คิดจะรัก คิดถึงอดีต(เมีย) นิยาย บท 48

ไป๋ซีเยว่ตอบรับไปหนึ่งคำก่อนจะเตรียมตัวออกไป

เฉียนควนเปิดปากพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“เหล่าหลิว เรื่องนี้ต้องถามบุคคลที่เกี่ยวข้องสักหน่อย คุณเองก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนคุณหมอไป๋ได้ ถูกไหม?”

หลิวฉางเลี่ยงตบโต๊ะทันที“เหล่าเฉียน ผมให้เกียรติคุณแล้วใช่ไหม? ผมเห็นว่าคุณเป็นคณบดี คุณก็ยังคงมีตัวตนอยู่ ถ้าผมไม่ยอมรับคุณ คุณมันก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น！ไสหัวไปซะ！”

เป็นครั้งแรกที่ไป๋ซีเยว่เห็นหลิวฉางเลี่ยงโมโหขนาดนี้

แน่นอนอยู่แล้ว ว่าผ.อ.ของแผนกศัลยกรรมเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวง่าย เรื่องนี้ที่โรงพยาบาลฝู้เจี่ยใครๆต่างก็รู้กัน

หลิวฉางเลี่ยงเป็นคนที่กล้าโมโหเกรี้ยวกราดใส่คณบดี แค่รองคณบดีฝ่ายบริหาร เขาไม่ได้เห็นอยู่ในสายตาจริงๆ！

ถึงยังไง รายได้โดยรวมของแผนกศัลยกรรม ก็เกือบจะเป็นแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของรายได้ประจำปีของโรงพยาบาลฝู้เจี่ยแล้ว

บอกว่าแผนกศัลยกรรมเป็นแผนกที่เลี้ยงดูชีวิตของโรงพยาบาลฝู้เจี่ย คำพูดนี้ไม่มีใครกล้าโต้เถียงหักล้าง

สิ่งนี้มันกำหนดสิทธิ์ในการพูดของหลิวฉางเลี่ยงในโรงพยาบาลฝู้เจี่ย

ปกติเวลาคณบดีเจอกับเขาก็มักจะเจียมเนื้อเจียมตัว ในสายตาของเขาเฉียนควนไม่ได้อะไรเลยสักนิด

แต่หลิวฉางเลี่ยงก็ไม่ได้ระเบิดโมโหออกมาอย่างไม่มีเหตุไม่มีผลเหมือนกัน

ดังนั้น เฉียนควนทำอะไรลงไป?

ที่ทำให้ผ.อ.หลิวโกรธจนเป็นแบบนี้?

มิน่าล่ะสีหน้าดูไม่ดีตั้งแต่เช้า

พอได้ฟังคำพูดนี้ เฉียนควนสีหน้าก็อึดอัดลำบากใจ เขาลุกขึ้นมาทันที เสื้อกาวน์ปิดบังท้องที่ป่องนูนเอาไว้ไม่มิด พอพูดขึ้นมา ท้องก็สั่นกระเพื่อมตามไปด้วย

เขาชี้ไปที่หลิวฉางเลี่ยงพร้อมกับพูดขึ้น“นี่เป็นท่าทีที่คุณพูดกับหัวหน้าอย่างนั้นเหรอ? ได้！ ได้！คุณสุดยอดมากใช่ไหม? ถ้ายาเอาเข้ามาไม่ได้ รักษาผู้ป่วยไม่ได้ ผมจะดูซิว่าคุณยังจะสุดยอดได้อยู่ไหม！”

เขาพูดจบก็ทำท่าจะออกไป

ไป๋ซีเยว่ขวางเอาไว้ตรงประตู ได้ยินคำพูดนี้คิ้วก็ขมวดแน่น“รอเดี๋ยวค่ะ！คณบดีเฉียน ท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? อะไรคือเอายาเข้ามาไม่ได้?”

หลิวฉางเลี่ยงเดินตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว คว้าแขนเสื้อกาวน์ของไป๋ซีเยว่เอาไว้ ลากเธอไปข้างๆ ก่อนจะเปิดปากพูดกับเฉียนควนด้วยใบหน้าเย็นชา“ไสหัวออกไปซะ！”

เฉียนควนสบถหึออกมา สะบัดแขนเสื้อ ก่อนจะจากออกไป

หลิวฉางเลี่ยงปิดประตูไปดังปึง ก่อนจะพูดขึ้น“คนอะไรกัน！สัตว์เดรัจฉานในคราบมนุษย์ชัดๆ！”

ไป๋ซีเยว่ฟังความหมายออกนิดหน่อย พูดถามขึ้น“ผ.อ.คะ เกี่ยวข้องกับการที่แผนกขาดแคลนยาบางประเภทใช่ไหม?”

หลิวฉางเลี่ยงพูดตอบ“คุณไม่ต้องยุ่ง เดี๋ยวผมคิดหาวิธีเอง”

ไป๋ซีเยว่ยังคงไม่วางใจ พูดถามขึ้น“ที่คณบดีเฉียนบอกว่าคนที่เกี่ยวข้องเมื่อตะกี้ หมายความว่ายังไงคะ?”

“ไม่มีอะไร ก็แค่บอกว่าผู้ป่วยของคุณเยอะ ยาที่ใช้ก็เยอะเหมือนกัน……ทำไมคุณถึงถามมากแบบนี้? ไม่ต้องไปรับมู่มู่เหรอ? ยังไม่รีบไปอีก！”