จู่ๆ เผยเชียนก็คิดอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยว ผมคิดอะไรออกอีกอย่าง ผมจะให้งบค่าใช้จ่ายพนักงานแต่ละคน พวกเขาสามารถเอาไปซื้ออุปกรณ์สำนักงานกับของจำเป็นได้ในแต่ละงวด จำนวนเงินก็… เอ่อ…”
“พนักงานทุกคนจะได้งบคนละสามพันห้าร้อยหยวนทุกๆ สามเดือน”
เผยเชียนไม่ได้คิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เขากำลังทดสอบระบบ
ระบบไม่ยอมให้งบงวดหนึ่งสั้นกว่าสามเดือนหรือตั้งงบสูงกว่าสามพันห้าร้อยหยวน
ซินไห่ลู่ดูมีปัญหาเล็กน้อย “บอสเผยคะ ตอนนี้เรามีงบประมาณให้พนักงานเบิกได้ไม่จำกัด ไม่ว่าจะเป็นงบค่าแท็กซี่ล่วงเวลา ค่าเบี้ยเลี้ยง และอื่นๆ เราให้เบิกได้หมดทุกอย่าง งบสามพันห้าร้อยหยวนนี่เป็นงบในส่วนไหนเหรอคะ…”
เผยเชียนอธิบาย “งบนี้เป็นงบพิเศษ เงินส่วนนี้สามารถเอาไปซื้ออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับการทำงาน
“อย่างเช่น เปาซวี่ชอบเกมใช่มั้ย เขาเอาเงินไปซื้อการ์ดหรืออุปกรณ์เพิ่มได้
“หรือพนักงานบางคนมีหูฟังดีๆ ใช้อยู่แล้ว แต่ถ้าเขาคิดว่าถ้าได้หูฟังที่ดีกว่านี้จะทำให้ประเมินคุณภาพเสียงได้ดีขึ้นและเป็นประโยชน์ในการพัฒนาเกม เขาก็สามารถเอางบตรงนี้ไปซื้อหูฟังเกมมิ่งได้”
ซินไห่ลู่พยักหน้าแล้วตอบ “เข้าใจแล้วค่ะ บอสเผย”
เผยเชียนเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ได้ไม่นาน
ถึงบางอย่างจะสามารถนับว่าเป็นรายจ่ายได้ แต่ระบบก็ประเมินแต่ละอย่างแตกต่างกัน
งบประมาณที่ให้พนักงานเบิกได้ในปัจจุบันนั้นเป็นมาตรฐานเดียวกันสำหรับพนักงานทุกคน
ตัวอย่างเช่น ทุกคนสามารถเบิกเงินค่าแท็กซี่ได้เต็มจำนวนตอนทำงานล่วงเวลา เป็นมาตรฐานเดียวกันหมด
อย่างคอมพิวเตอร์สำหรับทำงาน ทุกคนมีคีย์บอร์ดกลไก หน้าจอคู่ และอื่นๆ พวกเขาล้วนมีอุปกรณ์กันครบครัน
แต่สำหรับคำขอกรณีพิเศษอื่นๆ ระบบจะไม่อนุมัติ
เช่น เปาซวี่อยากเติมเงินเกมเพื่อลองระบบบางอย่าง
ระบบไม่มีทางอนุมัติให้ใช้เงินแน่
หรือหวงซื่อปั๋วอยากได้แป้นพิมพ์กลไกราคาสองพันหยวน หรือไม่ก็หูฟังเกมมิ่งราคาสามพันหยวนเพื่อจะได้รับรู้คุณภาพของเกมที่กำลังพัฒนาอยู่ได้มากขึ้น ระบบจะยอมให้ซื้อไหม
คำตอบคือไม่
คำขอที่มากเกินพอดีแบบนี้ไม่มีทางได้รับการอนุมัติ
ระบบมีเกณฑ์ว่า ‘สิ่งที่จำเป็น’ สำหรับทุกคนในการทำงานคืออะไร
เกณฑ์สำหรับเจ้าของบริษัทนั้นสูงมาก จะซื้อสูทหรูสุดแพง ระบบก็อนุมัติ นี่คือสิทธิพิเศษสำหรับเจ้าของระบบอย่างเผยเชียน
ข้อจำกัดคือ ในฐานะที่เป็นเจ้าของบริษัท เขาจึงไม่สามารถให้เงินเดือนตัวเองได้
พนักงานคนอื่นๆ สามารถเบิกได้แค่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นสำหรับการทำงาน
เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ถ้าระบบอนุมัติให้เบิกค่า ‘เติมเงินเกม’ หรือ ‘หูฟังไฮเทคเพื่อให้ประสบการณ์เล่นเกมที่ดีขึ้น’ ได้ เผยเชียนคงผลาญเงินทุนระบบได้ง่ายๆ ด้วยการบอกให้พนักงานทุกคนไปเล่นเกมผลิตในประเทศที่มีระบบให้ซื้อของในเกมด้วยเงินจริง จากนั้นก็ให้พวกเขาผลาญเงินซื้อของในเกม
เป็นเรื่องปกติที่ระบบย่อมไม่ได้โง่
แต่เผยเชียนก็มีทางซิกแซกข้อจำกัดนี้
เขาตระหนักว่าระบบไม่อนุมัติ ‘ค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น’ เกณฑ์ของระบบคือห้ามตั้งงบไม่จำกัด ต้องมีการกำหนดงบไว้
ถ้าให้งบทุกคนตามที่กำหนด พวกเขาก็จะสามารถใช้จ่ายเงินทุนระบบในนามบริษัทได้อย่างเปิดเผย!
เผยเชียนนับนิ้วดู
ถ้าทำแบบนี้ เขาก็จะสามารถผลาญเงินได้เพิ่มประมาณสามถึงสี่หมื่นหยวนด้วย ‘งบพิเศษ’!
อีกอย่างเงินก้อนนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับการสร้างเกม เป็นสวัสดิการที่จัดให้พนักงานตามกฎของบริษัท!
หมายความว่าวันสรุปบัญชีจะไม่ถูกเลื่อนออกไป!
เผยเชียนแสนสุขใจอยู่ภายใน ได้แต่ชมตัวเองว่าช่างอัจฉริยะเสียจริง!
…
…
ออฟฟิศ…
ช่วงนี้ทั้งออฟฟิศกำลังอยู่ในโหมดสุขสันต์สุดๆ
ทีมออกแบบแทบจะกดรีเฟรชดูตัวเลขสถิติเกมทุกวันเมื่อตระหนักว่าเกมฐานทัพกลางทะเลโด่งดังแค่ไหน ตอนนี้มันนำเกมกระสุนเพชฌฆาตไปไกลแล้ว!
ถึงทุกคนจะไม่เห็นยอดตัวเลขที่แน่ชัดของเกมกระสุนเพชฌฆาต แต่ดูจากอันดับในแพลตฟอร์มเกมทางการและการขึ้นหน้าแนะนำแล้ว เกมกระสุนเพชฌฆาตกำลังตกที่นั่งลำบาก

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี