแล้วดูรายการต่อ

บอสหลี่ในหน้าจอพูดไปเรื่อยๆ “…เพราะบอสเผยลงทุน ผมเลยลงทุนตาม

“…บอสเผยทำได้ดีเยี่ยมในทุกขั้นตอนที่บอกไป จึงประสบความสำเร็จอย่าง ยิ่งใหญ่ในทุกการลงทุน

“…แทนที่จะบอกว่าที่นี่คือบ้านของบอสเผย ผมว่าเรียกที่นี่ว่าเป็นห้องฝึกตน และระดมความคิดของบอสเผยน่าจะเหมาะกว่า!

“ความสำเร็จของบอสเผยไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นผลมาจากการครุ่นคิด ไตร่ตรองอย่างหนักทุกวันๆ…”

สีหน้าของเผยเชียนเปลี่ยนจากผ่อนคลายเป็นงุนงง ตกใจ และสุดท้ายก็นิ่งอึ้ง ไปขณะที่ตาจับจ้องทีวีอยู่

การสัมภาษณ์ของบอสหลี่ทำเขาตะลึงงันไปเลย!

เขาเข้าใจความหมายทุกคำ แต่พอเอามารวมกันก็ไม่รู้ว่าบอสหลี่กำลังพูด อะไรอยู่กันแน่!

แถมยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกบ้าขึ้นเรื่อยๆ แน่ใจนะว่า ‘บอสเผย’ ที่แกพูดถึงคือคนเดียวกันกับฉัน อีกอย่างเขาสัมภาษณ์แกนี่ ทำไมต้องพูดถึงฉันด้วย! ตอนแรกเผยเชียนคิดว่าชื่อ ‘หลี่สือและนักคิด’ หมายความว่าหลี่สือคือนักคิด เขาเพิ่งรู้ว่านักคิดที่ว่าคือตัวเขาเอง คำว่า ‘และ’ ไม่ใช่คำเชื่อมเพื่ออธิบาย แต่เป็นคำเชื่อมคำนามคู่กัน! พอนึกย้อนดูดีๆ บอสหลี่กำลังแทงเขารัวๆ ในการสัมภาษณ์นี้

เปิดด้วยการเล่าเรื่องโฮสเทลเขย่าขวัญให้พิธีกรฟัง แล้วสร้างภาพว่าตัวเองกับ เผยเชียนเป็นนักลงทุนที่ใส่ใจเมืองจิงโจวและสนับสนุนการแปลงโฉมโซน อุตสาหกรรมเก่าโดยไม่นึกลังเล

จากนั้นก็เริ่มเปลี่ยนหัวข้อไปที่อพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย คุยเรื่องการวางผัง ห้องกับโครงสร้างสุดพิเศษของอพาร์ตเมนต์บ้านจอมเฉื่อย และการที่อพาร์ต เมนต์นี้สนับสนุนให้มีสมาธิกับการคิด

สุดท้ายก็เล่าเรื่องเครื่องทะเลาะอัตโนมัติ คุยโวว่าเป็นตัวที่ทำให้ ‘พื้นที่แห่ง การคิด’ นี้สมบูรณ์แบบและมีปรัชญาแฝง

ตอนแรกเผยเชียนไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าการสัมภาษณ์ของนาย อยาก พูดอะไรก็พูดเลย จะมีอะไรเกี่ยวกับฉัน ทำไมต้องมาแปะโน้ตหน้าประตูเพื่ออวด กันด้วย

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว นี่ไม่ใช่การอวด แต่เป็นสัญญาณเตือนตาย!

เผยเชียนเริ่มใจไม่ดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน