ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 80
ห้องทำงานของเผยเชียน
“เป็นไงบ้าง ไอ้หม่า ตัดสินใจได้ยัง” เผยเชียนจิบชาระหว่างที่ถาม
“ยังเลยครับ!” หม่าหยางตอบออกไปตรงๆ
“พรืด!”
เผยเชียนเกือบสำลักชา
แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับดีใจด้วยซ้ำ
ดูเหมือนว่ารอบนี้ไอ้หม่าน่าจะช่วยทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้นแฮะ
ถ้ามีทุกคนเป็นเหมือนไอ้หม่า ฉันคงได้เงินจากระบบมาหมดตั้งนานแล้ว!
“งานหลักของผมตอนนี้คือหาคนเหมาะๆ มาช่วยงาน” หม่าหยางจิบชา เขาทำท่าทางเหมือนวางแผนทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
เผยเชียนกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
เขามั่นใจในตัวหม่าหยาง แต่ไม่มั่นใจในผู้ช่วยของหม่าหยาง!
หม่าหยางเป็นพวกเชื่อคนง่าย ถ้าเกิดบังเอิญไปเจอคนตั้งใจทำงาน รู้เรื่องการบริหารร้านอินเทอร์เน็ตเป็นอย่างดี เขาคงจะเชื่อทุกอย่างที่อีกฝ่ายพูด…
ผลลัพธ์ต้องออกมาแย่แน่ๆ!
เผยเชียนต้องระวังตัวไว้ก่อน
“แกอยากได้ผู้ช่วยแบบไหนเหรอ”
“ผมเจอคนหนึ่งบนเว็บไป่ตู้เทียปา ผมพยายามเสนอเงินเดือนเยอะๆ ให้เขารับงานอยู่” หม่าหยางตอบ
หืม อัจฉริยะจากเว็บไป่ตู้[TP1] เหรอ
ดีๆ
เผยเชียนโล่งอก
เว็บไป่ตู้เป็นแหล่งรวมเพชรในตมจริงๆ
ยิ่งปัจจุบันมีการใช้งานเว็บไป่ตู้กันอย่างกว้างขวาง ถึงจะมีทั้งคนเก่งไม่เก่งปะปนกันไป แต่คนมีความสามารถก็มีอยู่บ้าง
ทว่าคนที่ปั้นประวัติตัวเองให้ดูดีนั้นมีอยู่เยอะเลยทีเดียว
หม่าหยางน่าจะมีโอกาสเจอพวกปั้นประวัติมากกว่า
“อธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้มั้ย” เผยเชียนจิบชาอย่างสำรวมท่าที
พอเห็นเผยเชียนเป็นห่วงเรื่องความคืบหน้า หม่าหยางก็ตื่นตัวขึ้นและรายงานอย่างจริงจัง
“ผมเจอเขาในห้องการ์ดจอ เป็นเจ้าของร้านเน็ตเล็กๆ เขาเก่งมากแล้วก็ดังในเว็บไป่ตู้มากๆ!”
“ผมคิดว่าถ้าจะเปิดร้านอินเทอร์เน็ต สิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือคอมพิวเตอร์ใช่มั้ยล่ะ รอบนี้ผมไปซื้อคอมพ์สำเร็จรูปของแบรนด์ดังๆ มาใช้ก็ไม่ได้ใช่รึเปล่า ถ้าอยากแตกต่าง ผมต้องประกอบคอมพ์ขึ้นมาเอง!”
“แต่ผมก็ไม่รู้วิธี ก็เลยพยายามหาคนเก่งๆ มาช่วย เขารู้วิธีประกอบคอมพิวเตอร์ รู้เรื่องฮาร์ดแวร์ดีกว่าผม ผมคิดถูกรึเปล่า”
เผยเชียนพยักหน้ารัว “ใช่ ไม่ผิดเลย! คิดดีแล้ว!”
เผยเชียนนึกกังวลเล็กน้อยในตอนแรก แต่พอได้ยินว่าผู้ช่วยของหม่าหยางเป็นเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ตก็โล่งใจขึ้นมา
ก็เหมือนที่มีคนเคยพูดเอาไว้
ถ้ามีงบสามพัน พอเข้าห้องการ์ดจอไปต้องได้เสียเงินมากกว่าที่ตั้งไว้แน่
แต่ถ้าเข้าห้องถู[1]ด้วยงบสามพัน พอกลับออกมาจะมีเงินเหลือพอขนาดเปิดร้านอินเทอร์เน็ตได้เลย
ห้องการ์จอกับห้องถูเป็นแหล่งรวมพลคนชอบประกอบคอมพิวเตอร์ที่ดังที่สุดในเว็บไป่ตู้ แต่ทั้งสองห้องแตกต่างกันมาก
ในห้องการ์ดจอ คนส่วนใหญ่จะโดนเป่าหูให้เสียเงินซื้อของรุ่นดีๆ แพงๆ แต่ในห้องถูจะเน้นไปที่ของถูกคุณภาพดีเพื่อช่วยประหยัดงบ
ถ้าหม่าหยางไปหาคนเก่งๆ จากห้องถูมาได้ เผยเชียนคงจะกังวล
ทำไมน่ะหรือ
เพราะพวกคนเก่งๆ ในห้องถูประหยัดเงินเก่งยังไงล่ะ!
ถ้าพวกเขาประกอบคอมพิวเตอร์ด้วยงบไม่มากแล้วใช้กลยุทธ์แบบกำไรน้อยแต่ให้บริการในปริมาณมาก ร้านอินเทอร์เน็ตร้านนี้อาจจะดังเป็นพลุแตกเลยก็ได้!
ถึงอย่างไรในปี 2010 นี้ ร้านอินเทอร์เน็ตราคาถูกยังเป็นที่นิยม นักศึกษาที่มีเงินไม่มากไม่สามารถเล่นเกมที่ต้องใช้คอมพ์สเป็กสูงได้
ถ้ามีร้านอินเตอร์เน็ตราคาถูกแต่คอมพ์แรงผุดขึ้นมา ทั้งร้านคงจะเต็มไปด้วยเหล่าคนที่พร้อมจะมากินนอนในร้าน
แต่ถ้าได้คนจากห้องการ์ดจอมา เรื่องราวก็จะแตกต่างออกไป!
คอมพิวเตอร์ทุกเครื่องในร้านน่าจะราคาเครื่องละสองสามหมื่นหยวนเห็นจะได้ หึหึ
ต้องสวยมากแน่ๆ!
คราวนี้ได้ขาดทุนอย่างแน่นอน!
เผยเชียนแสนสุขใจ หม่าหยางไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ ด้วย!
“ดีเลย แกต้องจ้างคนเก่งๆ แบบเขามาให้ได้!
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี