ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 77
เปาซวี่อึ้งไป เขาไม่ได้ดีใจเลย
“เอ่อ…บอสเผยครับ ผมไม่อยากได้วันหยุด ผมชอบมาบริษัท”
เขาหมายความตามที่พูดจริงๆ
ให้ออกไปเที่ยวหรือ จะไปไหน ไปทำอะไรล่ะ
ก็คงมีแค่ร้านอินเทอร์เน็ต
แต่ร้านอินเทอร์เน็ตจะมาสู้บริษัทได้อย่างไร
ทุกคนเก่งหมดแถมยังคุยสนุก เขารักที่นี่มาก!
เผยเชียนกะเอาไว้แล้วว่าเปาซวี่จะต้องพูดแบบนี้จึงตีหน้าขรึม
“ผิดแล้วที่คิดแบบนี้!
“ก็เหมือนคำกล่าวที่ว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่มมิสู้เดินทางหมื่นลี้ งานออกแบบเกมจะมาจากความรู้ในห้องแคบๆ ไม่ได้ ถ้าอยากประสบความสำเร็จในอนาคต คุณต้องออกไปเปิดโลก!
“หนึ่งเดือนนี้ คุณห้ามไปร้านอินเทอร์เน็ต ผมจะให้เลขาซินร่างกำหนดการให้คุณทำตาม คุณต้องไปเยี่ยมสถานที่สำคัญในประเทศแต่ละแห่ง จากนั้นก็ไปศึกษาดูงานจากพวกบริษัทเกมใหญ่ๆ ในประเทศ จะได้เอามาพัฒนาตัวเอง
“ประสบการณ์นี้จำเป็นสำหรับการทำงานมาก คุณห้ามปฏิเสธโอกาสนี้เด็ดขาด เข้าใจไหม”
พอเห็นสีหน้าของบอสเผย เปาซวี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ เขาได้แต่พยักหน้าและตอบรับ “โอเคครับ บอสเผย”
คนอื่นๆ อึ้งไปเมื่อได้ยินบทสนทนา
ช่างเป็นเจ้านายและลูกน้องที่ประเสริฐอะไรแบบนี้!
เจ้านายอยากให้ลูกน้องพักงาน แต่ลูกน้องกลับอยากทำงานล่วงเวลา!
โอ้ สวรรค์!
ต้องมีอะไรผิดปกติในโลกใบนี้แน่!
หลินหวานยิ่งรู้สึกซาบซึ้งมากขึ้นอีก เธออยากจะถ่ายรูปเก็บภาพความประทับใจนี้ไว้
เพราะกลัวว่าพอไปเล่าให้คนอื่นฟังแล้วจะไม่มีใครเชื่อ!
แต่บริษัทแบบนี้ เจ้านายแบบนี้ พนักงานแบบนี้ มีอยู่จริงๆ!
พอกำจัดพนักงานดีเด่นสองคนออกไปได้ เผยเชียนก็รู้สึกสบายใจขึ้น
หวงซื่อปั๋วออกจากวงการเกมไปแล้วเพราะมีหน้าที่ใหม่ที่ได้รับมอบหมาย
ส่วนเปาซวี่ต้องออกไปชมโลกกว้างหนึ่งเดือน ไม่ได้มีส่วนร่วมในการออกความเห็นโปรเจ็กต์ใหม่
พอเปาซวี่กลับมาเดือนหน้า โปรเจ็กต์ใหม่ก็คงออกแบบเสร็จพอดีและเข้าช่วงการพัฒนา ไม่ว่าเปาซวี่จะมีไอเดียดีแค่ไหน ถึงตอนนั้นก็ไม่มีประโยชน์แล้ว!
แน่นอนว่าเผยเชียนยังไม่ได้คิดว่าโปรเจ็กต์ต่อไปจะเป็นอะไร
แต่การกำจัดสองคนนี้ออกไปก่อนเป็นการกระทำที่ถูกต้องแล้ว!
หลังจากให้รางวัลสองพนักงานดีเด่นเสร็จ เผยเชียนก็เรียกหม่าหยางไปที่ห้องทำงานแล้วบอกให้ทุกคนแยกย้ายกลับโต๊ะได้
เสี่ยวลู่ หรือ ลู่หมิงเหลียง ไม่เคยตื่นเต้นกับหน้าที่การงานแบบนี้มาก่อน
รางวัลพนักงานดีเด่นจุดไฟในการทำงานให้ทุกคน!
บอสเผยพยายามจะแสดงให้ทุกคนเห็นว่ารางวัลของการทำงานหนักคืออะไร
ขอแค่ตั้งใจทำงานจนได้เป็นพนักงานดีเด่น พวกเขาก็จะได้งบตามฝันมาทำฝันตัวเองให้เป็นจริง!
ถึงพวกเขาจะไม่ได้เป็นที่หนึ่ง แต่ได้ที่สองก็ยังได้พักงานหนึ่งเดือนเต็มแบบได้เงินเดือน!
ตัวอย่างนี้แค่ตัวอย่างเดียวก็จุดไฟทุกคนได้ดีกว่าอะไรทั้งปวงแล้ว!
…
ห้องทำงานของเผยเชียน…
หม่าหยางไม่ค่อยเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเผยเชียน
“พี่เชียน ถึงพี่จะเป็นเจ้านายผม แต่เราก็สนิทกัน ผมว่าผมควรพูดตรงๆ กับพี่ ถึงผมจะไม่อยากพูดเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ผมก็ต้องพูด!
“ผมว่าพี่ตัดสินใจผิดที่ให้ลู่หมิงเหลียงมาทำหน้าที่แทนหวงซื่อปั๋ว!
“ผมรู้สึกว่าลู่หมิงเหลียงไม่เห็นจะมีความสามารถอะไรเป็นพิเศษ ถ้าเขาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนได้…ผมก็เป็นได้!
“ผมมีส่วนร่วมกับงานออกแบบเยอะมากรอบนี้ ถึงผมจะไม่เคยทำหน้าที่นี้มาก่อน อย่างน้อยผมก็รู้ว่าที่ผ่านมาเขาทำอะไรกันบ้าง!”
เผยเชียนนั่งไขว้ห่างบนเก้าอี้ก่อนจะยิ้มบางให้หม่าหยาง
“ใจเย็น เราก็สนิทกัน คิดว่าฉันจะไม่ฟังนายเหรอ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี