ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี นิยาย บท 90

เขาไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ให้ตัวเองได้

จูเสี่ยวเช่อกลับออกไปแล้ว ผ่านไปสักพักใหญ่ เผยเชียนถึงรู้ตัว เขาไม่ต้องแสดงอะไรเลยสักนิด!

ที่ต้องทำก็แค่โพสท่าสองสามท่าพร้อมทำหน้านิ่ง!

เรื่องราวจะเล่าผ่านเสียงพากย์ ซึ่งผู้กำกับจูเสี่ยวเช่อจะเป็นคนดูแลเรื่องนั้นเอง

เผยเชียนเป็นพระเอกแค่ในนาม แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นแค่ตัวประกอบฉาก ทักษะการแสดงที่ผู้กำกับต้องการจากเขามีแค่การทำหน้านิ่งเท่านั้น!

ชายหนุ่มเอามือก่ายหน้าผาก รู้สึกว่าสถานการณ์พลิกผันกลายเป็นเลวร้ายไปแล้ว

จากเกราะป้องกันสามชั้นที่มี ดูเหมือนว่าเกราะชิ้นแรกจะพังไปแล้วครึ่งหนึ่ง

ตอนนี้ความหวังที่เหลืออยู่ของเขาคือเกมนักออกแบบเกมกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู!

…

ช่วงก่อนถึงตรุษจีน…

หม่าหยางส่งแผนปรับปรุงร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูไปให้เผยเชียน

เผยเชียนตรวจดูแล้วพบว่าเป็นไปตามที่เขาบอกทุกประการ ไม่ได้ปรับแต่งลดทอนอะไรเลย

มีทั้งโรงหนังส่วนตัวและทุกอย่างที่บอกไป!

ในสัญญาไม่ได้มีการต่อราคาด้วย ค่าเช่าต้องจ่ายทุกสามเดือน ค่ามัดจำกับค่าเช่าสามเดือนแรกอยู่ที่หนึ่งล้านสองแสนหยวน ต้องจ่ายทั้งหมดรวดเดียว

ค่าปรับปรุงร้านอยู่ที่ประมาณสี่ถึงห้าแสนหยวน

เนื่องจากเป็นตึกเดี่ยว ผนังด้านนอกจึงเป็นกระจก ด้านในเดิมตกแต่งเป็นร้านอาหาร พวกเขาจึงไม่ต้องจัดการทุกอย่างตั้งแต่ต้นเพราะไม่ได้เป็นตึกเปล่าๆ

เพราะเหตุนี้ค่าปรับปรุงร้านจึงไม่ได้แพงมาก สิ่งที่ต้องทำเป็นหลักคือปรับเปลี่ยนการจัดวางโซนต่างๆ เช่น โซนร้านอินเทอร์เน็ตต้องแยกจากโซนคาเฟ่ และต้องตั้งบาร์เครื่องดื่ม

จากนั้นก็ต้องซื้ออุปกรณ์ต่างๆ

เขาต้องการคอมพิวเตอร์สเป็กสูงห้าสิบเครื่อง ราคาเครื่องละสองหมื่นหกพันหยวน รวมทั้งหมดเป็นหนึ่งล้านสามแสนหยวน

เมื่อรวมกับรายจ่ายอื่นๆ อย่างค่าโต๊ะ เก้าอี้ ป้ายร้าน โต๊ะรับรอง เงินเดือนผู้จัดการกับเชฟ ค่าใช้จ่ายรวมที่ต้องจ่ายไปก่อนในช่วงแรกอยู่ที่สามล้านกว่าหยวน

เผยเชียนไม่ได้รู้สึกปวดใจอะไร กลับดีใจมากด้วยซ้ำ

ยิ่งจ่ายไปมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งขาดทุนไปมากเท่านั้น ถือว่าเป็นเรื่องดี!

อีกอย่างเงินจำนวนนี้ก็ไม่ได้ต้องจ่ายทีเดียวหมด

เขาต้องจ่ายค่าเช่ากับค่าปรับปรุงร้านก่อน พอผ่านช่วงตรุษจีนไปค่อยจ่ายค่าก่อสร้างปรับปรุง พอปรับปรุงร้านเสร็จก็ค่อยซื้อคอมพิวเตอร์มาลงกับจ้างพนักงาน

ระหว่างนั้นเขาก็จะได้เงินจากทั้งสองเกมมาจ่ายรายจ่ายที่ไล่มาทั้งหมด

หม่าหยางเองก็ค่อนข้างไฟแรงเลยทีเดียว เขาอาสาไม่กลับบ้านช่วงตรุษจีนเพราะอยากอยู่ดูแลการปรับปรุงร้าน

เผยเชียนต้องรีบห้ามเอาไว้

ถึงตัวเขาจะไม่ได้กลับบ้านช่วงตรุษจีน แต่พนักงานต้องได้กลับ!

เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจของหม่าหยาง

ยิ่งหม่าหยางจริงจังเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสสูงที่โปรเจ็กต์นี้จะล่ม!

น้องรักของเขาช่างไว้วางใจได้จริงๆ

อีกฝั่งหนึ่ง แบบร่างของเกมนักออกแบบเกมเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เผยเชียนตรวจดูแผนทั้งหมดอีกครั้ง โดยครั้งนี้เน้นเรื่องเสียงพากย์เป็นหลัก

เขายังไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หลังจากตรวจเสร็จ

ชายหนุ่มใช้เวลาสามชั่วโมงในการแก้บทพากย์ทั้งหมด เพื่อทำให้บทกวนบาทาขึ้นไปอีกสองระดับ

บทในบางช่วงทำให้เผยเชียนถึงกับรู้สึกแย่ที่เขียนไปอย่างนั้น

แรงมาก!

แรงสุดๆ!

แต่เพื่อให้บริษัทขาดทุน เผยเชียนต้องกัดฟันข่มความเป็นคนดีของตัวเองเอาไว้!

หลังจากแก้บทเสร็จ เขาก็ส่งกลับไปให้ลู่หมิงเหลียง ในที่สุดบทก็เสร็จสมบูรณ์

“ต่อไปก็ต้องไปหาทีมในเว็บรวมทรัพยากรมาทำงานภาพให้

“หานักวาดภาพออริจินัลและออกแบบคอนเซ็ปต์ที่แพงที่สุด เข้าใจไหม”

เผยเชียนสั่ง

ลู่หมิงเหลียงพยักหน้ารัว “โอเคครับ บอสเผย! ผมหาคนที่เหมาะสมที่สุดตามมาตรฐานของผม เหมือนที่พี่หวงเคยทำ!

“เอ่อ…แล้วผมต้องแจ้งบอสมั้ยครับถ้าหาคนได้แล้ว”

เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไป “ไม่ต้อง”

นักวาดที่แพงที่สุดไม่น่าจะมาตรฐานแย่ เผยเชียนเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องงานภาพออริจินัลเท่าไหร่ ให้ลู่หมิงเหลียงเลือกไปเลยคงไม่ต่างอะไรกับให้เขาช่วยดูอีกที

“โอเคครับ บอสเผย!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน