ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 8

แต่จะห้ามพวกเกมเมอร์ได้อย่างไร

เผยเชียนไม่ใช่คนดัง ถึงจะประกาศตัวออกไปว่าเป็นผู้พัฒนาเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไรให้เผยแพร่เรื่องนี้ออกไปได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็ตัดสินใจว่าน่าจะดีกว่าถ้าอธิบายทุกอย่างไปในช่องคำอธิบายเกมในหน้าเกมบนแพลตฟอร์มทางการ

ถ้าทำแบบนั้น เหล่าเกมเมอร์ที่คิดจะเข้ามาซื้อเกมก็จะได้อ่านข้อความของเขาโดยตรง วิธีนี้น่าจะเป็นวิธีห้ามพวกเขาได้ดีที่สุด

เมื่อคิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็เข้าส่วนหลังบ้านไปแก้คำอธิบายเกม

“ขออภัยทุกๆ ท่านอย่างสุดซึ้ง!”

“ผมขอโทษจริงๆ นี่เป็นเกมที่ห่วยแตกที่สุด!”

“มันน่าเบื่อมากๆ ไม่ควรค่าแก่การเล่นเลยสักนิด!”

“โปรดหยุดเล่นเกมนี้เถอะครับ! ขอความกรุณาเกมเมอร์ทุกท่านที่ซื้อไปให้กดขอรีฟันด์ด้วย! ขอบคุณครับ!”

เผยเชียนแก้คำอธิบายเกม จากนั้นก็ตั้งตาคอย

ถึงกระนั้น ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ยอดดาวน์โหลดเกมรายชั่วโมงก็ไม่ได้ลดลงไปเลย!

นอกจากนี้ยังมีคอมเมนต์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นมาอีก

“หืม คำอธิบายเกมเปลี่ยนไปรึเปล่าเนี่ย”

“คนสร้างเกมเป็นอะไรไปหรือเปล่า”

“คนสร้างเกมออกมาขอโทษแบบนี้ ผมก็ให้อภัย แต่จะขอรีฟันด์แค่หนึ่งหยวนมันวุ่นวายเกินไป คิดซะว่าผมเลี้ยงขนมคุณแล้วกันนะ!”

“คนสร้างเกมทำฉันขำจนท้องแข็ง นี่คิดว่าเราไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเกมมันกาก ที่เราเล่นก็เพราะเกมมันกากนี่แหละ!”

“คนสร้างเกมนี่โคตรแมนเลยว่ะ จริงใจแบบนี้ ตรูแถมอีกห้าหยวน!”

“เดี๋ยวเราซื้อเกมนี้ส่งให้เพื่อนนะ!”

เผยเชียนแทบจะร้องไห้เมื่อได้อ่านคอมเมนต์

ฉันเขียนบอกไปว่าให้พวกแกขอรีฟันด์ไม่ใช่หรือไง!

เผยเชียนตระหนักแล้วว่าตั้งราคาไว้แค่หนึ่งหยวนนั้นเป็นความผิดพลาดมหันต์ กลายเป็นว่าราคาถูกจนไม่อยากจะกดขอรีฟันด์!

แต่จริงๆ แล้วเผยเชียนก็ไม่กล้าตั้งราคาแพงเกินไป เพราะเป็นเกมอินดี้ ถ้าตั้งราคาไปร้อยหยวนก็เกรงว่าจะไม่ผ่านกระบวนการประเมินของ ESRO ระบบอาจเตือนว่าเป็นการละเมิดกฎเหมือนกัน!

เผยเชียนรู้สึกหมดหวังเมื่อได้เห็นเกมตนเองฮิตติดกระแสอย่างรวดเร็ว เขาทำใจรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไหว

…

วันจันทร์

“พี่เชียน โดดเรียนคาบบ่ายอีกแล้วเหรอ”

หม่าหยางเก็บของเรียบร้อยแล้ว เขานึกสงสัยขณะมองเผยเชียนที่แม้จะตื่นแล้วแต่ก็ยังนอนอยู่บนเตียงพลางครุ่นคิดถึงชีวิตเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก

เผยเชียนโบกมือปัด ไม่มีแรงแม้แต่จะพูดตอบ

“สุดๆ ไปเลย”

หม่าหยางถือหนังสือเดินออกจากห้องไป

ตอนนี้พวกเขาอยู่ปีหนึ่ง นักศึกษาส่วนใหญ่เริ่มโดดเรียนและนอนตื่นเที่ยงกันตอนปีสองปีสาม

เผยเชียนเป็นคนที่กลับมาเกิดใหม่จากอนาคตสิบปีข้างหน้า เขารู้ว่าโดดเรียนไปก็ไม่ได้ส่งผลอะไร

อย่างไรเสีย เขาไม่ได้เรียนหมอหรือกฎหมายที่ถ้าขาดเรียนไปคาบเดียวอาจจะฉิบหายวายวอดได้ สำหรับนักศึกษาคณะสังคมศาสตร์อย่างเขา ต่อให้ขาดเรียนทุกคาบสุดท้ายแล้วก็หาทางให้ผ่านได้อยู่ดี

เผยเชียนไม่มีอารมณ์จะไปเรียน…

พอกดรีเฟรชหน้าหลังบ้านของเครื่องมือพัฒนาเกมทุกวันแล้วเห็นตัวเลขพุ่งขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เริ่มตรึกตรองถึงชีวิต

หลังจากนอนเป็นศพอยู่ครึ่งชั่วโมง เผยเชียนก็รวบรวมความกล้าที่จะเปิดระบบได้

พอสรุปบัญชีวันอาทิตย์เสร็จ กำไรจากทางแพลตฟอร์มเกมน่าจะโอนมาเข้าบัญชีบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่

ตอนนี้เงินทุนระบบคงอัปเดตเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน

เผยเชียนมองดูตัวเลขบนหน้าจอระบบอย่างหดหู่

<ระบบแปลงความมั่งคั่ง>

<เจ้าของ: เผยเชียน>

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน